به گزارش گروه فرهنگی فرهنگ نیوز، علیرضا رضاداد دبیر جشنواره سی و سوم فیلم فجر در تازه ترین گفتگویش در پاسخ به کم بودن آمار فیلم های ارزشی و دفاع مقدس در جشنواره سی و سوم دو نکته را بیان کرد؛ اول اینکه این کمبود به جشنواره ربطی ندارد و ناشی از کم کاری ارگان های متولی سینمای دفاع مقدس است و دوم اینکه تنها نهاد و سازمانی که در جشنواره سی و سوم حامی کار دفاع مقدسی، ارزشی و انقلابی بود سازمان سینمایی بود.

 

درباره نکته اول بیان شده توسط آقای رضاداد، به هر حال این وظیفه جشنواره ها نیست که به تولید فیلم بپردازند و هیچ جای دنیا هم لااقل در ظاهر هم که شده جشنواره ای را نمی بینیم که سیاستگذاری خود را مشارکت در تولید گذاشته باشد.

 

 دبیرخانه جشنواره فقط وظیفه دارد بهترین هایی که متقاضی شرکت در جشنواره شده اند را از کانال هیأت انتخابش برگزیند و طبیعی است که کمی یا زیادی فیلمی در ژانری خاص ربطی به دبیر جشنواره ندارد.

 

اما بحث اصلی بر سر موضوعی است که رضاداد درباره فعالیت سازمان سینمایی در تولید آثار دفاع مقدس مطرح کرده است.

 

اگر به شمارش آثار ارزشی، انقلابی و دفاع مقدسی که در جشنواره سی و سوم حضور داشتند بپردازیم به چنین آثاری می رسیم؛ "حکایت عاشقی"، "تا آمدن احمد"، "تگرگ و آفتاب"، "مزار شریف"، "ابوزینب" و "ماهی سیاه کوچولو". 

 

 

تقریبا هیچ کدام از این آثار از "تگرگ و آفتاب" گرفته که بیشتر فیلمی خانوادگی است تا دفاع مقدسی تا "حکایت عاشقی" که فقط در توضیحات کارگردان ادای دین به شهدای شلمچه است حتی یک سکانس مهیج مرتبط با دفاع مقدس را در خود ندارند که بشود آنها را حرکتی روبه جلو در سینمای دفاع مقدس به شمار آورد. 

 

کافیست فقط موردی مانند "ماهی سیاه کوچولو" را زیر ذره بین برده و به بحث درباره این مسئله بپردازیم. این فیلم که با کلی شعار گل درشت مرتبط بر تصویرسازی حماسه مردم آمل علیه منافقان کوردل ساخته شد تا چه حد توانست یاد و خاطره آن اتفاق بزرگ تاریخ انقلاب را در مخاطبان زنده کند!؟

 

این فیلم حتی یک پلان از درگیری های حماسه خونین آمل را به تصویر نکشیده و به جایش کارگردان و تهیه کننده اثر-احتمالا برای اینکه از بودجه کارشان استفاده مطلوب را کرده باشند- کل فیلم را به یکی دو لوکیشن بیرونی در جنگل های سرسبز شمال برده و ماجرای آشنایی یک مرد و زن که فقط نام منافق بر آنها برچسب شده را به تصویر می کشند. البته در طول فیلم مرتب شعارهای گل درشت درباره انقلاب و وضعیت گروهک ها از زبان کاراکترهای محدودِ اثر بیان می شود ولی موتور محرکه چنین فیلمی که باید تاثیرپذیری از آن حماسه دهه شصتی باشد محدود شده به دو نریشن؛ یکی در ابتدا و دیگری در انتهای فیلم!!!

 

البته که کسی از علیرضا رضاداد به عنوان دبیر جشنواره فیلم فجر در دولت فعلی انتظار این را ندارد که خلاف مواضع سازمان سینمایی که مدیریت آن، وی را دبیر جشنواره قرار داده است سخنی بگوید اما حقیقتا این انتظار وجود دارد وقتی از تلاش های سازمان سینمایی برای تولید فیلم دفاع مقدس حرف زده می شود درباره اینکه چقدر این تلاشها به ثمر نشسته هم جمله ای ارائه شود.

 

اینکه سازمان سینمایی وظیفه اش حمایت از سینمای دفاع مقدس نیست و این سینما ارگان های متولی خود را دارد یک بحث است، اینکه چرا سازمان سینمایی وارد حیطه ای می شود که کمترین تخصصی در آن ندارد بحث دیگر است.

 

واقعا دلیل حمایت سازمان سینمایی از تولید درام خانوادگی "تگرگ و آفتاب" که به نام فیلم دفاع مقدس بودجه دریافت نموده، چیست؟ دلیل حمایت از اثری کاملا شعاری به نام "حکایت عاشقی" چیست که بازیگر اصلی آن حتی نتوانسته در عمق فاجعه حلبچه نیز کمترین همذات پنداری برای مخاطب ایجاد کند؟ وضعیت "ماهی سیاه کوچولو" هم که مشخص است.

 

اگر سازمان سینمایی بناست به نام دفاع مقدس از تولید چنین آثار ابتری حمایت کند همان بهتر که این حیطه را به متولیانش بگذارد.

 

اگر گفته های رضاداد در کمک سازمان سینمایی به تولید آثار دفاع مقدس را کنار سخنان چندی قبل حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی که در گفتگوی ویژه خبری شبکه دوم بیان شد بگذاریم بیش از پیش به این نتیجه می رسیم که نه فقط ریاست این سازمان که زیرمجموعه هایش هم با حداقل تحقیق به بحث و اظهارنظر پیرامون سینمای دفاع مقدس می پردازند.

 

 

این گونه اظهارنظرات نه تنها باعث می شود کم کاری مدیران سینمایی در پرداختن به ژانری که همواره مولد آثار تاریخ ساز سینمای ایران بوده به چشم نیاید که اتفاقا باعث گل درشت شدن این ضعف سیستم سینمایی فعلی می شود. مدیرانی که جشنواره شان را پر کرده بودند از آثار مینی مالیست با محوریت خیانت های زناشویی بد نیست فکری هم بکنند به حال ثبت تصویری وقایع تاریخی انقلاب و دفاع مقدس.