در این نشست ناصر ایزدفر به عنوان نماینده فرهنگ و ارشاد اسلامی، پروین تقوایی به عنوان نماینده صدا و سیمای مرکز قزوین، قنبری به عنوان نماینده سازمان صمت و سید محمود سیدی به عنوان نماینده تولیدکنندگان پوشاک حضور داشتند؛ مشروح این نشست را در ادامه بخوانید.
سمیه بکشلو مجری و کارشناس این نشست ضمن اشاره به دستگاه‌های متولی مد و لباس در استان گفت: به عنوان یک رسانه که مطالبات عمومی جامعه را مطرح می‌کند می‌خواهیم از شما در خصوص وظایف تعریف شده در حوزه مسئله عفاف و حجاب که طبق قانون راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب - که ۱۳ دی ۱۳۸۴ به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده است- به دستگاه‌ها محول شده سؤالاتی با هدف مطالبه گری طرح کنیم. یکی از وظایف محول شده به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ساماندهی مد و لباس در قالب تشکیل کارگروه معین است. برای نخستین سؤال بفرمایید در سال گذشته در این کارگروه چه اقداماتی صورت گرفته است و آیا توانسته به هدف خود برسد؟
ایزدفر: به نظر من ابتدا باید واژه‌ها را تعریف کرد تا مشخص شود دقیقاً درباره چه موضوعی صحبت کنیم؛ بحث حجاب و عفاف یک بحث فرهنگی و عمومی است، به عنوان مثال وقتی یک تئاتر کار می‌کنیم یا یک فیلم می‌سازیم مطمئناً یکی از آیتم‌هایی که باید لحاظ کنیم رعایت عفاف و حجاب بر اساس فرهنگ ایرانی و اسلامی است؛ ما نمی‌توانیم سریالی تولید کنیم که ترکیه‌ای‌ها می‌سازند.
بحث حجاب و عفاف با کارگروه مد و لباس فرق می‌کند؛ مد و لباس یک مقوله هنری است و در آن سه مرحله طراحی پارچه، طراحی دوخت و دوخت وجود دارد. این هنر به دو بخش تبدیل می‌شود بخش کاربردی و زیباشناسانه. واضح است که تولیدات کاربردی برای مردم و تولیدات زیباشناسانه برای فیلم و تئاتر - که بر اساس تحلیل شخصیت و موقعیت اجتماعی و فضای موجود طراحی می‌شود- کاربرد دارد.
در بخش مد و لباس، تشکیل انجمن‌ها و فعالیت‌های حوزه طراحی لباس موضوع مهمی است که در دستور کار ما قرار دارد. ولی به صورت کلی مقوله عفاف و حجاب مانند امربه‌معروف و نهی از منکر یک موضوع عمومی است که در همه حوزه‌ها جاری است. اینکه ما فقط از مد و لباس به عفاف و حجاب برسیم خیلی درست نیست چراکه باید به بخشی از وظایف هنر طراحی لباس که توجه به فرهنگ ایرانی و اسلامی است توجه کرد.
کارگروه مد و لباس سیاست‌گذار و ناظر است و در اجرا دخالتی ندارد و باید کسی در جلسات آن شرکت کند که از سوابق کارگروه اطلاع داشته باشد؛ در این راستا به تهران پیشنهاد شده که برخی نفرات در این کارگروه تغییر کنند و برخی به این کارگروه اضافه شوند؛ نامه در اوایل تیرماه سال جاری ارسال شده است.
