به گزارش ایسنا، مراسم‌های حراج تهران سالانه دو مرتبه در فصل تابستان و زمستان برگزار می‌شود که حراج‌های دی‌ماه به عرضه و فروش آثار معاصر هنر معاصر و حراج‌های تیرماه به عرضه و فروش آثار کلاسیک و مدرن اختصاص دارد. بر همین اساس حراج دوازدهم که شب گذشته (جمعه _ ۲۷ دی‌ماه) برگزار شده بود، با حراج دهم در دی‌ماه سال ۹۷، قابل قیاس است.
بر این اساس، دوازدهمین دوره از حراج تهران با مجموع فروش ۳۱ میلیارد و ۷۱۷ میلیون تومان به پایان رسید و این در حالی است که مجموع فروش دهمین دوره از این حراجی در دی‌ماه سال گذشته، ۳۴ میلیارد و ۴۰۳ میلیون تومان اعلام شده بود.
مقایسه آماری میان این دو دوره از حراج تهران نشان می‌دهد که مجموع فروش حراج دوازدهم با ارائه ۱۱۸ اثر نسبت به مجموع فروش حراج دهم با ارائه ۱۱۴ اثر، با کاهش حدودا ۳ میلیاردی همراه بوده است. در واقع با وجود افزایش حدود ۴ درصدی تعداد آثار در حراج دوازدهم، مجموع فروش با حدود ۱۰ درصد کاهش همراه بوده است.
گران‌ترین اثر فروخته‌شده در دو دوره اخیر حراج آثار هنر معاصر ایران (دوره دهم و دوازدهم) نیز متعلق به حسین زنده‌رودی بوده است. سال ۹۷، تابلویی از حسین زنده‌رودی با نام «پی+روز+جی» با قیمت پیشنهادی ۳ تا ۴ میلیارد تومان، ۳ میلیارد و ۵۵۰ میلیون تومان به فروش رسید و سال ۹۸ نیز اثر دیگری از این هنرمند با عنوان «قوس آبی نیلگون» که با قیمت کمینه و بیشینه ۳ تا ۴ میلیارد ارائه شد، با قیمت ۳ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان چکش خورد.
اگرچه به طور کلی حراج دوازدهم آرام و بدون هیجان به پایان رسید و تعداد آثار کمی با بیشینه قیمت خود به فروش رسیدند و با وجود تلاش‌های فروان برای افزایش هیجان، خریداران هیجان چندانی از خود نشان ندادند؛ و به غیر از تعداد معدودی از آثار آن هم با قیمت‌های نسبتا پایین، افزایش قیمت چندان زیادی در این دوره از حراج تهران صورت نگرفت.
البته یازدهمین دوره از حراج تهران که معرفی هنر کلاسیک و مدرن ایران اختصاص دارد نیز از این داستان مستثنی نبود و این حراجی نیز نسبت به دوره‌های پیشین خود، با هیجان کمتری به کار خود پایان داد. مجموع فروش آثار ارائه‌شده در دوره یازدهم ۴۲ میلیارد و ۲۰۴ میلیون تومان اعلام شد، ۶ اثر به فروش نرسید و آثار زیادی نیز به قیمت کمینه چکش خوردند.
هرچند علیرضا سمیع‌آذر _مدیر حراج تهران _ پس از حراج یازدهم در گفت‌وگویی که با ایسنا داشت، شرایط اقتصادی و فشار تحریم‌ها را صرفاً تا اندازه محدودی در کم‌هیجان بودن حراج تهران مؤثر دانست و بر این باور بود که اگر قیمت اغلب آثار در این دوره بالاتر از قیمت‌های پیش‌بینی شده نرفته، دو دلیل اصلی دارد؛ اول اینکه بازار هنر به سمت معقول شدن پیش رفته و دوم اینکه برآورد برخی قیمت‌ها بالا بوده است.
انتهای پیام
