از سال‌های پایانی جنگ تحمیلی، دشمن از «دیپلماسی رسانه‌ای» مستقیم به سمت بومی‌سازی پایگاه‌های خود در داخل مرزها تغییر موضع داد. هدف این بود که با تربیت، شبکه‌سازی و جذب مدیران رسانه‌ای، تریبون «غرب» را به جای میکروفن بومی «شرق» جا زده و علاوه بر مدیریت و تقلیل هزینه‌ها، با تکیه‌زدن به چنین سیاست کارآمدی، از سرشاخه‌های داخلی هدایتگر سیستم پس از قربانی شدن نیروهای دون‌پایه، در هر دور هوشیاری نظام پس از درگرفتن فتنه‌ای جدید، حفاظت کنند.