به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی فرهنگ سرای ارسباران، غلامحسین ابراهیمی دینانی - فیلسوف - در برنامه «مفاخر ماندگار» بعد از اجرای موسیقی کیوان ساکت در وصف این هنرمند موسیقی بیان کرد: اگر یک عالم فیزیک بخواهد این نواختن را تحلیل کند چیزی جز سیم و چوب و نهایت علم فیزیک نمی‌گوید. صوت در عالم زیاد است اما چه برانگشتان ساکت مستولی شد که باعث حال آمدن ما شد؟ علوم پاسخ این پرسش را نمی‌دهد. من می‌گویم غیبی است. غیب همین جاست، که می آید روی سر پنجه ماهرانه استاد ساکت و با شما سخن می گوید. این ساز سخن می‌گوید. مرحوم شهریار با سازش سخن می گفت: داند حال زار من امشب سه تار من/ چون مایه تسلی شب‌های تار من/ افسانه شب استاد شهریار را بخوانید. شهریار فوت کرده است اما با ما سخن می‌گوید.
این فیلسوف با بیان اینکه جاودانگی پشت کوه نیست، ادامه داد: این فکر وهمی است که جاودانگی جای دیگری است. همه چیز جاودانه است و البته گذرنده. آیا خدا ساکت است اصلاً؟ جوشن کبیر را خوانده‌اید؟ ناطق، رحیم وکبیر وجود دارد اما خدا ساکت نیست. کل یوم فی‌شان، یوم نه روز بلکه یعنی لحظه. آیا در افعال خدا تکرار است یا خیر؟ از ازل تا ابد، دو فعل شبیه در افعال خدا نیست. خدا بدیع است تازه‌تر از خداوند چیزی نیست. هر تازگی از خداست. حال آیا خدا تازه است یا تازه‌ها خداوند است!؟ بیزارم از آن کهنه خدایی که تو داری/ هر لحظه مرا خدای دیگرستی! و زبان، مظهر تجلیات خدایان است. زمان خدا نیست، مظهر تجلیات لایتناهی خداوند است و این تجلی از ازل است. همین کلمه ازل را نمی‌شناسیم.
دینانی گفت: میلیاردها سال پیش؟ قبل از این میلیاردها، چیزی یعنی نبود؟ زمان بی‌آغاز و بی‌پایان است. هرآنچه آغاز ندارد، بنا بر قاعده فلسفی، آخر ندارد. نه آغاز دارد و نه پایان. اما خدا اول است اما پایان ندارد. همه چی از اوست و همه چی به او بر می‌گردد. مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک/ چند روزی قفسی ساخته‌ام از بدنم/ و همه چیز جاودانه است و انسان بزرگترین مخلوق خداوند است. انسان جهان را می‌فهمد آن را رصد می‌کند. آیا انسان کهکشان را رصد می‌کند یا کهکشان انسان را رصد می‌کند؟ فهمنده بالاتر است یا آنچه فهمیده می‌شود؟ شما جهان را می‌شناسید و تصرف می‌کنید در جهان و البته برخی اوقات تصرفات بی‌جا می‌کنید. شما هر کدام که اینجا نشسته‌اید یک عالم هستید! هر کدامیک از شماها بزرگ هستید! این تفکر فلسفی است و منافاتی با علم ندارد و انسان جاودانگی دارد و جاودانگی او در سخن است.
او بیان کرد: سعدی و حافظ آیا زنده نیستند؟ قرآن زنده است. سخن زنده است و نمی‌میرد، هرچیزی را می‌توان کشت. آیا کسی می‌تواند سخن را با بمب یا شمشیر نابود کند؟ اما سخن می‌تواند بمب را نابود کند؟ سخن جاودانه است. یک گفته داریم یک گفتن، گفته‌ها فراوان هستند، حالا اگر بتوانیم دستگاهی اختراع کنیم، گفته‌ها را در فضا بازیابی کنیم، زیاد است اما گفته شده‌ها محدودند. اما گفتن نامحدود است و همه گفته را می‌توان ضبط کرد اما گفتن شما نامحدود است. به زندگی جسمانی وابستگی ندارد، بلکه با مرگ انسان گفتن تمام نمی‌شود و انسان اهل گفتن است.
این فیلسوف گفت: درود به روان حکیمان گذشته. برخی می‌گویند انسان حیوان اجتماعی است یا انسان حیوان اقتصادی است برخی هم می‌گویند انسان حیوان فرهنگ‌ساز است. البته همه اینها هست. قدیمی‌ها چیزی نگفتند، جز اینکه انسان حیوان سخنگو است. آیا سخنگویی بهتر است یا ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگ‌سازی و سیاسی؟ همه این مولفه‌ها از فروع سخن گفتن است و سخن از جاودانگی است.
