به گزارش سرویس «شهری» خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، اعضای شورای اسلامی شهر تهران پس از استماع گزارش وضعیت مالی مترو از زبان معاون مالی شهردار در یکصد و هشتاد و نهمین جلسه سخنانی را ایراد نمودند.

مهدی چمران رییس شورای اسلامی شهر تهران بعد از استماع گزارش مالی مترو اظهار داشت: فایناس 3 خط مترو از اولویت های اول روی میز دولت بود اما بانک مرکزی آن را جزو اولویت های سه و چهار فاینانس قرار داده است.

وی افزود: مشکل دیگری که در فاینانس‌ها وجود دارد پرداخت 50 درصد آن توسط دولت است و چون این اتفاق نیافتاده است بانک برای فاینانس های جدید شرکت مترو را بدهکار اعلام می کند و تا این بدهکاری که همان تعهدات دولتی است پرداخت نشود فاینانس جدید تحقق پیدا نمی کند.

وی درباره ساخت واگن در داخل نیز گفت: تنها 60 درصد این تجهیزات در داخل تامین می شود و مابقی موارد مورد نیاز باید از خارج تامین شود.

چمران در ادامه با اشاره به استفاده از روش های دیگر در تامین اعتبارات مورد نیاز پروژه های شهری گفت: این روش ها خوب است اما قیمت بلیت را برای مصرف کننده بالا می برد این در حالی است که مترو جزو حمل ونقل عمومی است و نباید از نظر هزینه بار مالی مضاعفی را به مردم تحمیل کنیم.

چین زده شده‌ایم

احمد مسجد جامعی نیز پس از استماع گزارش معاون مالی شهرداری تهران از وضعیت مالی مترو و مدیریت مترو به واسطه توان جذب همه اعتباراتی که در اختیار داشته تشکر و از شهرداری درباره عدم تخصیص کامل اعتبارات سوال کرد.

وی افزود: بخشی از منابع مترو از طریق فایناس تامین و راه آن هم عموما به چین ختم می شود.

او ادامه داد: در این سال‌ها به ناچار خیلی "چین زده" شده‌ایم، ولی با توجه به تحرک سیاست خارجی و بهبود مناسبات بین المللی که برای کشور ایجاد شده می‌توانیم راههای دیگری برای تامین نیازهای مترو و استفاده از ظرفیت‌ها و تکنولوژی‌های جدید، رقیب و برتر پیدا کنیم. این تفاوت در تکنولوژی برای کسانی که در سال های طولانی از مترو استفاده کرده و امکانات چینی و غیر چینی را از نزدیک دیده اند به خوبی محسوس است.

مسجد جامعی همچنین با اشاره به حضور رییس جمهور و چند تن از وزرا و نمایندگان موثر مجلس در مراسم بهره برداری از خط سه مترو اظهار داشت: این حضور در نظام قانون گذاری و اجرایی بایستی نتایجی را در بر داشته و مقدمه شراکت موثر دستگاه اجرایی باشد و اگر از آن بهره ای نبریم امکان بالقوه ای را از دست داده ایم و حیف است چنین اقدامی در حد یک مراسم تشریفاتی باقی بماند.

وی همچنین به تشکیل کمیسیون تهران و کلان شهرها که محصول چهارمین دوره شورای شهر و دولت است اشاره داشت و خاطرنشان کرد: نیاز به ساختار جدیدی -در دولت و شورا- برای پیگیری این کار نیست و می توان از ظرفیت این کمیسیون جدید در دولت برای هماهنگی موثرتر و افزایش بیشتر مشارکت دستگاه اجرایی در طرح های مترو و حمل و نقل شهری استفاده کرد، تا آنچه در برنامه پنجم شهرداری تهران در خصوص توسعه و تجهیز مترو پیش بینی شده است تحقق یابد.

وی گفت: برای پیگیری این کار در شورا هم نیاز به تصمیم جدیدی نیست و همان کمیسیون حمل و نقل شورا بهترین گزینه برای این کار است که از طریق کمیسیون هشتم دولت و با همکاری شهرداری، زمینه تصویب طرح ها در مجلس و دولت را فراهم سازد.

مسجدجامعی افزود: توجه به حمل و نقل ریلی برای نمایندگان مردم در شورای شهر به اندازه‌ای اهمیت داشت که پس از تدوین اعتبارات مورد نیاز برنامه، سهم جدیدی فقط برای سرعت بخشیدن به کار مترو در آن سر جمع گنجانیده شد و قرار بود که برخی خطوط مترو تا انتهای سال گذشته به پایان برسد، ولی این مهم تحقق نیافت و هم اکنون، از برنامه عقب هستیم.

