سمیه محمدی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه زنجان، اظهار کرد: کودکانی که از عزت نفس بالایی برخوردارند رفتار شایسته‌ای هم با اطرافیان‌شان دارند. در واقع آن‌ها به طور قطع والدینی داشته‌اند که به روش‌های صحیح تربیت واقف بوده و می‌دانستند که چطور و تا چه اندازه محبت کنند که فرزندشان نه با کمبود محبت و نه لوس بار بیاید.

این روان‌شناس ادامه داد: زمانی که کودک‌مان کار شایسته‌ای انجام می‌دهد باید حتما او را تشویق کنیم، اما اگر قصدمان لوس شدن او نیست باید تحسین‌مان کوتاه‌مدت باشد و به عبارتی شورش در نیاید. در واقع هنگام مواجهه با رفتار‌های صحیح فرزندان‌مان باید او را نوازش کنیم، ببوسیم و از انجام کار خوبش تشکر کنیم. در زمان کار اشتباه نیز باید او را سرزنش کنیم، اما مدت زمانش بیش از حد نرمال نباشد.

وی تصریح کرد: در این مواقع باید به چشمان کودک‌مان نگاه کنیم، کنارش بنشینیم و به عنوان مثال بگوییم «کار خیلی بدی کردی دوستت را کتک زدی، برای همین دیگر نمی‌توانی بازی کنی»، در این صورت کودک مسلما اعتراض خواهد کرد و شاید حتی جیغ و داد کند، اما باید به این رفتار توجهی نکنیم تا گریه‌ها و فریادهایش تمام شود. سپس او را در آغوش بگیریم و بگوییم «حالا که آرام شدی می‌توانی دوباره بازی کنی».

محمدی با تاکید بر این‌که چنین برخوردهایی با کودک در اوایل بسیار سخت است، افزود: ممکن است در ابتدای کار گریه و فریاد کودک‌مان طولانی باشد، اما باید مطمئن باشیم که هر دفعه کوتاه‌تر از زمان قبل بوده و او یاد می‌گیرد که اگر مرتکب اشتباهی شود باید آن را پذیرفته و تاوانش را پس بدهد.

این روان‌شناس در ادامه تاکید کرد: هرگز نباید به کودک‌مان بگوییم «بچه بدی هستی»؛ چرا که ما کودک بد نداریم و کودک در نوع خود همیشه خوب است فقط ممکن است دچار اشتباه شود. هم‌چنین باید همیشه در نظر داشته باشیم که برای داشتن کودکی فاقد مسایل و معضلات جنسیتی در آینده باید از تمایز جنسیتی در خانواده دوری کرده و مثلا نگوییم «چرا گریه میکنی، پسرها که گریه نمی‌کنند» یا چرا «دوستت را زدی، دخترها که کسی را نمی‌زنند».

وی خاطرنشان کرد: این تمایز جنسیتی در آینده باعث می‌شود که کودک خودش را از دیگر کودکان متفاوت ببیند و نتواند احساسات خود را به خوبی بروز دهد. در واقع کودک هم زمانی که ناراحت و خشمگین می‌شود اگر از جانب والدین درک نشود ممکن است به کسی صدمه وارد کند و این مسئله به جنسیت ربطی ندارد، بنابراین بهتر است او را درک کرده و کمک کنیم تا احساساتش را بشناسد و بتواند با شیوه مناسب بروز دهد.

انتهای پیام