به گزارش خبرنگار مهر، خشک شدن دریاچه ارومیه از سال ۷۶ آغازشده و هرسال ۴۰ سانتیمتر از عمق آب آن کم می‌شد تا اینکه ۹۶ درصد از مساحت دریاچه ارومیه تا سه سال گذشته از بین رفت.
در دو سال اخیر بارندگی‌های شدید به همراه سیلاب‌های بهاری موجب شده شاهد بهبود نسبی وضع دریاچه ارومیه باشیم اما این روند تا احیای کامل دریاچه ارومیه فاصله طولانی دارد.
تبدیل دریاچه ارومیه به کانون ریزگردها در خاورمیانه، وقوع بادهای نمکی، تغییر اقلیم، بروز بیماری‌های نوظهور، از بین رفتن کشاورزی و معیشت مردم منطقه و مهاجرت بخشی از هزاران آسیب و تبعات منفی ناشی از خشک شدن دریاچه ارومیه بوده که سال‌ها مورد غفلت مسئولان واقع‌شده است.
پارک ملی دریاچه ارومیه یکی از ۵۹ ذخیره گاه طبیعی محیط زیست جهان است که به دلیل طبیعت مناسب برای زیست دائمی و موقت انواع پرندگان کمیاب و نادر جهان و زیبایی های طبیعی سواحل و جزایر آن از سوی یونسکو به عنوان یک ذخیره گاه بیوسفری در جهان شناخته شده است.
از سال آبی ۷۵ – ۷۴ تاکنون رقوم ارتفاعی سطح تراز آب دریاچه ارومیه سیر نزولی پیدا کرده و در طول سالهای اخیر آب به بحرانی ترین وضعیت خود رسیده که این امر حیات تنها موجود آن را نیز با خطر جدی مواجه کرده، به همین دلیل نیاز به یک عزم ملی و منطقه‌ای برای نجات این اکوسیستم با ارزش و بحران زده است.
