به گزارش خبرگزاری مهر، مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری که به تازگی در گزارشی به تحلیل وضعیت فیلم های حاضر در سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر پرداخته بود و آن گزارش سرمنشا نقدها و نظرهای زیادی قرار گرفت در گزارش جدیدی درباره
گزارش مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری درباره «ایران در سینمای ایران» در رسانه‌ها، خبرگزاری‌ها، محافل هنری و کانال‌های تلگرامی بازتاب گسترده‌ای یافت و بازخوردهای متفاوتی داشت؛ از تایید و تحسین‌های پرشمار و گاه اغراق‌شده تا تقبیح و تخریب‌های غیرمنصفانه. توجه به نکات زیر درباره این گزارش ضروری است:
این گزارش صرفاً به بازنمایی تصویر ایران در کلیت ۲۲ فیلم جشنواره فیلم فجر ۳۶ پرداخته و قصد بررسی کیفیت هنری و تنوع محتوایی این فیلم‌ها را از زوایای مختلف نداشته است.
این گزارش بیشتر «توصیف» نحوه بازنمایی ایران در این ۲۲ فیلم است و نه داوریِ کلی و قطعی درباره کلیت سینمای ایران. طبیعی است که بسیاری از آسیب‌های اجتماعی ایران و نارضایتی‌های ایرانیان در آینه سینمای ایران هم بازتاب پیدا کند و یکی از کارکردهای مثبت سینمای اجتماعی-انتقادی (که اغلب فیلم‌های جشنواره امسال را شامل می‌شد) همین توجه دادن به این آسیب‌ها به عنوان مقدمه‌ای لازم برای حل آن‌هاست.
توصیف نحوه بازنمایی آسیب‌های اجتماعی در این گزارش به معنای انکار آن آسیب‌ها نیست، گرچه تصویرِ پراغراق و یک‌سویه و امیدکش از مسایل و منعکس نشدن توانمندی‌های جامعه ایران در سینما (که کاهنده امید اجتماعی ضروری برای کاهش آسیب‌هاست)، خود می‌تواند به بخشی از مساله، و نه راه حل، تبدیل شود و شایسته آسیب‌شناسی و چاره‌جویی جمعی است.
سینمای ایران قابل تقلیل به ۲۲ فیلم جشنواره فجر نیست و توصیفات این گزارش را نمی‌توان به کل سینمای ایران تعمیم داد.
نشانگاه نقد در گزارش مرکز، سیاستگذاران و سیاستگذاری سینما و نه هنرمندان و سینماگران است.
به‌زودی «مستند بررسی و نقد سیاست‌های سینمایی جمهوری اسلامی ایران از سال ۶۲ تا ۹۶» به همراه پژوهشی درباره این موضوع منتشر خواهد شد.
