ناهید تاج الدین در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص کودکان کار و قوانین مربوط به آن، اظهار کرد: در موضوع کودکان کار دو دیدگاه وجود دارد؛ یک دیدگاه این است که باید زمینه‌های کار کودکان کار را مسدود کرد و اگر می‌خواهیم زمینه کار کردن کودکان را مسدود کنیم و مبارزه با کار کودک انجام شود باید زمینه‌های کاهش حاشیه نشینی را فراهم آوریم که با توجه به آمار ۱۲ تا ۱۹ میلیونی حاشیه نشینی در ایران و حضور ۳۳ درصد جمعیت در سکونتگاه‌های غیر رسمی و حاشیه‌ها، این یک ابر چالش است که از یک سو باید به اقتصاد غیر رسمی و مبارزه با معضلات اقتصادی پرداخت که ۱۰ میلیون کارگر در آن کار می‌کنند و کودکان کار نیز بخشی از این اقتصاد هستند.
این عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی اضافه کرد: وقتی بر اساس آخرین آمارگیری نیروی کار در پاییز سال گذشته تنها ۲۹ درصد شاغلان جدید در سال ۹۵ بیمه شده‌اند، خود نشان از وسعت اقتصاد غیر رسمی و به تبع آن اشتغال زیرزمینی و البته عدم امنیت شغلی است که برای مبارزه با کار کودک باید همه این مشکلات در نظر گرفته شود.
تاج الدین با بیان اینکه بخش بزرگی از کودکان کار کودکان بی هویت هستند، تصریح کرد: مورد دیگری که برای مبارزه با کار کودک مهم است بحث کودکان بی هویت است که مجلس با تصویب قانون اعطای تابعیت به فرزندان مادران ایرانی این مورد را تسهیل کرد.
وی تاکید کرد: بنابراین برای مبارزه با کار کودکان یک بسته اجتماعی مبارزه با حاشیه نشینی، اقتصاد غیر رسمی و ساماندهی کودکان بی هویت نیاز داریم. این مبارزه باید کاملاً اصولی باشد چون در اغلب مواقع زمانی که اقتصاد کودک کار مختل شد، خانواده‌های کودکان کار دچار فروپاشی و شرایط اضطرار خواهند شد.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی اضافه کرد: در شرایط اضطرار و به دلیل تحمل فشار فرساینده و با توجه به اینکه پسران در این خانواده‌ها به واسطه طرح جمع آوری کودکان کار از چرخه تولید خارج شده‌اند، ممکن است این خانواده‌ها دختران خود را بیشتر و زودتر از قبل مجبور به ازدواج کنند. بنابراین شما آمده‌اید با کار کودکان مبارزه کنید، اما ناخواسته زمینه‌های کودک همسری را فراهم کرده‌اید.
این عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: کارشناسان مسائل اقتصاد شهری آمار کودکان کار ایران را بین ۳ تا ۷ میلیون عنوان می‌کنند، ضمن اینکه این رقم برای تهران نیز ۲۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود، اما به دلیل اینکه اغلب کودکان کار هیچ گونه ثبت هویتی ندارند؛ آمار دقیقی در این زمینه نمی‌توان ارائه کرد.
تاج الدین خاطرنشان کرد: دیدگاه دوم در مورد کودکان کار این است که آنها را به رسمیت بشناسیم و به عنوان یک واقعیت اجتماعی با آن مواجه شویم و به نوعی از کودکان کار حمایت کنیم. چون نه می‌توانیم زمینه‌های حاشیه نشینی، نه زمینه‌های اقتصاد غیر رسمی و نه زمینه کودکان بی هویت را کامل مسدود کنیم و در نهایت همیشه تعدادی کودک کار داریم، بنابراین باید بر بستری از واقعیت اقدام کنیم و قدم برداریم.
وی افزود: در دیدگاه دوم شما فرض را بر وجود ۳ تا ۷ میلیون کودک کار می گذارید و در عین اینکه برای کاهش تدریجی این آمار اقدام می کنید، اما مثلاً ناگهان به جمع آوری ضربتی آنها نمی پردازید و زمینه های شغلی آنها را یکجا مسدود نمی کنید، بلکه آنها را ابتدا توانمند و به آنان این قابلیت را می دهید که به جای تکدی گری مهارتی داشته باشند و بر مبنای این مهارت درآمدزایی کنند.
انتهای پیام
