هنوز یک ماه نشده که کارش را در اداره شروع کرده بود. بهنظر میرسید توی این مدت، خیلی منظم، وظایفش را انجام داده و بهخوبی بر جریان کار مسلط شده است. شاید خیلی بهتر از بقیه همکارانش و حتماً بهتر از کارمندهای فسیل شده با 20سال سابقه. آقای رئیس با غضب نگاهی بهصورتش انداخت و فهرستی از اتهامات را، جلو رویش گذاشت! شوکه شد. نمیدانست چهجوری باید جواب این همه شایعه را بدهد!فهرست توبیخ پر بود از تهمت و دروغ و گزارشهای مندرآوردی. وقتی دید حتی بعضی از درددلهای خصوصیاش پیش بعضی از کارمندها، توی فهرست درج شده، وا رفت. البته خودش هم این اواخر متوجه یکسری دشمنیهای مشکوک و طعنههای حسادتآمیز شده بود.
این حکایت پدیدهای است در ادارات به اسم زیرآبزنی. عدهای با توسل به خدعه و نیرنگ سعی میکنند موقعیت کاری یا اجتماعی دیگران را به خطر بیندازند. هدف این رفتار حذف دیگران است تا خود شخص به موقعیت جایگزین برسد. این رفتار واگیردار، آنقدر پیشروی میکند که در وجود بعضی تبدیل به یک عادت پایدار میشود. تاجایی که باعنوان زیرآب زنمشهور میشوند. همینکه کسی بخواهد از آنها سبقت بگیرد، با یک ضربه غافلگیرانه و مهیب، مسیرش را مسدود کرده و سعی میکنند با پاگذاشتن روی شانههای او، جایگاه خودشان رو حفظ کنند.
سرخوردگیهایی که در دوران تربیت برای کودک ایجاد میشود میتواند بذر این رفتار را در نهاد او بکارد و در درازمدت نوعی از خشم فروخورده را در درونش به یادگار بگذارد. ریشه دیگر برمیگردد به عدموجود اعتماد به نفس و هراس از اینکه ممکن است کارش را از او بگیرند. اگرچه وجود اندکی نگرانی برای کار باکیفیت لازم است اما استرسهای بیشتر از حد معمول، نوعی رقابت ظالمانه را ترویج میکند.
بخشی از ریشهها هم برمیگردد به نظام اداری غلط؛ نظامی که در آن پاداشها و تشویقها فقط به فرد داده میشودو هرگز همکارانی که در این مسیر کمک کردهاند مشمول تشویق نمیشوند؛ نظامی که کارمندهایش را مجبور میکند برای دیده شدن، به مدیر نزدیک شوند و مدیرانی که فقط به حرف نورچشمیها توجه میکنند.
این رفتار قابل درمان است اما باید در هر 2حوزه فرد و سازمان معالجه صورت پذیرد.
7668185