به گزارش خبرنگار قضایی فارس، در اولین ساعات روز 31 تیر سال 1367 تنها چند روز پس از اعلام آتش‌بس میان ایران و عراق و پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت از سوی ایران و به نوعی پایان یافتن جنگ تحمیلی حادثه‌ای غم‌انگیز در غرب کشور رقم خورد.

در این حادثه پنج بمب افکن مسلح به بمب‌های شیمیایی متعلق به ارتش عراق بعثی روستای زرده از توابع دالاهوی کرمانشاه را مورد حمله قرار دادند.

در این حمله 275 نفر از مردم که برای برگزاری جشن مذهبی در محلی گردآمده بودند، جان خود را از دست دادند و 1146 نفر زخمی شده یا به عوارض ناشی از استنشاق گازهای سمی دچار شدند.

در آن روز علاوه بر مردم روستا، از روستاهای دیگر نیز جمعیتی مضاعف به این روستا آمده بودند و این در حالی است که جمعیت زرده در آن زمان 1700 نفر بود

البته در همین روز، همزمان با زرده، روستاهای نساردیره، نساردیره سفلی و شاه مار دیره از توابع شهرستان گیلانغرب، شیخ صله از توابع شهرستان ثلاث باباجانی، دودان از توابع شهرستان پاوه و روستای باباجانی از توابع شهرستان دالاهو نیز مورد حمله شیمیایی مشابهی قرار گرفتند.

اما حالا با توجه به گذشت قریب به 30 سال از وقوع این جنایت هولناک از سوی رژیم بعث عراق هنوز حادثه دیدگان به برخی از حقوق اولیه خود دست نیافته‌اند.

از این رو احمدی نیاز وکیل مصدومان این حادثه در نامه‌ای به رئیس جمهوری کشورمان نسبت به برخی از مشکلات گلایه کرده و خواستار رسیدگی به این موضوع شدند.

در زیر نامه این وکیل دادگستری را می‌خوانید

جناب آقای دکتر حسن روحانی

ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

با سلام و دعای خیر

احتراما به تجویز و استناد به اصول سوم، هشتم، نوزدهم، بیستم، بیست و دوم، سی و چهارم، یکصد و سیزدهم و یکصد و بیست و یکم قانون اساسی به استحضار میرساند؛

 " علیرغم سپری شدن ٣٠  سال از بمباران شیمیایی زرده دالاهو کرمانشاه در تاریخ ٣١ تیر ١٣٦٧ که منجر به شهادت ٢٧٥ نفر و مصدومیت بیشتر از ١٢٠٠ نفر از شهروندان بی گناه این منطقه گردیده است، هنوز انبوهی از مشکلات این ستمدیدگان لاینحل باقی مانده است، بسیاری از مصدومان شیمیایی زرده دالاهو موفق به تعیین سطح درصد جانبازی خود نشده اند و تعداد کثیری از کودکان و نوزادان آن زمان و حتی کودکانی که بعدا متولد شده اند از بیماری های منبعث از مواد شیمیایی حاصل از بمباران فوق الذکر رنج های فراوان دیده یا می بینند و با بیماری های ناشناخته دست و پنجه نرم می کنند، هنوز به عنوان جانباز محسوب نشده اند.

تعدادی از مصدومان شیمیایی به علت درد و رنج مجروحیت شیمیایی در سالیان اخیر جان خود را از دست داده و این در حالی است که شهید تلقی نشده‌اند. بوروکراسی اداری دست و پاگیر و دستورالعمل های ناعادلانه بنیاد شهید و جانبازان در حق این شهروندان بی گناه موجب پایمال شدن حقوق آنان شده که این رنج از درد شیمیایی برای آنان عذاب آورتر است.

کمبود و ضعف شدید امکانات درمانی خاص مصدومان شیمیایی در این منطقه، گرانی دارو و درمان خاص، تورم و بیکاری، تبعیض و نابرابری، عدم توجه به خواسته های مشروع و قانونی آنها و.. موجب فزونی درد و رنج این ستمدیدگان شده است و تداوم چنین وضعیتی شایسته نیست و باعث ستم بیشتر بر این مردمان خواهد شد لذا به موجب متون مارالذکر از قانون اساسی و منشور حقوق شهروندی استدعای صدور دستور شایسته برای رسیدگی عاجل به مشکلات و معضلات فوق را دارم "

با احترام مجدد/حسین احمدی نیاز/وکیل مصدومان شیمیایی زرده دالاهو