قصد تکرار آمار و ارقام وضعیت هر بخش را نداریم که ده ها بار از زبان مسئولان امر برای اثبات و مستندسازی اظهاراتشان بیان شده است. اما باید به گونه ای ساده و صریح به افکار عمومی اعلام کرد که چهره ناخوشایند واقعیت ته کشیدن منابع موجود کشور در حال رخ نمایی به افکار عمومی است، به طوری که اگر اقدام جدی و مشخصی از سوی تک تک شهروندان برای صرفه جویی صورت نگیرد، خیلی زودتر از این حرف ها با جیره بندی آب و برق مواجه خواهیم شد و خود و خانواده مان تبعات و دشواری های ناشی از آن را به چشم خواهند دید.

بر این اساس وضع منابع آبی کشور بدتر از برق است؛ چرا که تولید آب اصولا دست بشر نیست و ابر و باد و مه و خورشید و فلک باید در این باره اقدام کنند؛ اما در تولید برق در نهایت می توان با صرف منابع کشور و سرمایه گذاری در ساخت نیروگاه و احداث خطوط انتقال، مشکل را تسکین داد؛ لذا ظاهرا زمان آن فرا رسیده است که احساس کنیم درخواست صرفه جویی، بخصوص در مصرف آب، یک درخواست فانتزی و رسانه ای نیست که پیش از آغاز سریال یا فیلم تلویزیونی تیزرهایش را برای چند ثانیه تحمل کنیم و بعد همان آش و همان کاسه باقی بماند.

امروز با در خطر بودن 517 شهر کشور به دلیل معضل بی آبی و در حالی که متوسط موجودی آب سدها به کمتر از 40 درصد رسیده و بارندگی های بهاری در بسیاری استان ها به زیر 50 درصد در مقایسه با سال قبل است، در مقابل کم اعتنایی مردم به صرفه جویی، مصرف را افزایش داده است. مشکل بیش از آنچه فکر می کنیم بزرگ است.

لذا این هشدار را از این قلم نشنیده و شنیده بگیرید که اگر تک تک ما از همین امروز در جزئی ترین رفتارهای شخصی و اجتماعی مان در مصرف آب تجدیدنظر نکنیم وخود را مقید به پاره ای روش ها و رفتارهای جدید از زندگی روزمره جدید نگردانیم، توأمان هم پولمان و هم آسایشمان ضربه خواهد خورد. لذا بیایید شروع کنیم: هنگام صابون زدن دست ها شیر آب را ببندیم، برای شستشو در لحظات چند ثانیه ای که نیاز به آب نداریم، دوش را ببندیم، در مصرف آب برای شستن خودرو یا آبیاری فضای سبز منزل به طور جدی تجدید نظر کنیم... تغییر، کار دشواری نیست.

سید علی دوستی موسوی - دبیر گروه اقتصاد