این هنرمند تئاتر که جزو کارگروه پروژه تعمیرات تئاتر شهر است در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر ایسنا، ادامه داد: در اولین جلسه کارگروه که چند روز پیش برگزار شد، همه اعضا دیدگاه‌های خود را درباره کم شدن سالن‌های تئاتر شهر بیان کردند و مشکل اینجاست که هر دو گروه موافق و مخالف، دلایل خاص خود را داشتند که این دلایل همه درست است.

پورآذری توضیح داد: هر چند با کم شدن یک سالن در تئاتر شهر، احترام و تکریم بیشتری در مجموعه به وجود می‌آید و تئاتر شهر لابی و کافه بهتری خواهد داشت، اما به هر حال با کم شدن همین سالن، دست کم 12 تا 13 گروه در طول سال از امکان اجرا محروم می‌شوند و حالا پرسش اصلی این است در این وانفسای بی‌سالنی، چه پیشنهاد و جایگزینی داریم؟!

سرپرست گروه تئاتر «پاپتی‌ها» با اظهار تأسف از کم شدن امکانات تئاتری ادامه داد: تجربه ثابت کرده با کم شدن یک امکان، امکان تازه‌تری اضافه نمی‌شود. همچنان که سال‌هاست اداره تئاتر خراب شده اما چه چیزی جایگزین آن شده است؟! ساختمان قدیمی این اداره حالا به پاتوق معتادان و کارتن‌خواب‌ها تبدیل شده است.

پورآذری با اشاره به نتایج نامطلوب بازسازی تئاتر شهر در سال 86 یاد‌آور شد: در این جلسه به مدیر دفتر طرح‌های عمرانی گفتم شاید سال 86 ما نگران بازسازی بودیم، ولی امروز نسبت به آن بی‌اعتمادیم.

او در عین حال خاطرنشان کرد: ایده‌آل این است که تئاتر شهر به دهه 50 برگردد، یعنی فقط سالن «اصلی» و «چهارسو» را داشته باشد. اما واقعیت این است با وجود انتقاداتی که به دیگر سالن‌های این مجموعه داریم و مدام نسبت به شرایط آن‌ها غُر می‌زنیم، کم شدن آن‌ها نیز شرایط را برای هنرمندان تئاتر بسیار دشوار می‌کند.

کارگردان نمایش‌های «دور دوفرمان» و «دایره گچی قفقازی» از کمبود سالن نمایش در سراسر کشور اظهار تأسف کرد و افزود: این مشکل به طرز وحشتناکی وجود دارد. حداقل 400 سالن کم داریم، اما تئاتر شهر نباید بار تمام کمبودها را به دوش بکشد. بلکه باید راهکار دیگری پیدا کرد و به سراغ ساخت سالن‌های ارزان‌تر و قابل حمل و نقل رفت.

پورآذری درباره تصمیم نهایی کارگروه برای کم شدن یا نشدن سالن‌های تئاتر شهر گفت: آقای مرادخانی معاون هنری این تصمیم را به خود کارگروه سپرده است، اما مشخص است که تصمیم ساده‌ای نیست. به هر حال باید بتوانیم یکدیگر را قانع کنیم. در جلسه‌ اول یکسری صحبت‌ها شنیده شد و بخش دیگر فعالیت ما دیدن نقشه‌هایی است که به طور شفاف چشم‌انداز تئاتر شهر را مشخص کند.

این مدرس تئاتر درباره اینکه گفته می‌شود حتی با حفظ تمام پنج سالن تئاتر شهر می‌توان ایمنی این مجموعه را ایجاد کرد، توضیح داد: کار نشد، ندارد. ابتدا قرار بود کارگاه نمایش و تالار سایه تعطیل شوند، اما بعد برخی از دوستان راهکارهایی ارائه دادند تا تالار سایه حفظ شود ولی مهم این است که بتوانیم راهکار عملی ارائه دهیم و ضمانت بدهیم. یعنی تضمین کنیم که راهکار ما تمام جوانب را دربرمی‌گیرد.

کارگردان نمایش‌های «سال ثانیه» و «ادیپ» یادآور شد: از سوی دیگر باید این تضمین را هم بگیریم که اگر قرار است سالنی کم شود، ظرف چند روز مکان تازه‌تری معرفی شود و من معتقدم اگر یک سالن از تئاتر شهر کم شود، باید پنج سالن دیگر به جای آن درست کرد.

پورآذری با اشاره به جایگاه مجموعه تئاتر شهر تأکید کرد: در تعمیرات جدید علاوه بر اینکه ایمنی تئاتر شهر باید مورد توجه قرار بگیرد، شأن و مقام این بنا باید به آن بازگردانده شود، چرا که متأسفانه در چند سال گذشته این شأنیت حفظ نشده است، در حالی که این مجموعه نماد تئاتر ماست که باید با آن‌ها پُز فرهنگی بدهیم.

او در ادامه صحبتش تأکید کرد: نباید فقط به خودمان فکر کنیم بلکه باید به فکر آیندگان هم باشیم و توجه کنیم که هر کاری ما انجام بدهیم عواقبش متعلق به آیندگان است و آن‌ها نسبت به عملکردمان یا برایمان طلب آمرزش می‌کنند و یا به ما دشنام می‌دهند. اما یکی از مشکلات تئاتر ما این است که فقط به خودمان فکر می‌کنیم.

این کارگردان تئاتر که چند سال پیش برای اجرای نمایشی در یکی از سالن‌های متروکه سینما جستجویی را در سینماهای متروکه انجام داد، یادآور شد: سینماهای متروکه بسیار زیادی وجود دارد که می‌توان آن‌ها را در اختیار گرفت و راه‌اندازی کرد و در این زمینه دولت و بخش خصوصی باید دست به کار شوند. متأسفانه دو سه سال پیش که برای اجرای نمایشم پیگیری کردم، مدام با درهای بسته روبرو شدم. بیشتر این سینماها یا مصادره شده و دست بخش‌های دولتی بود که هیچکدام حاضر به همکاری نبودند. یا به بخش خصوصی تعلق داشت که آنها هم حاضر به همکاری نبود زیرا آن‌ها هم این سالن‌ها را یا اجاره می‌دهند یا به انبار تبدیل می‌کنند.

حمید پورآذری در بخش پایانی صحبتش بر اطلاع‌رسانی شفاف درباره تعمیرات تئاتر شهر تأکید کرد و توضیح داد: وظیفه رسانه‌ها این است که به دل ماجرا بروند و اجازه ندهند هیچ نقطه‌ای مغفول بماند. حتی اگر جایی اجازه تهیه گزارش و خبر ندارند، همین موضوع را اطلاع‌رسانی کنند، چون به هر حال نقش رسانه‌ها در شفاف شدن قضایا بسیار مهم است و حتی افرادی که شاید خیلی نسبت به ماجرا حساس نباشند، در پی اطلاع‌رسانی رسانه‌ها حساس خواهند شد.

انتهای پیام