به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، شکوه خسروی - سرپرست هیات بررسی‌های باستان‌شناختی «دره‌ی رودخانه‌ی رازآور» - با اعلام این خبر گفت: طرح بررسی باستان‌شناختی در محدوده دره‌ی رودخانه با هدف کشف و شناسایی محوطه‌های دوره‌های فراپارینه سنگی و نوسنگی و همچنین درک و تحلیل الگوهای بهره‌برداری از محیط زیست و در نهایت با هدف ارزیابی وضعیت دره های شمالی منطقه‌ی زاگرس مرکزی در این دوران انجام شد.
وی گفت: این پژوهش در راستای طرح پژوهشی «ردیابی تغییرات محیطی و فرهنگی زاگرس مرکزی در دوره های فراپارینه سنگی و نوسنگی» به انجام رسید و بر این اساس هیاتی متشکل از باستان‌شناسان ایرانی با همکاری باستان شناسانی از دانشگاه کپنهاگ با هدف کشف و شناسایی محوطه های این دوران در دره‌ی رازآور به این مناطق اعزام شد.
خسروی در ادامه افزود: با توجه به اهمیت این ناحیه و کمبود اطلاعات باستان‌شناختی در منطقه، بررسی و شناسائی دقیق محوطه‌های این دره که در چشم انداز منطقه پراکنده هستند، در دستور کار قرار گرفت.
به گفته وی، محدوده‌ی مورد بررسی در حد فاصل شهرستان صحنه در شرق، شهرستان کامیاران استان کردستان در شمال و در میان چین‌خوردگی‌های زاگرس مرکزی واقع شده که این ناحیه عبارت است از یک دشت میانکوهی طویل اما نه چندان عریض که در میان سرزمینی کوهستانی و ناهموار با دره های طویل و گاه مرتفع و کوه های سربه فلک کشیده واقع شده است.
این باستان شناس گفت: منابع آب، تراس‌های قدیمی رودخانه، غارها و پناهگاه‌های صخره‌ای، دشت حاصلخیز با خاک مرغوب و منابع سنگ چخماق پراکنده در دامنه‌های شمالی ارتفاعات واقع در جنوب دره‌ی رازآور این محدوده را به مکانی ایده‌آل برای پیگیری موضوع مورد نظر این پژوهش بدل کرده است.
وی با بیان این‌که با توجه به وسعت منطقه، بررسی این فصل محدود به تراس‌های قدیمی جنوب رودخانه رازآور، برخی از اراضی بایر کوهپایه‌ای، دامنه‌های صخره‌ای، ارتفاعات جنوب رودخانه و برخی تراس‌های قدیمی بود که در نتیجه‌ی آن ۶ محوطه دوره‌ی نوسنگی شناسائی شد.
او اظهار کرد: یکی از این محوطه‌ها بر اساس برش‌ها و خاکبرداری‌ها بیش از ۶متر نهشته‌ی دوره‌ی نوسنگی بدون سفال دارد، این محوطه روی تراس قدیمی رودخانه واقع شده و دارای لایه‌های بسیار غنی حاوی مصنوعات سنگی، صدف، حلزون، زغال و خاکستر است.
سرپرست هیات بررسی های باستان شناختی دره‌ی رودخانه‌ی رازآور در ادامه گفت: فقدان اراضی قابل کشاورزی، سنگلاخی بودن کوهپایه‌ها و وجود تراس‌های وسیع دوره‌ی «هلوسن» باعث شده تا در سرتاسر منطقه تنها ۶ محوطه نوسنگی شکل گیرد یا شناسائی شود.
خسروی افزود: بررسی و شناسائی شماری غار و پناهگاه صخره‌ای در دامنه‌ی شمالی ارتفاعات جنوب حوضه نیز کشفیاتی در بر نداشت و این غارها همگی دارای بستر صخره‌ای و فاقد هرگونه مواد فرهنگی بودند چون به نظر می‌رسد اغلب آنها، غارهای جوانی هستند که در دوره‌ی پلیستوسن شکل نگرفته بودند بلکه قدمت آنها مربوط به دوره‌ی هلوسن است.
انتهای پیام