زمانی که خودکار آمد، برایم عجیب بود مدادی آمده که تمام نمی‌شود
نصرالله افجه‌ای- خوشنویس پیشکسوت- نیز به عنوان سخنران دیگر این برنامه بیان کرد: در دل این سالیان دراز، یادم نمی‌آید از چه زمانی به این هنر مشغول نبودم. من از دورترین زمان مشغول این کار بودم. حوادث زیادی برایم پیش آمد.
او همچنین به خاطراتش اشاره کرد و افزود: زمانی که خودکار وارد لوازم‌التحریر شد، برایم عجیب بود مدادی آمده است که تمام نمی‌شود. اینها مشغولیت ذهنی من بود. مرحوم عرب‌زاده و کیمیا قلم استادان من بودند. گرایش نقاشی خط در سال‌های ۴۰ به بعد که فعالیت‌های این چنین پیش آمد توسط پیل‌آرام و مافی و احصایی، نقاشی خط را آغاز کردیم.
افجه‌ای ادامه داد: زمانی با مرحوم پرویز کلانتری، دنبال یک عنوان بودم که به عنوان «خطاشی» رسیدیم و سپس به نقاشی خط رسیدیم که از آن سال‌ها این اصطلاح شیوع پیدا کرد. هر دوره‌ای که ما کار می‌کردیم یک نمایشگاه می‌گذاشتیم که خودمان را بسنجیم. گالری‌های قدیم فعالیت‌های زیادی می‌کردند و یاد سهراب سپهری بخیر که در آن دوره من با او همکاری می‌کردم.
چیزی برای من شیرین‌تر از آن نبود که...
شکوه نوابی‌نژاد- متخصص مشاوره و روانشناسی- نیز اظهار کرد: نیم‌قرن است افتخار دارم با خانواده‌ها و جوانان ایران زندگی کنم وبه مشاوره پرداختم. بخشی تربیت مشاوره است اما بخش دیگری همدلی با خانواده‌ها است. لحظاتی که در کنار خانواده‌ها بودم شیرین بود اما در درون این همیاری، تلخی هم وجود داشت. همه این شادی‌ها و غم‌ها، لذت بخش بود. چیزی برای من شیرین‌تر از آن نبود که با دانش خود بتوانم مانع از هم گسستگی خانواده‌ها شوم. این کار پنجاه ساله، انسان را فرسوده می‌کند اما اثرات معنوی این راه من را سر پا نگه داشته است.
محمود اسعدی- مدیر و سردبیر نشریه چهره‌های ماندگار- گفت: من در خلال این سه دهه، تلاشم شناسایی چهره‌های ماندگار علم و فرهنگ بود. اول سعی کردم بشناسم و بعد بشناسانم. هدف اصلی این بود که نه تنها دیده شوند بلکه افکار و آثارشان نیز منتشر شود. رسانه‌ها خیلی نقش دارند در این زمینه کم‌کاری فراوان است در این مدت ۲۴۰ چهره شناسانده شدند و از طریق مجله چهره‌های ماندگار که با دست خالی منتشر می‌شود، این راه را ادامه دادم و وجود تکنولوژی می‌تواند این شرایط را تلطیف کند.
او ادامه داد: فلسفه با طعم شکلات، فیلمی است که در جریان سفر با دکتر دینانی به فرانسه ساخته شد و از شبکه چهار پخش شد. قدردانی از بزرگان یک وظیفه ملی، میهنی و دینی ماست زیرا فرهنگ پاسخ به خواست‌های اجتماعی است. ما می‌خواهیم این برنامه را به طورمستقل ادامه دهیم و از همه مردم می‌خواهم ما را یاری کنند.
در برنامه «مفاخر ماندگار» ویژه تجلیل از مشاهیر معاصر ایران که روز گذشته در فرهنگ‌سرای ارسباران برگزار شد، با حضور سیدمحمود دعایی - مدیرمسئول روزنامه اطلاعات، علی شیرازی - خوشنویس، غلامرضا نامی گرافیست، محمود اسعدی مدیرماهنامه چهره های ماندگار و محسن سلیمانی رییس فرهنگ سرای ارسباران از تندیس استاد دینانی رونمایی شد و لوح تقدیر به سه چهره ماندگار عرصه فرهنگ و هنر شکوه نوابی‌نژاد، نصرالله افجه‌ای و ابراهیم دینانی تقدیم شد.
انتهای پیام
