به گزارش خبرنگار مهر، تخریب ۳ خانه بهرامی٬ شمسیان و اخلاصی در مرکز محله کبابیان که همدانی‌ها اصطلاحا به آن چمن کبابیان می‌گویند فرصت بزرگی را از شهر همدان و شهروندان آن گرفت.

خانه اخلاصی که به دوره پهلوی اول(رضاشاه) مربوط بود و خانه های بهرامی و شمسیان که مربوط به اواخر دوره قاجاریه بودند گرچه به طور رسمی ثبت ملی نشده بودند اما این ظرفیت را داشتند که به ثبت برسند.

این محله و خانه هایش در مهرماه سال ۹۳ به تصویب کمیسیون ۵ شهر در طرح بازآفرینی محلات در انتظار تبدیل شدن به یکی از بزرگترین مراکز جذب گردشگر در مرکز شهر همدان بودند.

خانه هایی که رنج سالیان رفته بر خود را «استوار» بر دوش کشیدند و آنقدر سالم بودند که به گفته کارشناسان٬ هزینه مرمت آن‌ها برای کاربری دوباره بسیار اندک بود.

افسوس که درد تخریب آن‌ها از استدلال «داشتن خطر جانی برای افراد» کمتر آزار دهنده است چراکه هنوز عکسهایی از این بناهای ویران شده هست که آن را تایید می کند.

ارزش عمارت های معاصر در ثبت ملی آن‌ها نیست٬ ارزش این بناها در یادگارهایی است که می‌توانیم با مدیریت صحیح آن‌ها را به فرصت تبدیل کنیم همان گونه که یزد زیبا یکی از بزرگترین جاذبه‌های گردشگری اش بافت کهن اما پابرجای آن است نه برج‌های سر به فلک کشیده آهنین.

متاسفانه واژه های «مرمت» و «بازآفرینی» در این حادثه با زخم «بلدوزر» تخریب شد تا بار دیگر به خاطر بیاوریم برای مدیریت شهری شایستگی نیاز است.