محسن سرخو نیز در واکنش به این گزارش گفت: نکته ای که در این گزارش به چشم می‌آید آن است که طبق برنامه 5 ساله دوم شهرداری تهران، می بایست خطوط 3،6 و 7 تا پایان سال 95 یعنی 3 سال اول برنامه به بهره برداری کامل برسند و دو سال پایانی به خطوط 8 و 9 تعلق گردد. در حالی که در گزارش ارائه شده اشاره شد خط 6 در سال 96 به بهره برداری می رسد که البته این تاریخ نیز بر طبق پیش بینی ها است و باید دید در عمل چه زمانی به بهره برداری می رسد.

وی ادامه داد: نکته دیگر مربوط به بندهای بودجه است، در بودجه بازپرداخت های وام 116 درصد بوده یعنی از وام هایی که باید به مترو داده می شده 16 درصد هم اضافه تر داده شده و نیز در کمک سرمایه فروش بلیت هم 106 درصد پرداخت شده است.

سرخو افزود: با این حال شاهدیم در خود پرداخت کمک سرمایه ای به شرکت مترو که باید مستقیما از سوی شهرداری تزریق شود تنها 68 درصد تخصیص داده شده است.

رییس کمیته حمل و نقل شورای شهر تهران تصریح کرد: اتفاقی که افتاده این است که در بخش معوقات مالی هزینه‌هایی صورت گرفته که موجب تأخیر در بهره برداری خطوط شده؛ چرا که خط 3می بایست در سال 93 و خط 7 در امسال به بهره برداری می رسیدند.

سرخو ادامه داد: در گزارش های مالی ما 500 میلیارد تومان کاهش تخصیص به مترو از سوی شهرداری تهران داشتیم و همین امر کفایت می کند که بهره برداری خط 3 از سال 93 به سال 94 موکول شود. بنابراین با این روند همین برنامه ارائه شده از سوی شهرداری هم محقق نمی شود.

رحمت الله حافظی نیز با اشاره به برنامه 5 ساله دوم شهرداری تهران گفت: ما انتظار داشتیم که این گزارش بر مبنای برنامه 5 ساله دوم باشد.

وی با طرح چند سوال افزود: من چند سوال دارم که می تواند در مشخص شدن ابعاد موضوع به ما کمک کند؛

1- نخست آنکه در حال حاضر سهم قطار شهری از تمام جابجایی های درون شهری چقدر است؟

2- طول خطوط قطار شهری که تا به امروز به بهره برداری رسیده چه میزان است؟

3- تعداد ایستگاه های بهره برداری شده قطار شهری چه تعداد است؟

4- مجموع واگن‌های مورد نیاز جهت فاصله زمانی 2.5 دقیقه و 4.5 دقیقه چه تعداد می باشد؟

حافظی سپس افزود: براساس گزارش ارائه شده سهم شهرداری در اعتبارات مترو 2029 میلیارد تومان بوده در حالی که در رقم تخصیص یافته 80 میلیارد تومان کاهش به چشم می خورد؛ این در حالی است که در پایان سال 92 ما مصوبه ای برای جابجایی بودجه و کمک 700 میلیارد تومانی به مترو داشتیم.

اسماعیل دوستی نیز گفت: من معتقدم شهرداری تهران در موضوع مترو دریغ نمی کند؛ اما با اعتبارات موجود و کمک اندک دولت که البته دولت هم دستش خالی است نمی توان انتظار داشت که خطوط طبق برنامه تکمیل شوند.

ابوالفضل قناعتی نیز گفت: بر اساس گزارش ارائه شده مبلغ مورد نیاز مترو برای راه اندازی خطوط اولویت دار بالغ بر 6060 میلیارد تومان بوده که برای تکمیل و راه اندازی خطوط 6 و 7 تا سال 96 پیش بینی شده است.

وی افزود: سوال من این است که آیا در پیش بینی این رقم تورم سالانه و فهرست بهاء لحاظ شده است یا نه؟ اگر این رقم نهایی است پس نباید انتظار افزایش آن را در سال های بعد داشته باشیم. بنابراین درخواست من این است که این ارقام به طور دقیق و با پیش بینی های لازم در نظر گرفته شوند.

احمد دنیامالی رییس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورا نیز خاطر نشان کرد: درتوسعه و تجهیز مترو کارهای زیادی توسط شهرداری تهران صورت گرفته است اما از آقای قالیباف انتظارکمک بیشتری در مباحث مترو دارم.

وی به چگونگی کارسازی 2000 میلیارد تومان اوراق مشارکت اشاره داشت و خواستار ارئه گزارشی در این زمینه شد.

انتهای پیام