بجرآت میتوان ادعا کرد که واقعه تروریستی پاریس، نقطه عطفی در تاریخ معاصر جهان بحساب میآید. مقایسه این حرکت تروریستی با یازدهم سپتامبرو "القاعده" قیاسی مع الفارق است. رهبر معدوم القاعده با استفاده از توان مالی شخصی خود واز محلی نامعلوم، تشکیلات محدود تحت امرش را مدیریت می کرد.



حمله نظامی امریکا و متحدینش القاعده را تضعیف و مرگ "بن لادن" نیز این گروه تروریستی را به احتضار سیاسی مطلق کشاند.عملیات "انتحاری" در این گروه بعنوان یک ابزار قدرتمند تعریف نشد واصولآ اگر نبود ضعف دولت مرکزی و بلبشوی اوضاع داخلی افغانستان، شاید بن لادن و القاعده ای هم در صحنه سیاسی جهان ظاهر نمی شد.



داستان افراطیون آدمخواری که تحت لوای اسلام و عنوان " دولت اسلامی عراق و شام" – داعش– امنیت جهانی را به مخاطره جدی کشانده اند اما داستان دیگری است. دریک محدوده جغرافیائی نسبتآ وسیع ومشخص مستقر بوده و از ابزار و ادوات نظامی مدرن و پیشرفته، ماشین آلات و خودروهای جدید و تکنولوزی روز سود می برند.



نیروی نظامی سازمان یافته داشته و ازهمه مهمتر،نیاز کلان اقتصادی خود را با غارت دارائیها و منابع نفت مناطق تحت اشغال خود وفروش آن در بازارهای جهانی تامین میکنند. زیاده گوئی است که بگوئیم اینها همه بدون حمایت جدی دولت و یا دول دیگر میسر نخواهد بود.



در کنار این توان سخت افزاری، برگ برنده این تشکیلات ،نیروهای افراطی و خشک مغزانی هستند که با بستن کمر بندهای انفجاری بخود ،آخرین پازل غیر انسانی و قدرت گیری بیرحمانه داعش را کامل میکنند. نکته دردناک و تکان دهنده نیز در همینجاست که چگونه انسانی با تمام علایق و احساسات و غرایزبشری با تلقین و تفسیر به رآی مبانی اعتقادی به چنان باورافراطی و متوهمانه میرسد که میتواند با متفجر کردن خود مستقیم به بهشت برود؟ زیر بنای این انحراف مبانی اعتقادی کجاست؟



از آن روز که داعش با اقدامات وحشیانه و غیر انسانی ،با سربریدنها و زنده سوزاندن اسیرانش احساسات بشری را جریحه دارنمود این مجهولات در اذهان جهانیان بدون پاسخ ماند.اما از آنروز که دامنه این وحشیگریها به فرانسه رسید و پاریس را بیرحمانه بخون اغشته کرد جامعه جهانی به لرزه درآمد که اکنون باید کاری کرد. این بخود آمدن قدرتها و توجه به لزوم اقدامی قاطع و بدور از ملاحظات سیاسی، درسی بزرگ است که کشتار فرانسه به سیاستمداران تاثبر گذار جهان آموخت.



روزنامه " نیویورک تایمز" با احساساتی جریحه دار شده و ترس از تهدید امنیت جهانی میگوید،"داعش سفید، داعش سیاه. اولی شاهرگ میزند، دستها را قطع میکند، انسانها را میکشد، میراث فرهنگی را نابود و آثار باستانی را تخریب میکند. اما دومی تر و تمیز لباس میپوشد و همان کارها را میکند" و نتیجه میگیرد که " داعش همان عربستان سعودی است".



حاکمیت تفکرات افراطی سیاستمداران سعودی، داستان امروز نیست.پس چگونه تا امروز جهان غرب به این واقعیت عینی صحه نگذاشت؟ ممنوعیت رانندگی زنان در عربستان سعودی، منع رآی زنان، گردن زدن محکومان به اعدام با شمشیر، فتاوی عجیب و غریب مفتیهای آن کشور، نمونه های بارز حاکمیت تفکرات افراطی است که جهانیان بی توجه به این نشانه ها، تا جمعه شب سیزدهم نوامبردم فرو بستند.



اما امروز که دامنه تهدید امنیت به غرب و به پاریس رسید ، عربستان" پدر داعش" شناخته میشود. (*) ..... و این نشانه خوبی است.