بعه گزارش ایسنا، هموراه شیوه زندگی کردن برخی افراد در جهان مورد توجه دیگران بوده است و گاهی به دلیل اشتیاق و علاقه یا توانمندی‌هایی که این گروه به عنوان مرجع دارند؛ سیره و زندگی‌نامه‌های‌شان برای گروهی دیگر مهم و اثرگذار جلوه می‌کند. با توجه به جایگاهی که شهدا در دل و ذهن مردم دارند، این گروه عموما به عنوان شاخص‌های رفتاری و الگوهای زیستی جامعه معرفی می‌شوند.
یکی ازاین شهدا سردار سرلشکر احمد کاظمی است که پس از سالها مجاهدت در جبهه به عنوان رزمنده و فرمانده، دی ماه سال ۱۳۸۴ به شهادت رسید. محمد مهدی کاظمی، فرزند شهید احمد کاظمی در خاطره‌ای روایت می‌کند: «یادم هست هفته‌های آخر منتهی به شهادت ایشان بود. کمی مریض احوال و سرماخورده بودند. رفتند وسط هال و یک کاغذ A۴ گذاشتند زیرپایشان. من و سعید و مادرم را هم صدا کردند و گفتند: پست و مقام برای من، مثل این کاغذ می‌ماند، نه وجودش، من را بالا برده و نه بعداً اگر از زیر پایم کشیده شود، زمین می‌خورم. کشیدنش و وجودش برایم هیچ فرقی ندارد. شما هم طوری زندگی کنید که مقام برایتان اینطوری باشد.» این توصیه ایشان به ما بود وحالا حیف است ما بخواهیم با این مسائل دنیایی کمرنگش کنیم.
انتهای پیام