بکشلو: لطفاً بفرمایید چرا کارگروه مد و لباس که عرصه مهم سیاستگذاری این مسئله را در استان بر عهده دارد در سال گذشته فقط سه جلسه تشکیل داده است؟ چرا روند تغییر نفرات تا این حد کند بوده است؟ چرا در سال گذشته اقدام مناسبی برای نظارت در لباس اجتماع بانوان و همچنین لباس و پوشش کارمندان دستگاه‌های اجرایی صورت نگرفته است؟ به هر حال متولی اصلی این موضوع ارشاد است و انتظار می‌رود که این مسائل را مدیریت کند و سؤال آخر اینکه آیا بانک اطلاعاتی طراحان مد و لباس در استان وجود دارد؟ چقدر برای به کار گیری این طراحان برنامه‌ریزی صورت گرفته است؟
ایزدفر: سال گذشته به همراه جهاد دانشگاهی مقدمات برگزاری یک جشنواره فراهم شد به طراحی پوستر هم رسیده بود ولی به شیوع کرونا برخورد کرد و همین امر باعث شد که جشنواره برگزار نشود حتی دانش آموزان را هم دخیل کرده بودیم که در این جشنواره شرکت کنند که متأسفانه برگزار نشد. کارگروه مد و لباس به بحث لباس و طراحی هنری لباس می‌پردازد نوع پوشش جامعه یک بحث کلان فرهنگی است.
بکشلو: آیا ضرورت تشکیل این کارگروه این نیست که فضای بازار برای گسترش امر عفاف و حجاب بر اساس مؤلفه‌های ایرانی و اسلامی ایجاد شود؟
ایزدفر: اگر تشکیل کارگروه را برای گسترش بحث عفاف و حجاب در جامعه ببینیم فعالیت‌هایش را محدود کرده‌ایم. ببینید پوشش در جامعه یک فرهنگ است؛ هر جامعه‌ای براساس نوع زیستی خودش لباس خاص خودش را دارد. فرهنگ پوشش در قومیت‌ها و کشورهای مختلف متفاوت است و هر کشوری، هر قومی، پوشش خاص خود را دارد؛ حتی کشورهای اسلامی هم با همدیگر از نظر پوشش متفاوت هستند و هر کدام پوشش خاص خود را دارند. لباس هم مانند خوراک و تغذیه و آداب اجتماعی برای خودش یک فرهنگ خاص دارد و متولی این فرهنگ هم فقط نمی‌تواند یک ارگان و یک نهاد باشد.
۱۵۰ هنرمند در عرصه طراحی لباس در قزوین فعال هستند، بهتر است که این طراحان به انجمن تبدیل شوند و یک هیئت مؤسس داشته باشند و در نتیجه همه هنرمندان زیر مجموعه انجمن قرار گرفته و حوزه فعالیت‌های آن‌ها هم مشخص شود.
تا زمانی که هنرمندان عرصه مد لباس به صورت یک انجمن سازماندهی نشوند و تشکیلات پیدا نکنند به صورت پراکنده خواهند بود و ارتباطی با هم نخواهند داشت. حالا چرا این اتفاق تا کنون نیفتاده است چون لباس و موضوعات مربوط به آن به عنوان یک سنت از گذشته وجود داشته و هیچ‌گاه به صورت یک تشکل هنری نبوده است بنابراین باید برایش تشکیلات سازمان یافته ایجاد کنیم تا همه هنرمندان از جمله طراحان پارچه، طراحان لباس حتی بخش دوخت را زیرمجموعه خودش بگیرد و در مرحله بعد این هنر به صنعت متصل شود و به تولید انبوه برسد و وارد بازار شود.
بکشلو: در خصوص وظایف صداوسیمای مرکزقزوین در کارگروه ساماندهی مد و لباس توضیح دهید؟
تقوایی: ما برحسب وظیفه ذاتی که در این حوزه داریم در برنامه‌های مختلف به این موضوع پرداختیم و جلساتی که همکاران ارشاد زحمت می‌کشیدند را حضور داشتیم و رسالت صدا و سیما در رابطه با کارگروه را اجرایی کرده‌ایم؛ مواردی مانند انعکاس اخبار و تصاویر و رویدادهای مربوط به برنامه‌های حجاب و عفاف استان بوده که انجام شده است. البته مدیرکل صدا و سیمای قزوین یک نشست با حدود ۸۰ نفر از طراحان لباس استان داشت که منتج به جشنواره «طلیعه نور» شد که مربوط به موضوع پوشش متناسب آقایان و خانم‌ها بود.
