به گزارش ایرنا از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، هانیه مرادیان، پژوهشگر طرح درباره آزمایشات و کاربرد سلول های بنیادی در ترمیم بافت های آسیب دیده به ویژه در سیستم عصبی مرکزی گفت:یکی از اشکالات این روش درمانی از دست رفتن سلول های تزریق شده به علت نبود داربست مناسب برای اتصال، رشد و تکثیر سلول ها بود.



وی افزود: در این طرح جدید، داربستی طراحی شد که علاوه بر پشتیبانی مکانیکی بتواند با رهایش کنترل شده عوامل رشد، زمینه رشد بهتر و بیشتر سلول های بنیادی را فراهم کند.



مرادیان جنس این میکروحامل ها را از نوعی پلیمر زیست سازگار به نام AَPLG ذکر کرد و گفت: طراحی این میکروحامل ها به گونه ای است که در سطح هر کره از آن، چهار تا پنج سلول متصل شده و زمینه رشد و تکثیر آنها در محل فراهم می شود.



وی افزود: ویژگی این حامل ها با توجه به اندازه 100 میکرومتری آنها قابلیت تزریق در محل های غیرقابل دسترس مانند سیستم عصبی مرکزی و همچنین انجام نقش داربستی به منظور حمایت مکانیکی سلولها است.



پژوهشگر طرح یکی از بیماری های مورد نظر در این روش درمانی را پارکینسون عنوان کرد و گفت: به دلیل نبودن امکان دسترسی به بافت آسیب دیده مغزی، سلول درمانی می تواند راه حل موثری برای ترمیم بافت های تخریب شده به شمار آید.



وی توضیح داد: برای این نوع درمان، سلول های بنیادی از مغز استخوان بیمار جدا شده و پس از کشت و آماده سازی روی داربست قرار گرفته و در محل مورد نظر تزریق می شوند.



مرادیان با بیان اینکه پژوهش کنونی در مرحله اولیه آزمایشگاهی است، گفت: پاسخ های گرفته شده تاکنون موفقیت آمیز بوده است و ما درصدد هستیم که این داربست های سلولی را در نمونه های حیوانی مثل موش و خرگوش امتحان کنیم.



وی تصریح کرد: این طرح در برخی مراکز تحقیقاتی دیگر کشورها نیز در مرحله پژوهش قرار دارد و در صورت موفقیت می تواند برای ترمیم بافت های تخریب شده دیگر نسوج بدن از جمله قلب، غضروف و نخاع هم استفاده شود.



پژوهشگر طرح افزود: در مراحل بعدی علاوه بر آزمون های حیوانی در صدد هستیم تا سلول های بنیادی را پیش از تزریق به بدن و با استفاده از محرک ها به سلول های عصبی تمایز دهیم یا جهت تمایز آنها را مشخص کنیم تا از تبدیل کامل آنها به سلول های عصبی مطمئن باشیم.



علمی (1)9**1055**1440