به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محققان با کار بر روی موشها و خرگوشها توانستند با موفقیت از توسعه تصلب شرایین که دلیل اصلی حملات و سکته‌های قلبی است، جلوگیری کنند.

این شرایط زمانی ایجاد می‌شود که چربی در طول زمان در رگهای خونی شکل گرفته و با سفت، باریک و سخت کردن آنها منجر به کاهش شدید قابلیتشان در ارسال خون غنی از اکسیژن به عضلات قلب و مغز می‌شود.

محققان توانستند فعالیت یک مقصر مولکولی را شناسایی و متوقف کنند که مسئول طیفی از اشکالات زیستی تاثیرگذار بر قابلیت کاربرد کامل، انتقال و پاکسازی بدن از کلسترول تاثیر می‌گذارد.

این متهم، به گفته دانشمندان، یک مولکول چربی و قند موسوم به Glycosphingolipid یا (GSL) است که در غشای همه سلولها سکنا گزیده و بیشتر مسئول تنظیم رشد سلول است.

نتایج آزمایشات محققان نشان داد که این مولکول همچنین شیوه کنترل کلسترول توسط بدن را تنظیم می‌کند.

محققان جان هاپکینز از یک ترکیب جالب ساخت دست بشر موسوم به D-PDMP برای مسدود کردن بهم پیوستگی مولکول GSL استفاده کردند و با انجام این کار، از توسعه بیماری قلبی در موشها و خرگوشهایی که تحت رژیم مملو از کلسترول و غنی از چربی قرار داشتند، جلوگیری کردند.

این یافته‌ها که در مجله Circulation منتشر شده، نشان داد که ترکیب D-PDMP با اختلال ایجاد کردن در مسیرهای ژنتیکی تنظیم‌کننده متابولیسم چربی در جبهه‌های مختلف از شیوه‌ای که سلولها کلسترول را از غذا مشتق کرده و جذب می‌کنند گرفته تا شیوه‌ای که کلسترول به بافتها و اندامها منتقل شده و سپس توسط کبد تجزیه شده و از بدن خارج می‌شود، کار می‌کند.

به گفته محققان، درمانهای کاهش کلسترول کنونی با حل مشکل در یکی از جبهه‌ها کار می‌کند که بر اساس آن یا بهم پیوستگی کلسترول را متوقف کرده یا بدن را از جذب میزان زیاد آن باز می‌دارد.

بیماری تصلب شرایین یک مشکل چند عاملی است که نیازمند برخورد با چرخه کلسترول غیرعادی از چندین جهت است.

درمان جدید همچنین از شکل‌گیری پلاک چربی و رسوبهای کلسیم در رگهای حیوانات جلوگیری کرد.

این تاثیرات در یک درمان روزانه D-PDMP بر روی حیواناتی مشاهده شد که تحت رژیم درمانی 20 درصد تری‌گلیسیرید قرار داشتند. این میزان در انسان معادل خوردن یک همبرگر بزرگ برای صبحانه، ناهار و شام است.

استفاده D-PDMP که اکنون بطور گسترده در پژوهش اولیه برای توقف و بررسی رشد و دیگر عملکردهای اولیه سلول بکار می‌رود، در حقیقت در حیوانات ایمن است.

برای مثال، حیوانات مورد استفاده در این پژوهش حتی با وجود ارائه دوزهای D-PDMP 10 برابر بیشتر از حداقل میزان موثر هیچ عوارض جانبی از خود نشان ندادند.

محققان اکنون در حال طراحی یک داروی ترکیبی با D-PDMP هستند که قصد دارند در آینده بر روی حیوانات دیگر و در نهایت انسان آزمایش کنند.

موشهای مورد استفاده در این تجربه به شکلی مهندسی ژنتیکی شده بودند که از پروتئین لازم برای تجزیه چربی‌ها برخوردار نباشند و از این رو مستعد ابتلا به تصلب شریان بودند.

انتهای پیام