به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس روزنامه «حمایت» در یادداشتی به قلم «حسین رویوران» نوشت: 

 10 دور گفت وگوی هسته ای ایران با 1+5 در حالی به پایان رسید که با تمدید مذاکرات، وزرای خارجه غربی با رضایت راهی پایتخت هایشان شدند. با وجود انعطاف‌ های متعدد، نتیجه مذاکرات قطعاً پایین تر از انتظار مردم شریف و حتّی مسئولین ما بود. ایران پس از توافق ژنو، همکاری زیادی با آژانس داشت و انتظار این بود که به تناسب این حجم وسیع از همکاری ها، مهم ترین خواسته ما یعنی رفع تحریم ها عملی گردد.  شاید در میان این جماعت، وزیر خارجه آمریکا از بقیه همتایان خود راضی تر باشد زیرا از یک سو، خرسندی متحد کلیدی خود یعنی رژیم صهیونیستی را به دست آورده و به قول خودش هدف امنیت اسرائیل را تعقیب کرده و از سوی دیگر با خود می اندیشد که با خرید زمان و در نتیجه فشار بیشتر، امتیازات بیشتری را اخذ کرده است. واقعیت این است که ما در طول این مذاکرات، درس تلخی را چندباره تجربه کردیم. کشورهایی که بیش از نیم قرن و بعضی از آنان هم بیش از دو قرن، پیشینه عداوت با ما را دارند آشکارا نشان دادند که هم با پیشرفت و از همه مهمتر با اقتدار ایران مخالفند و هم در این توهم به سر می برند که می توانند با اهرم تحریم ها، ایران را ضعیف کنند. اثر بخشی تحریم ها برای آوردن ایران بر سر میز مذاکره، توهم مضحکی است که غرب و به خصوص آمریکا بر آن اصرار دارند. اولاً اصل این موضوع برای کشور ما یک فرصت است و نه تهدید. رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران، 26 بهمن 1359 با منطق اقتصاد مقاومتی در دیدار کفیل و مدیران وزارت نفت فرمودند: «من اعتقادم است که اگر ما در محاصره اقتصادی یک ده پانزده سال واقع بشویم، شخصیت خودمان را پیدا می ‌کنیم یعنی همه مغزهایی که راکد بودند در آن وقت و نمی ‌توانستند فعالیت بکنند، به فعالیت می‌ افتند.» ثانیاً آمارهای دقیق بین المللی که اتفاقاً از طریق رسانه ها و نشریات غربی اطلاع رسانی شده، خلاف این واقعیت را نشان می دهد. نشریه معتبر اکونومیست در مهرماه سال جاری با اشاره به این که از ۳۱ تحریم وضع شده علیه کشورهای مختلف طی سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲ تنها یک تحریم موفق بوده است؛ در مورد اثر بخشی تحریم ها بر ایران ابراز تردید کرد و نوشت تصمیم ایران برای مذاکره، به دلیلی غیر از تحریم بوده است. ثالثاً ما در زمان جنگ تحمیلی تهدیدها را به فرصت تبدیل کردیم و یقیناً باز قادریم تمامی تحریم های دشمنان را با الگوگیری از جنگ به فرصت تبدیل کنیم.

یکی دیگر از اهداف کشورهای غربی در مذاکرات هسته ای، گنجاندن شروط دیگری مانند توان نظامی و موشکی ایران است. وزیر امور خارجه آمریکا پیش‌تر، با اعلام اینکه موضوع موشک های ایران در مذاکرات هسته ای به بحث گذاشته شده بود، تصریح کرد:« تحقیقات، نوع تحقیقات و به ویژه تحقیقات روی کلاهک ها موضوع گفت وگو بوده است». اما همچنانکه مسئولین عالیرتبه نظامی و سیاسی ما بارها تاکید کرده اند، ایران، تنها مذاکرات را در چهارچوب پرونده هسته ای، پیگیری می کند و همانطور که مقام معظم رهبری فرموده اند «پرداختن به بحث موشکی ایران احمقانه است. زیرا ما اگر موشک نداشته باشیم دیگر برای برخورد نظامی با ما مکث نمی کنند و این موشک هاست که دشمن را سر جایش نشانده است.» تیم مذاکره‌ کننده ایرانی باید از طرف‌ های غربی این سئوال را داشته باشد که کشورهایی که با ذره‌ بین به دنبال رصد برنامه هسته ‌ای صلح‌ آمیز هسته‌ ای کشورمان هستند، خود چگونه موشک‌ های دوربرد با توان حمل کلاهک هسته‌ ای را آزمایش کرده‌اند؟ و یا اینکه مسبب اصلی فاجعه هیروشیما و ناکازاکی که هنوز افکار عمومی جهان آن را از یاد نبرده‌ اند چه کشوری بوده‌ است؟ فراموش نمی کنیم که در آذرماه 92 رئیس جمهور خودشیفته آمریکا آرزوی برباد رفته خود، درباره صنعت هسته‌ای ایران را این چنین عنوان کرد: «اگر گزینه‌ ای وجود داشت که این امکان را بوجود بیاوریم که تک تک پیچ و مهره‌های برنامه هسته‌ ای آنها را حذف کنیم و احتمال داشتن برنامه هسته‌ای ایران را کلاً از بین ببریم تا در نتیجه قابلیت‌های نظامی آن را هم نداشته باشند، آن را انتخاب می ‌کردم.» !

نیازی به گفتن نیست که تمدید مذاکرات، موضع ایران را تغییر نخواهد داد و نه تنها خواب برچیدن صنعت هسته ای ایران تعبیر نخواهد شد، بلکه مقاومت ملت ما در برابر زیاده خواهی ها، رویای تعبیرنشدنی آنها را به کابوس تبدیل خواهد کرد. سخنان رهبر معظم انقلاب در دیدار شرکت کنندگان کنگره جهانی جریان‌ های تکفیری از دیدگاه علمای اسلامی، پاسخی در خور به تخیّلات طرف غربی است تا دورنمای تمدید مذاکرات به منظور فشار و امتیازگیری بیشتر را از ذهن خود پاک کرده و به جای آن به واقعیت روشن ایران توجه کند؛ آنجا که فرمودند: «نمونه دیگر از ضعف دشمن، قضیه هسته ای ایران است. آمریکا و کشورهای استعمارگر اروپایی دور هم جمع شدند تا جمهوری اسلامی ایران را در قضیه هسته ای به زانو درآورند اما نتوانستند و در آینده نیز نخواهند توانست.»

انتهای پیام/ز