آریا صالحی - خبرآنلاین : پرداختن به سوژه درگذشت دو همکار ورزشی نویس که هر دو از دوستان خوب ما بودند ، آن هم در ادامه یک سفر کاری که بخشی از گزارش وها تصاویرشان در خبرآنلاین منتشر شده است برای مخاطب شاید جذابیتی نداشته باشد. آن هم برای مخاطبی که در شیرین ترین روزهای سال دوست دارد از خبرهای خوب مطلع شود. برایش برد تیم ملی شیرین است ، به انتظار نتایج و اخبار خوب از لوزان نشسته و ...

در شب پیروزی تیم ملی در اتریش برابر تیم پر قدرت شیلی با همه ستاره هایش اما بی اختیار همه ما خبرنگاران ورزشی ایران به یاد دو دسته گلی بودیم که روی صندلی های جایگاه خبرنگاران گذاشته شده و جای خالی دو دوست مان را مدام حس می کردیم. باورمان این بود که تیم ملی کشورمان را با روبان مشکی در زمین می بینیم که برای سقوط این هواپیما در سه کشور اسپانیا ، آلمان و فرانسه عزای عمومی اعلام شده بود و تیم های ملی کشورهای آلمان و فرانسه غیر از یک دقیقه سکوت ابتدای بازی ، روبان های مشکی هم به پیراهن داشتند. اینکه کمیته بین الملل فدراسیون فوتبال به کجای فیفا مکاتبه می کند که نمی تواند برای رخدادی فوتبالی اجازه استفاده از روبان مشکی برای تیم ملی بگیرد یک اتفاق است و اینکه همان یک دقیقه سکوت دل خوش کنک ابتدای بازی را هم صدا و سیما به بهانه ی پشت صحنه ادای درست شنبلیله روی آنتن نمی برد در سوی دیگر است.

فارغ از این حوادث اما تیم ملی بازی را می برد ، خبر پیروزی مخابره می شود و در پایانش اشک های همکار خوب مان محسن معتمدکیاست که بغض مان را می ترکاند.بغض ما خبرنگاران ورزشی . اشک های محسن نزدیک ترین دوست دو خبرنگار درگذشته در سانحه سقوط هواپیمای آلمانی. آنها که خانواده های شان همزمان با بازی تیم ملی راهی کوه های آلپ شدند تا شاید نشانی کوچک از فرزندان شان بدست بیاورند. شاید به همین دلیل است که ما جوگیر دوستان مان می شویم و مدام از آنها می نویسیم. اگرچه شاید کام تان تلخ می شود اما عذرمان را بپذیرید که ما ، همه این خانواده ، عزاداریم.دردمان التیام می گیرد وقتی گوچی ، اشکان و دیگر بچه ها مدیا آفیسر تیم ملی را در آغوش می کشند و خود را در غمش شریک می دانند.

4141