کلی در مورد ارزش های گردشگری این روستا گفت. من هم با ایشان موافقم و فکر می کنم که هدایت گردشگران داخلی و خارجی به این روستا و روستای پیرحاجات باید هر چه سریعتر برنامه ریزی و حمایت شود. اما آنچه من را به شدت تحت تاثیر قرار داد سرعت اینترنت در این روستا بود. اصلا باورم نمی شد. به راحتی می شد وارد اینترنت شد. بدون سختی به وی پی ان وصل شدم و برای ثبت این موفقیت پستی را به فیسبوک فرستادم. این موقعیت فرصتی طلایی است برای جذب گردشگران خارجی که به راحتی می توانند در دل کویر هم به اینترنت مناسب دسترسی داشته باشند. 

این روزها وضع اینترنت ما چه در دانشگاه ما و چه در خانه بسیار بد است. مدتها است حتی خواندن و ارسال ایمیل هم شده است یک کار سنگین در حد فتح یک قله. واقعا نمی دانم رئیس جمهوری که خود اعتراف می کند که برای دانلود کردن یک مقاله آدم خوابش می برد، چرا چاره ای برای اینترنت ندارد؟

چگونه است که سرعت اینترنت در یک روستای دور افتاده در خراسان جنوبی بالا است ولی در دانشگاه مادر برای استفاده از اینترنت و دانلود کردن یک مقاله آدمی کلافه و گاهی بعد از چند ساعت تلاش بیهوده و ناراحتی از کار و زندگی می افتد و ناامیدانه به دنبال مقصری می گردد که نمی داند کیست. هر چقدر هم با کارشناسان آی تی دانشگاه صحبت می کنیم راه به جایی نمی بریم.

البته می شود طور دیگری هم فکر کرد. چه اشکال دارد که در بعضی زمینه ها استان های محروم از تهران جلوتر باشند؟ ای کاش به همان اندازه که سرعت اینترنت در این استان از ما بهتر است در دیگر زمینه ها هم از تهران جلو بزند و ما هم کم کم تشویق شویم تهران را خالی کنیم.