خبرآنلاین: بعد از غلامعلی پورعطایی و محمد درپور حالا نوبت غلام مارگیری بود که به صف رفتگان موسیقی نواحی ایران بپیوندد.



غلام مارگیری، بابا زار بزرگ میناب شب گذشته بر اثر سکته مغزی چشم از جهان فروبست. غلام مارگیری با آن صدای عجیب و غریب و با آوازهای اساطیری‌اش تمام عمر کوشید تا به اهل هوا کمک کند و آن‌ها را از شر بادهای بدی که روزگارشان را تباه کرده بود، خلاصی دهد.



او با ساز و آواز خود باد از تن اهل هوا بیرون می‌کرد و سینه‌اش گنجینه میراثی بود که از قرن‌ها قبل میان مردم جنوب شکل گرفته بود.



غلام مارگیری بارها در ایران و خارج از ایران برنامه اجرا کرد. با موسیقی‌اش خیلی‌ها را به حیرت انداخت و حتی بالای سن هم زیر چشمی نگران آدم‌هایی بود که می‌گفت بی‌خبر از همه جا، گرفتار بادها هستند.



او با «زاران‌»هایش حالا دیگر نیست. آوازهایی به زبانی ناآشنا:‌«کل زار فو/ و انا ماوفونی/ شیخ شنگر رضو/ وانا مارضونی/ وزفنا وزفش نایی/ دوئی وانت دوئی…»



غلام مارگیری و خیلی از هنرمندان مثل او به همت محمدرضا درویشی و جشنواره موسیقی نواحی به مردم شناسانده شدند. آنها که شاهد هنرنمایی‌اش در دوره‌های مختلف این جشنواره بودند هرگز صدای عجیب و حال و هوای منحصر به فرد برنامه او را از یاد نمی‌برند.



حالا علی مرادخانی که در زمان ریاستش بر مرکز موسیقی این جشنواره برگزار می‌شد امروز به عنوان معاون هنری وزیر ارشاد درگذشت غلام مارگیری را تسلیت گفته است: «غلام مارگیری یکی از بزرگان موسیقی جنوب ایران محسوب می‌شد که جایگاه ویژه‌ای در بین موزیسین‌ها داشت و قطعا کسی جای او را پر نخواهد کرد.»



او درگذشت این هنرمند موسیقی نواحی را به جامعه هنری و به خصوص به جامعه موسیقی و خانواده غلام مارگیری تسلیت گفته و از خدواند منان برای او طلب مغفرت و علو درجات کرده است.