به گزارش خبرگزاری فارس، همیشه با چهره‌ای آرام در سالن‌های والیبال حضور داشت، چه به عنوان بازیکن و چه به عنوان سرمربی. کمتر کسی صحنه‌ای از عصبانیت وی در ذهنش دارد؛ تحصیل کرده، دنبال پیشرفت و دنبال یادگیری بود؛ علاقمند به هنر و ادبیات هم بود. هیچ‌کس فکر نمی‌کرد اینقدر زود والیبال ایران را تنها بگذارد و برود. از نظر فنی و اخلاقی از بهترین‌ها بود و شاید دیگر همچون او نیاید. شاید نگارش این جملات برای کسی که دیگر دستش از دنیا کوتاه شده موجب شود تا نگارنده را به کلیشه‌ و مُرده‌پَرست بودن متهم شود، اما معدنی واقعاً یک والیبالیِ با اخلاق و حرفه‌ای بود.

17 اردیبهشت ماه 1350 در اردبیل متولد شد و در کنار درس و دانشگاه، ورزش حرفه‌ای را هم آغاز کرد. صحبت از حسین معدنی است؛ بدون شک همه با شنیدن خبر درگذشتش چشم‌هایشان گرد می‌شود و تنها به تیتر و عکس خبر خیره می‌مانند، چون معدنی هنوز جوان بود و تازه به جایگاه واقعی‌اش نزدیک شده بود. به هر حال تقدیر الهی این بود که حسین خیلی زود چشم بر دنیا ببندد و پر بکشد.

قرار بود همراه با تیم ملی راهی فلورانس شود تا در مرحله نهایی لیگ جهانی والیبال حضور پیدا کند، اما پزشکان به وی اجازه همراهی ندادند، چراکه ارتفاع و پرواز برایش خوب نبود. کادر فنی تیم ملی و بازیکنان با ناراحتی تهران را ترک کردند. اسلوبودان کواچ، سرمربی تیم ملی والیبال هم پیش از مسابقات اعلام کرد که در مرحله نهایی برای حسین معدنی بازی می‌کنیم. تلاش می‌کنیم تا در یک مسابقه بخاطر حسین معدنی پیروز شویم، چراکه او خیلی برای ما مهم است.

این حرف‌ها و اتفاقات کمی اهالی والیبال را نگران می‌کرد؛ پزشک معالج معدنی درمورد علت بستری شدنش اینگونه گفت: معدنی ابتدا به بهانه خارش پوستی به پزشکان مراجعه کرد که در پی آزمایشات به عمل آمده مشخص شد در مجرای کبد وی غده‌ای وجود دارد. بدین ترتیب معدنی به سرعت مورد عمل جراحی قرار گرفت و این غده از کبد وی خارج شد، اما به دلیل اختلالات ایمنی ایجاد شده معدنی دچار التهاب پانکراس شد. التهاب پانکراس جزو بیماری‌های نگران کننده‌ است که در بدن رخ می‌دهد و وقتی این التهاب ایجاد می‌شود به نارسایی تنفسی پیشرفته منجر شده و طبیعتاً نگرانی خیلی زیادتری را ایجاد می‌کند.

پس از بازی ایران - برزیل که با برتری شاگردان کواچ خاتمه پیدا کرد، عکسی از حسین معدنی در فضای مجازی منتشر شد که دستانش را به نشانه پیروزی بلند کرده بود؛ دیدن این عکس کمی خیال علاقمندان به والیبال را راحت کرد و خوشحال شدند که شاید تا چند روز دیگر معدنی از بیمارستان مرخص شود؛ حتی چند روز پیش غزاله عطاپور، همسر حسین معدنی هم در تشریح حال وی اعلام کرد که برخلاف شایعات حسین در کما نیست و حالش رو به بهبودی است، اما معدنی صبح امروز از بیمارستان مرخص شد و به خانه ابدی رفت.

حسین معدنی! وقتی رفتی همه چی رفت. آری؛ واقعاً اینگونه است. پر کشیدن معدنی از بین‌مان شوک بزرگی به والیبال ایران بود.

* برخی از افتخارات حسین معدنی به شرح زیر است:

حسین معدنی

اهل اردبیل

متولد 17 اردیبهشت 1350

مدرک تحصیلی: مهندسی شیمی

پاسور و کاپیتان اسبق تیم ملی - دارای عنوان بهترین پاسور آسیا در سال 2002

(دو دوره حضور در رقابت های قهرمانی مردان آسیا 1995/2001 - یک دوره حضور در بازی های آسیایی 1994 - یک دوره حضور در رقابت های قهرمانی جهان 1998)

بازیکن تیم های استقلال - بنیاد شهید - صدا و سیما - فتح - بانک کشاورزی - هما - دانشگاه آزاد - آیدانه چالدران - پیکان تهران

(پنج دوره حضور در جام باشگاه های آسیا با تیم پیکان - 1997 / 1998 / 1999 / 2000 / 2002 - یک طلا/دو نقره/دو برنز)

سرمربی تیم های استیل آذین - داماش گیلان - باریج اسانس کاشان - شهرداری تبریز

مربی تیم ملی مردان ایران در دوران سرمربیگری زوران گائیچ 2007

سرمربی تیم ملی مردان ایران 2008 - 2010

(قهرمان و صاحب مدال طلای دو دوره جام کنفدراسیون آسیا 2008 / 2010 - نایب قهرمان و صاحب مدال نقره مردان اسیا 2009 - نایب قهرمان و مدال نقره بازی های آسیایی 2010)

مربی تیم ملی و سرمربی تیم ب ایران  2013

(مقام نهم لیگ جهانی 2013 - قهرمان کشورهای اسلامی)

مربی تیم ملی مردان ایران 2014

(مقام چهارم لیگ جهانی 2014)

روحش شاد و یادش گرامی....