نمردیم و دیدیم که رسانه ملی بالاخره از انکوباتور رشد و بالندگی درآمد و به شکل جدیدی متولد شد. یعنی شد یک فراجناحی تمام قد! بعبارتی؛ نه قرار است اخبارش یک سویه باشد، نه در انتخابات، طرفدار کیس خاصی باشد و نه از برنامه های پرطرفدارش(البته کل شبکه هایش را جمع کنید بیشتر از دو سه برنامه پرطرفدار- آنهم کپی شده- ندارد) در جهت کوبیدن جناح خاصی استفاده کند. واقعا چقدر زندگی هیجان انگیز و زیباست.

صدا و سیمایی که معمولا نشان می داد یار دوازدهم تیم های ورزشی و یار دوم جناح های ارزشی است، این روزها فقط و فقط نگران سهم خواهی و یار کشی است!



راستش را بخواهید من احساس می کنم اتاق فکر تلویزیون باید از موزه افسانه ای دورهمی هم ، دیدنی تر باشد چون هر چه در آنجا فکر می کنند به هر چیزی شبیه است به جز فکر بکر! یعنی هر چه می خواهند فکورانه و به شکل غیر مستقیم وارد مقوله ای بشوند خود مقوله به شکل مستقیم می رود تو چشم و چال آدم. آرزویشان رونالدینیو شدن است که به یک طرف نگاه کنند و به سمت دیگری شوت بزنند اما متاسفانه استاد اسدی هم نشدند که حداقل به خودشان گل بزند.



حال بگذارید مثالی بزنیم و در این موسم چیدن کابینه دولت دوازدهم، نگاهی داشته باشیم به برنامه ای که آیتم هایش کاملا تصادفی کنار هم چیده شده اند:

آیتم اول: پخش چند مصاحبه از رسانه غیر ملی انگلیس (بی بی سی) که می گوید کابینه دولت آتی حتما حتما باید جناحی باشد!



آیتم دوم: پخش یک گزارش ظاهرا مردمی (از نوع خودجوش) که مصاحبه شوندگان بشدت و با تعصب خاصی معتقدند که الا بلا کابینه باید شایسته سالار باشد و نه جناحی!



آیتم سوم: پخش چند شعر از یک شب شعر طنز(باز هم خودجوش) که در آن شاعران بسیار متعهد از سوتی های یک جناح خاص که چه عرض کنیم از سوتی های پسران یک جناح خاص سروده های با نمکی می سرایند . مثلا : با موضوع خیلی بامزه داشتن ژن خوب



آیتم چهارم: پخش سخنرانی و تکذیبه یکی از سران نظام و گلایه وی از تیتر یک روزنامه که البته در آن سخنرانی، مسئول محترم حفظ امانت کرده و نام آن روزنامه را نمی برد اما صدا و سیما با بذل و بخشش فراوان نام روزنامه و تیترش را نشان می دهد که مبادا شبهه ای ایجاد شود.

خلاصه به این چینش های کاملا تصادفی اصطلاحا می گویند : حرکت های فراجناحی با سیخونک های جناحی