محققان علوم اعصاب در مرکز «DZNE» و مرکز تحقیقات سرطان آلمان (DKFZ) نمونه های بافت موش را برای شناسایی عملکرد دو پروتئین خاص «CKAMP44» و «TARP Gamma-8» مورد ارزیابی قرار دادند.

این جفت مولکول که رونوشت مشابهی در بدن انسان دارند، ارتباط بین سلول های عصبی را تحت تأثیر قرار داده و بر انتقال سیگنال های عصبی به هیپوکامپ اثر می گذارند.

عملکرد مغز به ارتباط فعال بین سلول های عصبی – نورون ها – بستگی دارد؛ به همین منظور نورون ها به یکدیگر بافته شدند تا شبکه متراکمی ایجاد شود؛ اما نورون ها ارتباط مستقیمی با یکدیگر برقرار نکردند و به جای آن، نورون ها بوسیله سیناپس از یکدیگر جدا شدند.

انتقال دهنده عصبی (neurotransmitter) وظیفه انتقال سیگنال های عصبی از یک سلول به سلول دیگر را برعهده دارد؛ مجتمع های مولکولی خاص در پوسته خارجی سلول به نام گیرنده از طریق اتصال به انتقال دهنده های عصبی، سیگنال را دریافت می کنند.

در مطالعه جدید، محققان عملکرد گیرنده های «AMPA» که در مغز به وفور وجود دارند را مورد بررسی قرار دادند.

دو مولکول خاص «CKAMP44» و «TARP Gamma-8» همراه با گیرنده های «AMPA» در سلول های گرانول حضور دارند؛ این نورون ها سیگنال را از مناطق خارج از هیپوکامپ دریافت می کنند.

به گفته دکتر «جاکوب فون انگل هارت»، نتایج این مطالعه نشان می دهد که این سلول ها تأثیر چشمگیری بر عملکرد گیرنده های گلوتامات دارند و توانایی یک سلول عصبی در ردیابی سیگنال تنها به گیرنده های واقعی بستگی ندارد.

براین اساس، جفت مولکول «CKAMP44» و «TARP Gamma-8» نیز بسیار مهم بوده و عملکرد آنها جدا از گیرنده ها نیستند.

سلول های گرانول از طریق دندریت ها با سایر سلول ها در ارتباط هستند و اتصالات واقعی – سیناپس ها – بر روی برآمدگی های خار مانند دیده می شوند؛ این خارها (spines) در تصویر به رنگ سبز نشان داده شده اند.

نتایج این مطالعه در مجله Neuron منتشر شده است.(ایسنا)