به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر شهاب الدین منتظمی درباره ارزیابی پیوند و تعامل دو حوزه علم و صنعت در کشورمان اظهار کرد: علم و صنعت در کشور ما دو مقوله جدا از هم به شمار می روند و متاسفانه هیچ نقطه تلاقی با یکدیگر ندارند.

وی با اشاره به این که، علیرغم تاکیدات دولت، مجلس و بدنه علمی کشور و بخش صنعت تمایل چندانی به برقراری این ارتباط ندارد، یکی از دلایل شکل نگرفتن ارتباط بین دو حوزه صنعت و علم را، نبود صرفه اقتصادی برای صنعت گران خواند و افزود: چون موضوع سود مالی برای صنعت گران بسیار حائز اهمیت است، صنعت گران در ایجاد این ارتباط صرفه اقتصادی را نیز مورد بررسی دقیق قرار می دهند.

منتظمی با بیان این که، صنعت گران معتقدند در دایره این ارتباط، باید هزینه های بیشتری متقبل شویم آن هم در شرایطی که سودمان بیشتر نمی شود، در پاسخ به این پرسش که چرا این تعامل برای اهالی صنعت سود ده نیست، اظهار کرد: صنعت گران در پی سود بیشتر و ارزش افزوده هستند. حالا هر اندازه که هزینه خود را کاهش دهند بالطبع، سود بیشتری هم می برند و چون گمان می برند، همگرایی با بدنه علمی کشور برای‌شان هزینه بر است از ایجاد این ارتباط، پرهیز می کنند.

دبیر شورای ملی ایمنی زیستی ایران اذعان کرد: شاید قطب صنعت ما در زمینه نتایج حاصله از تعامل با صاحبان علم، به روز و توجیه نیست که اگر باشد به حتم بخشی از سرمایه خود را هزینه همکاری با اهل علم می کند.

منتظمی با تاکید بر این که، فواید تعامل با اهل علم برای صنعت گران تعریف و ترسیم نشده است، افزود: بسیاری از صنایع جدید اگر رکن علمی نداشته باشند به حتم صنعتی نخواهند شد و محصول برای آن ها سود آور نخواهد بود.

وی خارج شدن صنعت از شکل سنتی را یکی از فواید تعامل دو حوزه علم و صنعت عنوان کرد و گفت: البته ناگفته نماند که این ترکیب نیز دنبال سود است، اما به هر حال این تعامل سرانجام بهتر و آینده روشن تری برای هر دو خواهد داشت.

منتظمی درباره موانع موجود بر سر راه تعامل و همکاری دو حوزه یاد شده با یکدیگر، اظهار کرد: شاید یکی از دلایل نبود این پیوند، توسعه صنعت ما مستقل از علم بوده باشد. البته علمی نبودن سرمایه گذار و مورد حمایت مادی و معنوی قرار نگرفتن اهل علم را نیز می توان از دیگر علل این موضوع عنوان کرد.

وی در پاسخ به این پرسش که چه راهکار هایی برای ایجاد این ارتباط پیشنهاد می کنید، با بیان این که در گام نخست باید گره ها را احصا کنیم، ادامه داد: باید ببینیم گره کار کجاست و در گام بعدی نگاه مان را نه منطقه ای بلکه ملی کنیم. در واقع تنها به سود، صنعت و علم تفکیک شده و منطقه ای نگاه نکنیم. یعنی تولیدات مان را دست کم به بازار خاورمیانه برسانیم و نظیر ترکیه بعد از مطالعه و مخاطب شناسی، محصول خودمان را در منطقه، جایگزین محصولات دیگر کشورها کنیم.

دبیر شورای ملی ایمنی زیستی ایران در پاسخ به این پرسش که چگونه می توان بازار را به دست گرفت ، گفت: با کیفیت بالا و قیمت پایین حتی می توانیم بازار منطقه را نیز بدست آوریم و حتی می توانیم مشابه محصول چینی را به خود چین صادر کنیم.

منتظمی با بیان این که، امروزه در تمام دنیا برخلاف کشور ما، تکنولوژی های دوست دار محیط زیست بازار دارد، افزود: امروز دنیا هر آنچه که مرتبط با محیط زیست است را می پذیرد، اما متاسفانه ما در داخل کشور مراکزی که به این موضوع بپردازد را آن چنان که باید و شاید در اختیار نداریم؛ آن هم در شرایطی که بیشتر از هر کشور دیگری به آن نیازمندیم.

وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر این که، صاحبان علم چگونه می توانند در تبدیل علم به عمل سهیم باشند، بیان کرد: بررسی بنده من را به این نتیجه رسانده که بیشتر خانواده علم تمایل به ورود به عرصه عملی کردن ایده خود را دارند منتها چون از نظر مادی در مضیقه هستند، توان اقتصادی لازم برای عملی کردن علمشان را ندارند.

دبیر شورای ملی ایمنی زیستی ایران همچنین گفت: یک شرکتی از دولت وام می گیرد و بعد به این نتیجه می رسد که اگر در جای دیگری خرج کند به سود بیشتری می رسد، بنابراین آن وام را در جای دیگری هزینه می کند. اما اگر بخش خصوصی درگیر این موضوع شود و آن شرکت بداند که باید پول خود را صرفا برای ایده و طرح خود هزینه کند، آینده بهتری پیش رو خواهیم داشت.

منتظمی در مورد این که چگونه استادان دانشگاه می توانند دانشجویان خود را برای ارائه پژوهش های تولید محور تربیت کنند، اظهار کرد: ما متاسفانه به دنبال علم در حد تئوری هستیم و این صرفا تئوریک بودن، یکی از موانع جدی بر سر راه پیوند صنعت و علم است. متاسفانه بدنه علمی ما به دنبال ارائه مقاله و سرمایه گذار دنبال درآمد است. حالا ما اگر معیار سنجش را بر اساس پژوهش های تولید محور بگذاریم، آینده خیلی بهتری را پیش رو خواهیم داشت.