فارغ از شکل این خبر، ذکر چند نکته درباره محتوای آن خالی از لطف نیست، آن هم صرفا از باب «ان الذکری تنفع المومنین».مهم‌ترین دگرگونی‌های دوره آینده جشنواره فیلم فجر را می‌توان در این موارد خلاصه کرد: جداشدن بخش بین‌الملل و برگزاری مستقل آن در اردیبهشت‌ماه، تغییر شکل و محتوای برگزاری بخش تجلی اراده ملی، بازبینی بخش نمایش‌های استانی، کاهش احتمالی تعداد جوایز، حضور حداکثر 22فیلم در بخش مسابقه رسمی و حذف سلیقه از داوری‌ها.

احتمالا یکی از دلایل انتقال بخش بین‌الملل فیلم فجر از زمستان به بهار، همزمانی آن با جشنواره فیلم برلین است که هر سال در نیمه دوم بهمن در آلمان برگزار می‌شود. نکته اینجاست که 67دوره جشنواره فیلم کن هر سال در اواخر اردیبهشت و اوایل خرداد برگزار شده و اگر قرار باشد فیلم فجر پس از نمایشگاه کتاب آغاز شود، قطعا زمان برگزاری آن با کن تداخل خواهد داشت. فجر که قرار نیست از چاله برلین درآید و به چاه کن بیفتد؟

همین که دبیر جشنواره سی‌و‌دوم با سابقه قرار دادن 30فیلم در بخش مسابقه رسمی به فاصله کمتر از یک سال به ایده حضور حداکثر 22فیلم در این بخش رسیده، یک گام بزرگ رو به پیش است. گرچه اتفاق شگفت‌انگیز جشنواره سال 92در کارنامه علیرضا رضاداد ثبت می‌شود ولی به مصداق آن مَثَل معروف، جلوگیری از ضرر از هر کجا که باشد، سود است و پایه‌گذاری این سنت نیک را هم باید در کارنامه او ثبت و ضبط کرد.

و نکته پایانی درباره حذف سلیقه از داوری‌های جشنواره فیلم فجر است که احتمالا باید آن را یک نوآوری در تاریخ جشنواره‌های سینمایی جهان دانست. طبیعی است که وقتی چند چهره سینمایی برای داوری در یک جشنواره دعوت می‌شوند، براساس علایق و سلایق شخصی خود درباره برنده‌ها تصمیم می‌گیرند و سینما مثل رشته‌های ورزشی نیست که داوری در آنها قانون و آیین‌نامه دارد. در تمام جشنواره‌ها این سلیقه اعضای هیأت داوری است که در تقسیم جوایز نقش اصلی را ایفا می‌کند و اگر قرار باشد سلیقه از داوری حذف شود، می‌توان کار قضاوت را به ماشین هم سپرد! کاش به جای اختراع دوباره چرخ، دوستان امسال کسانی را برای داوری انتخاب کنند که بازیگران نه‌چندان سرشناس را هم بشناسند، مثلا نام نعیمه‌نظام‌دوست را به جای شهین تسلیمی برای نامزدی در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل زن اعلام نکنند!