به گزارش ایسنا، بهروز بهنام در پنل پیشگیری و علوم مهندسی که در همایش ملی آتش‌نشانی و ایمنی برگزار شد، به ارائه گزارشی از منظر سازه‌ای در مورد ساختمان پلاسکو پرداخت و گفت: ساختمان پلاسکو طی زمان به نحو عجیبی تغییر کاربری داد و زمانی که تخریب شد این ساختمان یکی از بزرگترین مراکز تولید پوشاک بود.
این استاد دانشگاه که نتایج پژوهشی را در مورد سازه پلاسکو ارائه می‌کرد، ادامه داد: در طبقه منفی یک این ساختمان منبع گازوییلی وجود داشت که البته نقشی در آتش سوزی و خرابی آن نداشت. همچنین سیستم ساده ساختمان شامل سیستم پوسته‌ای بود و چهار ستون نسبتا قوی ساختمان داشتیم که با خرابی یکی از اتصالات، شاهد خرابی پیش رونده بودیم.
وی افزود: ما در روز سوم حادثه که هنوز آواربرداری در حال انجام بود در محل ساختمان حاضر شدیم و توانستیم اطلاعات سازه‌ای را جمع آوری کنیم.
وی ادامه داد: برای اینکه آتش را مدیریت کنیم سناریوهای زیادی را در نظر گرفتیم . یکی از سناریوها بر اساس رفتار طبیعی آتش و دیگری بر این اساس بود که آتش از نقطه‌ای آغاز شده و به نقطه دیگر حرکت کرده است. در سناریوی اول با فرض اینکه آتش از ضلع شمالی ساختمان آغاز شده است مسائلی از جمله اینکه چه امکاناتی برای خاموش کردن آتش وجود داشت را در نظر گرفتیم از جمله اینکه ساختمان سیستم اطفاء حریق نداشت.
بهنام همچنین گفت: سناریوی دیگری که در نظر گفتیم این طور بود که آتش در طبقه دهم آغاز شده و به تدریج به بالا رفته است. ما نشانه‌ای مبنی بر اینکه طبقه ما قبل آخر در حال سوختن باشد را نداریم . هرچند که محاسبات نشان می دهد از نظر سازه‌ای قبل از اینکه آتش به طبقات انتهایی برسد نیز این سازه کارش تمام شده .
وی به نکاتی درباره وضعیت سازه پیش از وقوع آتش سوزی اشاره کرد و گفت: طبقات پایین ساختمان بر اساس آیین نامه مقررات ملی ساختمان از نظر سازه‌ای وضعیت قابل قبولی نداشت اما از آنجایی که آتش در طبقه دهم رخ داده بود معنی‌اش این است که تغییرات کاربری تاثیری بر رفتار استراتژیکی سازه ایجاد نکرده است.
وی همچنین گفت: مصالح را بر مبنای اینکه با چه دمایی مقاومت خود را از دست می دهند را بررسی کردیم.
بهنام در بخش دیگری از گزارش خود اظهار کرد: ما در گام اول فرض کردیم آتش فقط در طبقه دهم بوده و پس از آن به طبقه یازدهم حرکت کرده وسپس طبقات 10 تا 14 را درگیر کرده . اگر آتش در طبقه دهم مانده بود واجازه نمی دادیم به طبقات بالایی برود هیچ وقت ساختمان تخریب نمی شد. در سناریوی بعدی طبقات ده تا 12 را درگیر کردیم و بررسی‌ها نشان داد که وقتی آتش به طبقه دوازدهم برسد باید به این نتیجه رسید که کار ساختمان تمام است و اگر قرار بر تخلیه ساختمان بود شاید وقتی که به طبقه دوازدهم رسید می‌توانستیم به نتیجه برسیم که ساختمان "استیبل" است و باید تخلیه شود.
این استاد دانشگاه همچنین گفت: ستون‌های ساختمان تا لحظه آخر مقاومت خود را حفظ کرده بود و مشاهدات نشان می‌دهد که در لحظات آخر ستون ها باعث خرابی نشدند و بلکه تیرها هستند که پایین می‌آیند و خرابی ایجاد می‌کنند.
وی در پایان به نکاتی اشاره کرد و افزود: اگر این ساختمان تغییر کاربری نداده بود با این سناریوهای پیچیده تخریب نمی‌شد همچنین این ساختمان چند اشکال سازه‌ای هم داشت و در سازه‌ای قدیمی بود.
انتهای پیام
