به نظر می رسد توصیه هایی برای جلوگیری از تنش بین بازیکنان دو تیم، روی بازی نماینده ایران تاثیر گذاشته بود. آنها بیشتر سعی کردند مدبرانه بازی را کنترل کنند. 

پرسپولیس در تعداد پاس و کرنر و درصد مالکیت توپ از حریف خود ضعیف تر بود. در توپ ربایی که تخصص شاگردان برانکو محسوب می شود تنها 5 ربایش بیشتر از حریف عربستانی داشتند.

البته در خلق موقعیت نماینده ایران عملکرد بهتری از حریف داشت اما در طول بازی این نکته به چشم می خورد که الهلال حساب ویژه ای روی سرخ پوشان باز کرده بود و آماده ارائه یک بازی تدافعی در مقابل آنها بود. با آرامش بیش از حد پرسپولیس، آنها هم جسارت بیشتری پیدا کردند و در نهایت به آنچه می خواستند رسیدند. 

گرچه نتیجه تساوی برای پرسپولیس قابل قبول به نظر می رسد اما با شناختی که رامون دیاز از صدرنشین بی رحم لیگ ایران داشت، این الهلال بود که یک تساوی ارزشمند از این نبرد به دست آورد.