احد خوشرو در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه خراسان، در خصوص سیستم بانکداری کشور با بیان اینکه هم‌اکنون تسهیلات به نام صنعت پرداخت می‌شود ولی دست صنعت را نمی‌گیرد، اظهار کرد: دلالی‌هایی هستند که توسط آنها تسهیلات به بخش تجارت سوق پیدا می‌کند چرا که تجارت قطعا برای بانک‌ها سوددهی بهتری دارد و بازپرداختی که بخش تجارت دارد خیلی بهتر از بخش صنعت است.

وی ضمن انتقاد از سیستم بانکداری کشور تصریح کرد: کار سیستم بانکداری کشور از حدود اسلامی گذشته است، نرخ بهره تسهیلاتی که بانک‌ها به بخش صنعت پرداخت می‌کنند در مقایسه با کشورهای دیگر نزدیک به 10 برابر بیشتر است.

خوشرو افزود: بانکها هیچ آشتی با بخش صنعت ندارند، به طوریکه بسیاری از صنعتگران در وضعیتی هستند که به نرخ 30 درصد بهره تن می‌دهند، نرخی که محدوده اسلامی را هم رد کرده است. در نهایت تخصیص تسهیلات با درصد کلان، منجر به این شده که تولیدکنندگان تنها بخواهند چرخ صنعت بچرخد و واحدهای تولیدی به فعالیت خود ادامه دهند.

وی ادامه داد: سوددهی در بخش صنعت در مقایسه با تجارت چندین برابر زمان می‌برد، اما اینکه بخواهیم بانکداری را اسلامی کنیم و در پی آن درصد را پایین بیاوریم در حالیکه فشارها زیاد باشد و پرداختی به بخش صنعت نداشته باشیم، درست نیست.

این چهره برتر کار و تولید در خصوص به کارگیری لفظ بنگاه برای بانک‌ها، اظهار کرد: تعداد شعب بانک‌ها و موسسات مالی و اعتباری و صندوق‌های قرض‌الحسنه در مقایسه با مراکز اقتصادی دیگر بسیار بیشتر است و این در حالی‌ است که این مراکز به بخش‌های مختلف زیرمجموعه خود تسهیلات می‌دهند و به عبارتی قانون را دور می‌زنند که این مسئله بنگاه‌داری است. بانک‌ها، بنگاه‌های اقتصادی کلانی هستند که خون بخش صنعت را می‌مکند.

وی در خصوص سود تسهیلات بیان کرد: سود تسهیلات بانکی‌ ما چیزی حدود 10 برابر کشورهای در حال توسعه است.

خوشرو ادامه داد: سرمایه‌گذاری‌های بخش صنعت کلان است ولی سوددهی آنها در مقایسه با سرمایه‌گذاری‌های دیگر بسیار ناچیز است، به همین دلیل شاهد تعطیلی واحدهای بزرگی هستیم. درب گمرکات نیز در حالی به روی کالاهایی که وارد می‌شوند باز است که بسیاری از صنایع ضربه‌های سنگینی خوردند و روبه نابودی رفتند.

وی گفت: امیدواریم روزی برسد که بخش صنعت نیازی به حمایت بانک‌ها نداشته باشد و چرخ آن آنقدر قدرتمند بچرخد و حمایت‌های معنوی از تولیدکنندگان به حدی برسد که عدم حمایت مادی اهمیت نداشته باشد و صنعت بتواند به تنهایی پاسخگوی این نامهربانی‌ها باشد.

خوشرو افزود: زمانی که صنعت به خودکفایی برسد و به لحاظ کیفی و کمی بتواند تولید را ارتقا دهد لزومی ندارد که درب مرزها به روی همه محصولات گشوده شود و یا اگر جنسی وارد کشور می‌شود شرایط به گونه‌ای باشد که رقابت با محصولات داخلی، سالم باشد.

انتهای پیام