نکته قابل توجه این است که ۲۶ دستگاه متولی حجاب و عفاف هستند و یک دستگاه نمی‌تواند به تنهایی کاری از پیش ببرد بلکه برای انجام درست مصوبات کارگروه ساماندهی مد و لباس همکاری و هماهنگی همه دستگاه‌های عضو لازم و ضروری است. خروجی کارگروه ساماندهی مد و لباس باید به گونه‌ای باشد که در نهایت طراحی طراحان لباس به تولید انبوه برسد نه اینکه صرفاً نمایشگاه و جشنواره برگزار شود و در نهایت گزارش کار آن ارائه کنیم.
بکشلو: شما به عنوان نماینده صدا و سیما بفرمایید در کارگروه ساماندهی مد و لباس چه مصوباتی که مجری آن صدا و سیمای مرکز استان قزوین باشد به تصویب رسیده و چه اقداماتی انجام شده است و ضمن اینکه لطف کنید ارزیابی خودتان را از جلسات کارگروه مد و لباس بفرمایید.
تقوایی: با توجه به دغدغه‌های مدیر کل صدا و سیمای مرکز قزوین جلساتی برگزار شد که در این حوزه کاری انجام گیرد؛ اجرای تئاتر «منفی صفر» در راستای همین امر بود که حدود ۱۰ روز اجرای عمومی داشت و پخش تلویزیونی آن هم به صورت جداگانه صورت گرفت، در حین برگزاری جشنواره طلیعه نور کارگروه ساماندهی مد و لباس هم برگزار شد.
بکشلو: کارگروه ساماندهی مد و لباس بایستی بتواند در جامعه کوچک قزوین وضعیت مد و لباس را برای مخاطب خود به نحوی فراهم کند که به جهت مبانی نظری، دینی و هنری، مؤلفه‌های زیبایی شناسانه و هم چنین دسترسی برای تهیه لباس، مخاطب به مشکل برنخورد. با توجه به اینکه همه اعضای کارگروه ساماندهی مد و لباس به نوعی دست‌اندرکاران این امر هستند سؤال این است که چرا این اتفاق در استان نیفتاده است؟
تقوایی: عرض کردم همه اعضای کارگروه باید حضور داشته باشند و درباره وظایف خود سخن بگویند ولی آنچه وظیفه ذاتی صدا و سیما است درخصوص پوشش خبری و تصویری بوده و انجام شده است. در حال حاضر دستگاهی که وظیفه انبوه سازی طرح‌ها را برعهده دارد باید پاسخگو باشد و بر اجرای مصوبات هم نظارت داشته باشد. نظارت دراین راستا که چه مصوبه‌ای توسط چه دستگاهی باید اجرا شود و چقدر در اجرای آن تلاش و اقدام صورت گرفته است باید صورت بگیرد، عملکرد صدا و سیما به نظر من قابل قبول است.
بکشلو: یکی از وظایف کارگروه ساماندهی مد و لباس اجرای طرح‌های پژوهشی و اتصال آن طرح‌ها به سازمان صمت برای ورود طرح‌ها به بازار است. به نظر شما آیا مصوباتی در این حوزه در کارگروه طرح و اجرا شده است؟
قنبری: مصوبه ۴۲۷ شورای عالی انقلاب فرهنگی که به سازمان صمت ابلاغ شده شامل ۱۳ بند است که حمایت از طراحان و تولیدکنندگان پوشاک هم در آن قرار دارد. ما در این کارگروه عضو هستیم و همراه اتحادیه در جلسات حضور داشتیم؛ چرا که خط مقدم ما دوستان اتحادیه و تولیدکنندگان پوشاک هستند. البته مصوبه ۴۲۷ ایراداتی هم دارد و آن اینکه در استان قابل اجرا نیست و باید در سطح ملی تصمیم گیری شود. وظایفی که در استان بر عهده ما بود و تا حدودی قابل اجرا بود انجام شده است.
