«حسین مسرت» در گفتوگو با خبرنگار ایسنا ضمن بیان این که زنده‌یاد «خداداد خنجری» از بس گمنام بود، بسیاری از یزدیان او را نمی‌شناسند، تصریح کرد: خنجری از زرتشتیان نیک‌منش یزد بود که در سال 1324 خورشیدی در محلّه‌ی خرّمشاه یزد به دنیا آمد و تحصیلات را در همان خرّمشاه و در دبستان خدادادی به پایان برد و از همان وقت، استعداد خودش را نشان داد.
وی افزود: این فرهیخته‌ی یزدی که همیشه شاگرد زبده‌ای بود، تا دیپلم در یزد ماند و بعد از این که در دانشسرای راهنمایی یزد و اصفهان تحصیل کرد، فوق دیپلم ریاضی را گرفت و دانشنامه‌ی ریاضی خودش را از دانشگاه پلی تکنیک تهران دریافت کرد.
مسرت با اشاره به این که خنجری در سال 1359 ازدواج کرد و سه فرزند ممتاز و برومند از او برجای مانده است، خاطرنشان کرد: متاسفانه وی بنا به عارضه‌ی پزشکی که پیدا کرد و به سرطان دچار شد، عمر کوتاهی داشت ولی با این که قبل از درگذشت می‌دانست که سرطان دارد، همیشه با روحیه و بانشاط بود و مردم از روحیه‌ی این معلّم شکیبا تعجّب می‌کردند.
وی در ادامه از خدمات فرهنگی مرحوم خداداد خنجری به تشکیل کلاس‌های دینی برای هم‌کیشانش و دیگری بنیان کتابخانه ناهید در خرّمشاه اشاره و عنوان کرد: تقریباً بیشتر کسانی که در زمینه‌ی پیشینه و بناهایی زرتشتیان یزد کار می‌کردند، از محضر پرفیض او استفاده می‌کردند.
این پژوهشگر فرهنگ عامه یزد مقالات مرحوم خنجری که در مجلات چیستا، هوخت، فروهر و مجموعه‌ی مقالات او در کنگره‌ی تحقیقات ایرانی را گواه خدمات فرهنگی‌اش ذکر کرد و گفت: خوشبختانه خنجری در سال‌های پایانی زندگی خود همانطور که گفته شد؛ چون از سرانجام زندگی خود خبر داشت، موفّق به چاپ سه کتاب به نام‌های «آتش و آتشکده»، «چهل ستاره از کهکشان اندیشه‌ی زرتشت» و «بینش زرتشت» شد ولی روزگار امانش نداد تا آن کار بزرگ خود را به نام «فرهنگ زرتشتیان یزد» به پایان برساند.
مسرت یاداور شد: نکته‌ی گفتنی درباره روانشاد خنجری، منش و کردار او بود به طوری که بسیار مهربان بود، به هم‌کیشان و همسایگان خود بسیار کمک می‌کرد و بدون این که کسی بفهمد، مخفیانه بیشترین کمک‌ها را به مردم‌ها می‌رساند و واقعاً به سه پیام پیامبر خود یعنی پیام‌های گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک معتقد بود.
وی از دیگر ویژگی‌های خنجری را چنین بیان کرد: او دانش‌آموزان بی‌بضاعت را به رایگان درس می‌داد، وقت‌شناس و شکیبا بود و بسیاری از مشکلات بچه‌ها را خودش حل می‌کرد و همین باعث شد روزی که مراسم بزرگداشت او برگزار شد، تمام دانش‌آموزان مسلمان و زرتشتی او شرکت کردند و مسلمانان برای او فاتحه و زرتشتیان نیز بنا بر سنت خودشان برایش ایراد دعا کردند.
انتهای پیام
