به گزارش ایسنا، «فرارو» به نقل از اکونومیست در ادامه آورده است: حدس و گمان‌ها راجع به دلیل غیبت او شدت گرفت؛ حدس‌هایی که در این مورد زده می‌شد، از نقرس تا کودتا را شامل می‌شدند. با این وجود، کیم دوباره به صحنه بازگشت و به احتمال زیاد، در دهم اکتبر در مرکز جشن‌های بزرگ 70 سالگی حزب قرار خواهد داشت. کارشناسان دوباره در حال گمانه‌زنی هستند و این بار در مورد زمان‌بندی آزمایش‌های موشکی و هسته‌ای حدس می‌زنند.

ماه گذشته کره‌ی شمالی اعلام کرد که تاسیسات اصلی بازفرآوری هسته‌ایش در یونگ‌بیون را که در سال 2007 در پی توافقی بین‌المللی تعطیل شده بود را دوباره راه‌اندازی کرده است. ناظران این اقدام را در جهت تحریک جامعه‌ی بین المللی ارزیابی می‌کنند. سپس دانشمندان این کشور از سی‌ان‌ان دعوت کردند تا از مرکز کنترل ماهواره‌ی جدید این کشور گزارش تهیه کند و بدین ترتیب رژیم کره این پیام را به دنیا بدهد که به زودی بناست پرتاب ماهواره انجام شود.

کارشناسان به کره‌ی شمالی مظنون هستند که از پرتاب ماهواره، به عنوان پوششی برای آزمایش موشک‌های دوربرد استفاده می‌کند. شورای امنیت سازمان ملل، کره‌ی شمالی را از بکارگیری فناوری موشک‌ها بالستیک منع کرده است.

به نظر باید به مناسبت سالگرد تشکیل حزب کارگران، شاهد کمی آتش‌بازی باشیم. کیم جونگ اون همزمان با تلاش برای تقویت تسلطش بر رژیمی که از پدرش به ارث برده، به دنبال آن است تا از فرصت جشنهای هفتاد سالگی حزب کارگران، نهایت استفاده را ببرد.

آندری لانکوف، کارشناس مسائل کره، هفتادمین سالگرد تاسیس حزب کارگران را، فرصتی برای کیم جونگ اون می‌داند تا بر عقیده‌اش مبنی بر این که حزب حاکم نیز به اندازه‌ی نیروهای مسلح باید در رهبری کشور سهیم باشند، تاکید کند. کیم جونگ ایل، پدر اون، عمدتاً کشور را از طریق ارتش اداره می‌کرد، و در طول 17 سال حکومتش، تنها دو بار در مراسم سالگرد حزب شرکت کرد.

در تاریخ رسمی کره‌ی شمالی آمده است که پدربزرگ کیم جونگ اون، کیم ایل سونگ، اولین حزب مارکسیست - لنینیست کره را در دهم اکتبر 1945 تاسیس کرد. پیش‌تر در سال 1925، حزبی کمونیستی در این کشور تشکیل شده بود. پس از تقسیم شبه‌جزیره‌ی کره در سال 1945، شوروی که شمال را تحت کنترل داشت، مسئولیت دفتر این حزب در شمال به کیم واگذار شد. سپس از این جایگاه بود که توانست قدرت را به حزب کارگران کره منتقل کند. این حزب در حال حاضر، تنها حزب کمونیستی‌ای است که به یک دیکتاتوری خانوادگی مشروعیت می‌بخشد.

لانکوف می‌گوید که حزب "ابردولتی" است که نه تنها اداره‌ی کشور را در اختیار دارد، بلکه تمامی جوانب زندگی اجتماعی را نیز کنترل می‌کند. دیلی اِن‌کِی، منبعی خبری که در کره‌ی شمالی خبرچین دارد، اخیراً گزارش کرده است که رژیم به منظور جلب توجه‌ به مراسم سالگرد حزب، اقدام به سرکوب بازار سیاه کرده است. با توجه به وضعیت خراب اقتصاد رسمی و دستمزدهای اندکی که دولت به مردم می‌پردازد، بازار سیاه منبع درآمد بسیار از کره‌ای‌هاست.

با این همه، پرتاب راکت همچنان یک وسیله‌ی تبلیغاتی قوی برای تحت تاثیر قرار دادن مردمی است که تربیت شده‌اند تا از امپریالیست‌های شرور آمریکایی متنفر باشند. "آزادی برای کره‌ی شمالی" نام گروهی است که با فراریان از این رژیم همکاری می‌کند. سوکیل پارک، از اعضای این گروه، می‌گوید که حتی کره‌ی شمالی‌ای‌هایی که از تحولات خارج از کشورشان مطلع هستند و در خفا به خاطر سیاستهای بد اقتصادی به دولت فحش می‌دهند نیز از پرتاب موشکها احساس غرور می‌کنند.

تازه‌ترین موشک دوربرد کره‌ی شمالی به نام "اونها-3"‌ در دسامبر سال 2012 پرتاب شد و برای اولین بار در تاریخ کره، یک ماهواره را در فضا قرار داد. این ماهواره که مایه‌ی فخر و مباهات کره‌ی شمالی است، همچنان به گردش خود دور زمین، البته بدون اینکه چیزی مخابره کند، ادامه می‌دهد.

در زمین‌های بازی کودکان در پارکها، مدل مینیاتوری موشک اونها-3 را می‌توان دید. تلویزیون این کشور نیز، اخیراً تصاویری از کیم جونگ اون را در حال بازدید از خانه‌های نوسازِ دانشمندان موشکی، پخش کرد. در سال 2013، نیز نمونه‌ی کره‌ای ناسا را راه انداخت. دانیل پینکستون، کارشناس برنامه‌های فضایی و هسته‌ای کره‌ی شمالی، می‌گوید که برنامه‌ی موشکی حالا به بخشی از هویت سیاسی کیم جونگ اون بدل شده است.

یک سال پیش، تصاویر ماهواره‌های غربی تغییراتی را در برج پرتاب واقع در سوهایی، در شمال غرب کشور که در سال 2012 برای پرتاب ماهواره استفاده شد، نشان دادند. اینگونه که از این تصاویر برمی‌آید، باید پای یک موشک بزرگتر از اونها-3 در میان باشد. با این وجود، با توجه به تصاویری که در اواخر سپتامبر گرفته شده است، خبری از آماده‌سازی برای پرتاب نیست.

کره‌ی شمالی پیش از پرتاب موشکش در سال 2012، مسئولان دریایی و هوایی بین‌المللی را مطلع کرد. حالا همه منتظرند که به زودی این اتفاق تکرار شود. به این همه تنها کاری که فعلاً از ناظران بیرونی برمی‌آید، حدس زدن در مورد اقدامات رژیم این کشور است.

انتهای پیام