حمایت‌هایی باید از سطح ملی ابلاغ شود که متاسفانه برای تولیدکنندگان چنین ابلاغی تاکنون در نظر گرفته نشده است و فقط تسهیلات که ۱۸ درصد است و برای همه در نظر گرفته می‌شود برای این صنف هم در نظر گرفته‌اند، آیا با این تسهیلات می‌توان تولید کننده را تشویق کرد و برای او ایجاد انگیزه کرد؟
یکی دیگر از موضوعاتی که در این مصوبه مطرح است بحث جمع‌آوری البسه نامتعارف است که سال گذشته در شورای تأمین استان مطرح شد. در این راستا کارگروهی با اتحادیه صنف پوشاک و اداره اماکن تشکیل شد که البسه نامتعارف از سطح بازار جمع آوری شود در خصوص جمع آوری البسه دست دوم هم اقدامات لازم صورت گرفته است. در خصوص آموزش قبل از صدور مجوزها نیز استانداردسازی در اتاق اصناف صورت گرفت و ۶ ساعت آموزش فقه بازار با اساتید سازمان تبلیغات اسلامی برگزار شده است.
۸۰ درصد پوشاک موجود در بازار قاچاق است و فقط ۲۰ درصد تولید است این تولیدکنندگان هم خیلی موفق نیستند چون قیمت تمام شده تولید پوشاک در کشور ما بالاست؛ لباس قاچاقی که وارد کشور می‌شود زیر قیمت تولیدکننده است قطعاً کسی که می‌خواهد پوشاکی خریداری کند به سمت آن کالایی می‌رود که ارزان‌تر است، مردم عادی ممکن است به این بلوغ نرسیده باشند که کالای ایرانی تولید کننده داخل را خریداری کنند.
ضمناً جلسه‌ای برای اعضای صنف فروشندگان پوشاک گذاشتیم و عنوان کردیم که با فروشندگان پوشاک قاچاق به شدت برخورد می‌شود، در دوره شیوع کرونا این جلسات برگزار نشد و به تعویق افتاد اما به صورت سیستمی اطلاع رسانی‌های سازمان صمت انجام شده است.
موضوع دیگری که وجود دارد این است که مخاطب جوان و نوجوان امروز به جنس قاچاقی که در بازار وجود دارد رغبت دارد موردی بوده است که به مغازه مراجعه کردیم و پوشاک تولید داخل را پیشنهاد دادیم فروشنده گفته وقتی مشتری وارد مغازه می‌شود و این نوع پوشاک را می‌بیند، برمی‌گردد و هیچ رغبت و تمایلی برای خرید پوشاک ایرانی ندارد. بنابراین باید پوشاکی در اختیار مخاطب نسل جدید قرار بگیرد که علاوه بر اینکه مؤلفه‌های فرهنگ ایرانی و اسلامی را دارد با سلیقه نسل جوان و نوجوان همخوانی داشته باشد.
بکشلو: شما می‌فرمایید که البسه غیر متعارف را از بازار جمع آوری کردید این یک اقدام سلبی است، آیا اقدام ایجابی هم انجام شده است؟ آیا پوشاکی هم تولید شده است با مؤلفه‌های زیبایی‌شناسی تا بتواند نسل امروز را جذب کند و نیز مؤلفه‌های ایرانی و اسلامی مبتنی بر پژوهش و تحقیق را توأمان داشته باشد؟ آیا ما فقط به مخاطب گفته‌ایم چه چیزی نپوشد چرا نمی‌گوییم چه چیزی بپوشد؟ آیا این چنین لباسی به نوجوان و جوان امروزی عرضه شده است که به سراغ بازار نامتعارف و مخالف فرهنگ ایرانی و اسلامی نرود؟ لذا لطفاً بفرمایید اقدامات ایجابی که در این حوزه انجام داده‌اید چه بوده است؟ و نهایتاً اینکه از دل کارگروه ساماندهی مد و لباس اقدام ایجابی بیرون آمده است یا خیر؟
قنبری: ما در استان مذهبی زندگی می‌کنیم شهر قزوین دارالمؤمنین است، بارها واحدهای صنفی و افرادی تماس گرفتند و به برخی واحدهای عرضه پوشاک و حتی اسامی مغازه‌ها اعتراض کرده‌اند، در داخل استان قزوین تولیدکننده‌های ما مشخص و محدود هستند و به صورت گسترده نیستند که از دسترس ما خارج باشند و لباس‌هایی که می‌دوزند بر اساس الگوهایی است که طراحان می‌دهند اما عرضه برخی البسه از دست ما خارج است باید با سایر دستگاه‌ها جلساتی بگذاریم و آسیب شناسی کنیم، امکانات خودمان و محدودیتمان را بسنجیم، دستورالعمل‌ها را در نظر بگیریم و در چارچوب آن حرکت کنیم.
