تا نشان بدهد اصولگرای حقیقی کیست و سیاست نمی تواند جای همه چیز از جمله اخلاق و مروت و جوانمردی را بگیرد. همیشه گفته ایم سیاست ما عین دیانت ماست. من صرف نظر از شان نزول این جمله به جد معتقدم هرکسی سیاستش عین دیانتش است. کسی که از دین فهمی قشری و سطحی دارد و به جنبه های رحمانی دین کاملا بی اعتناست بدون شک در عرصه سیاست ورزی نیز بر همین سیاق عمل می کند. نمونه های این نوع از سیاستمداران در همه جای دنیا وجود دارد. عکسش را هم دیده ایم. آن که دین را وسیله ای برای پیشبرد اهداف و اغراض سیاسی اش نمی کند و به امر مقدس نگاهی عاقلانه و عاشقانه دارد در حوزه سیاست هم، همه چیز را فدای منافع فردی و حزبی نمی کند. بارها این مثال را زده ام و گمان می کنم در آستانه دهه محرم و موضوعی که در مجلس پیش آمده بی مناسبت نباشد که بار دیگر این موضوع را تکرار کنم. هنگامی که مسلم بن عقیل در منزل هانی پنهان شده بود ابن زیاد به منزل هانی آمد. به بهانه عیادت از او. هانی پیشتر با مسلم قرار کرده بود که به محض شنیدن صدای سرفه هانی مسلم از پس پرده بیرون بیاید و با ضربتی کار ابن زیاد را تمام کند که اگر چنین می کرد شاید واقعه کربلا چنان فرجامی پیدا نمی کرد، اما مسلم از کاری که قرار بود انجام دهد سر باز زد. چرا؟

ابن زیاد آن قدر پلید بود که اگر مسلم چنان می کرد که هانی می خواست هیچ کس او را سرزنش نمی کرد اما مسلم خواسته هانی را نادیده گرفت. نمی خواهم قصه ای را که هزاران بار شنیده اید برایتان بازگو کنم اما با خود بیندیشیم که اگر مسلم چنین نمی کرد آیا در چشم ما این قدر ارج و قرب می یافت؟ خاندان مقدس و آسمانی حسین بن علی- درود زمین و آسمان برآنان باد- اگر ارج و قربی دارند و قرن ها از پس قرن محبتشان در دل ها فزونی می یابد به دلیل همین ظرافت های پنهان و آشکاری است که در زندگی آن ها وجود دارد و نه صرفا به دلیل جنگیدن با سپاه ظلم. متاسفانه ما دیریست این ارزش های بزرگ اخلاقی را از یاد برده ایم و گمان می کنیم صرف قرار گرفتن در صف مدافعان از انقلاب و اسلام به ما اجازه می دهد با کسانی که مثل ما فکر نمی کنند هر رفتاری را پیشه کنیم. البته این صراحت ها و موضع گیری های شفاف و روشن بزرگ ترین حسنش این است که انتخاب را برای مردم آسان تر می کند. اسفندماه به زودی از راه می رسد و آن وقت مردم باید تصمیم بگیرند به گروهی که مخالفانشان را به مرگ با سیمان تهدید می کنند رای بدهند یا به آن هایی که با لبخند به عیادت دشمنانشان می روند.