به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، «سعودالفیصل» وزیر خارجه عربستان در دیدار با همتای روسی خود «سرگی لاورف» در موسکو بر خلاف عُرف همیشگی از عبارت «نزاع فلسطینی-اسرائیلی» به جای «نزاع عربی-اسرائیلی» استفاده کرد و غیر مستقیم اعلام کرد که فلسطینی‌ها خود باید برای حل مشکلشان چاره‌ای بیندیشند و به اعراب ارتباطی ندارد.
بیانیه‌های مشترکی که معمولا در پایان گفت‌وگوهای رسمی بین رهبران کشورها و یا وزرای آنها منتشر می‌شود بسیار اهمیت دارد زیرا مواضع دولت‌ها و مزاج سیاسی عمومی آنها، اختلافات و تفاهم‌ها را نشان می‌دهد. «عبدالباری عطوان» تحلیلگر برجسته دنیای عرب در مقاله‌ای خود در روزنامه «رای الیوم» با بیان این مطلب، به بیانیه مشترک سعودالفیصل با سرگی لاورف در پایان دیدار آنها در موسکو پرداخت و نوشت: برای خواندن بیانیه مشترک الفیصل و لاورف علاقه زیادی داشتم زیرا ممکن بود شاخصی در مورد موضع عربستان ، تغییرات آن پیرامون تحولات درگیری در سوریه و ائتلاف ساختگی آمریکا علیه داعش در بر داشته باشد ائتلافی که ریاض و جنگنده‌های آن نقشی اصلی در این ائتلاف بازی می‌کنند.
عطوان در ادامه گفت که پس از اینکه بیانیه مذکور بر ضرورت آغاز تلاش‌ها برای حل بحران سوریه بر اساس «ژنو 1» با تمرکز بر وحدت و حاکمیت اراضی سوری تاکید کرد، به مناقشه روابط دو جانبه پرداخت و هر دو طرف بر ضرورت فعال کردن کمیته اقتصادی مشترک و غیره میان دو کشور تاکید شد. پس از این امور هر دو طرف مجموعه‌ای از پرونده‌های منطقه‌ای و بین‌المللی که هر دو کشور به آن توجه داشتند مانند وضعیت سوریه، عراق، لیبی و یمن و مسئله مهم اخیر یعنی صراع فلسطینی- اسرائیلی را مورد بررسی قرار دادند.
این تحلیلگر عرب در ادامه نوشت: عبارت اخیر بسیار تعجب مرا برانگیخت و بسیار در آن تأمل کردم. چه بسا این اولین باری بود که بیانیه‌ای مشترک برای مذاکرات وزیری سعودی در حد «سعود الفیصل» صادر می‌شود و در آن از عبارت «نزاع فلسطینی-اسرائیلی» و نه «نزاع عربی-اسرائیلی» استفاده می‌شود. از زمانی که این درگیری میان اعراب و اسرائیلی‌ها آغاز شد و تمام بیانیه‌های پایانی کنفرانس‌های عربی بر این موضوع تاکید داشت، چرا الفیصل از این عبارت استفاده کرد؟ آنهم در این زمان؟ و اگر بکارگیری این اصطلاح توسط مسئولان سعودی جدید نیست این تغییر از کی اتفاق اقتاد و بر چه اساسی؟
وی می‌افزاید که «عبدالله بن عبدالعزیز» شاه سعودی زمانی که از طرحش برای صلح اعراب سخن گفت و قبل ازاینکه اینکه به طرحی عربی در کنفرانس بیروت (2002) تبدیل شود ، تاکید کرد که این طرح برای حل نزاع عربی-اسرائیلی از طریق عقب‌نشینی کامل در مقابل به رسمت شناختن (اسرائیل) از سوی تمام اعراب استوار است. حال آیا این به رسمیت شناختن عربی یا راه‌حل عربی زمانیکه از مسئله به یک نزاع فلسطینی-اسرائیل تعبیر شود، غیرضروری است؟ این یعنی اینکه فلسطینی‌ها خودشان باید مشکلشان را حل کنند و موضع عرب در قبال فلسطین مانند موضع بی تفاوت دولت‌های بالکان است.
عطوان در ادامه تصریح می‌کند: زمانی که «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم اشغالگر و «آویگدور لیبرمن» وزیر امور خارجه این رژیم تاکید می‌کردند که دولت‌های عربی اسرائیل را دشمن خود نمی‌دانند تصور می‌کردیم این اظهارات را برای تشویش اذهان و فتنه بین اعراب بیان و گرفتن ماهی از آب گل آلود می‌کنند اما فکر می‌کنم که زمان آن رسیده است که در مورد این اظهارات با دیدی جدید بحث کنیم.
عبدالباری عطوان در پایان نوشته است: سعودی در حال حاضر با تهدیدات داخلی و خارجی بسیاری که امنیتش را تهدید می‌کنند، روبه‌روست و تغییر موضع این کشور در قبال مهمترین مسئله جهان عرب اشتباهی فاحش است. مسئله فلسطین، مسئله عربی-اسرائیلی بلکه اسلامی-اسرائیلی باقی خواهند ماند و حوادث قدس در واکنش به تعرضات به مسجدالاقصی گواه آن است و اسرائیل دشمن امت عرب باقی خواهند ماند، دشمنی که خاک آن را اشغال کرده است و باید بیرون رانده شود.
5250917
مهمترین اخبار بین‌الملل