بکشلو: مطلب بنده این است که در ساختارهایی مانند کارگروه ساماندهی مد و لباس، سازمان صمت و اتاق اصناف حضور دارند و این حرف‌هایی که شما در این جلسه می‌زنید بایستی در آن جلسه مطرح شود و برایش برنامه‌ریزی صورت بگیرد، مثلاً چه طوربه جای اینکه به جوان و نوجوانمان بگوییم این را نپوش چندین انتخاب در اختیار او قرار دهیم و بگوییم از بین این طرح‌ها یکی را که اتفاقاً با فرهنگ ایرانی و اسلامی مطابقت دارد انتخاب کن، تا جوان و نوجوان ما بتواند از بین طرح‌های جذاب با کیفیت و متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی که قیمت مناسبی هم دارد یکی را انتخاب کند.
سیدی: حضور ذهن ندارم که آخرین جلسه کارگروه ساماندهی مد و لباس چه زمانی برگزار شده، مصوبات آنچه بوده، بعد از اینکه مصوبات تصویب شده چه کسی قرار است پیگیری کند که این مصوبات اجرایی شده است یا خیر؟ دولت کجا قرار گرفته است؟ فرهنگ استفاده از پوشاک مناسب را چه کسی باید نهادینه کند؟ من که تولید کننده هستم؟ استانداری؟ صدا و سیما؟ فرهنگ و ارشاد؟ متأسفانه این کار انجام نشده است و هر زمانی که ما جلسه برگزار می‌کنیم مسئولان تنها در جلسه صحبت می‌کنند و بعد اقدامی صورت نمی‌گیرد.
فرض بفرمایید که طرحی را در اختیار تولید کننده پوشاک قرار داده‌اند، تولیدکننده برای اینکه آن طرح را به صورت انبوه تولید کند باید ابتدا وام بگیرد، این وام به چه صورت و با چه درصدی به تولیدکننده تعلق می‌گیرد؟ چه امکاناتی دولت در اختیار تولید کننده قرار می‌دهد؟ فرض کنید تولیدکننده پارچه‌ای که در ایران تولید می‌شود را از کارخانه بگیرد و پوشاک را تولید کند پس از تولید چه کسی می‌آید پوشاک ایرانی را عرضه کند؟ تولید کردم سررسید قسط اول وام فرارسید و هیچکس پوشاک تولیدی را نخرید حالا تولیدکننده باید چه کار کند؟ مشتری پوشاک تولید داخل را نمی‌خرد چون هنوز فرهنگ خرید کالای داخلی و پوشاک ایرانی با طرح‌های ایرانی اسلامی در جامعه نهادینه نشده است.
شعار سال جهش تولید است، کدام امکانات در اختیار تولید کننده قرار گرفته است؟ چهار ماه است که تولیدکننده می‌خواهد تولید کند اما به کرونا برخورد کرده و نتوانسته است پوشاک خود را عرضه کند، سامانه‌ای طراحی کردند که وام بدهند آن‌قدر این سامانه مشکل دارد که ما هنوز نتوانستیم حتی وارد سایت شویم.
موضوع پوشاک غیرمتعارفی که در بازار وجود دارد باید به صورت کشوری حل شود، فرض بفرمایید ما پوشاک شیشه‌ای را از بازار قزوین جمع آوری کنیم، مشتری که بخواهد این نوع پوشاک را تهیه کند به تهران مراجعه کرده و از آنجا خریداری می‌کند.
ادامه دارد...
انتهای پیام
