جوانهای برومندی که پرپر شدند و به همراه خانوادههایشان یک ملت را داغدار کردند. متاسفانه و با وجود تمام تلاشهای صورت گرفته آمار تلفات رانندگی در کشورمان همچنان بسیار بالاست. الان این مورد خاص همه را به حق متاثر کرده درحالی که به صورت مداوم ما در جادههایمان کشته میدهیم. کشتههایی که تعدادشان از شهدای 8سال دفاع مقدس هم بیشتر است. گاهی وقتها مشکل به سیستم بازمیگردد و در مواردی مشکل فردی فاجعه رقم میزند. در این مورد اخیر این طور که رسانهها اعلام کردهاند راننده 71 سال سن داشته و به علت خوابآلودگی و سرعت بالا امکان کنترل اتوبوس را از دست داده و جان این همه جوان را با هزار امید و آرزو گرفته است.
چرا باید یک فرد در 71سالگی همچنان راننده اتوبوس بین شهری باشد؟ آیا این سنی است که یک فرد کار چنین دشوار و طاقتفرسایی را انجام دهد؟ این راننده باید الان دوران بازنشستگیاش را سپری میکرد نه اینکه همچنان پشت فرمان بنشیند و با غفلتش جان سربازان عزیز میهنمان را بگیرد. هم سرعتش زیاد بوده هم مسافر قاچاق بین راه سوار کرده و هم خوابآلود بوده است. مگر رانندهها بین راه ساعت نمیزنند.
پس چرا و چگونه این راننده توانسته با این سرعت براند؟ به اعتقادم باید فکری اساسی برای حل این مشکل کرد. این مسئله را هم باید به صورت همهجانبه بررسی کرد و نتیجهاش را هم به اطلاع مردم رساند. تسلیت برای از دسترفتن جانهای عزیز سربازان وطن واژه حقیری است. هیچ واژهای نمیتواند تسلای دل خانوادههایی باشد که این روزها رخت عزای فرزندان سربازشان را به تن کردهاند. کوچکترین کار، مجازات همه کسانی است که در انجام وظایفشان سهلانگاری کردهاند.
هر چند که با هیچ مجازاتی جانهای رفته بازنمیگردد ولی شاید بتوان جلوی فجایع بعدی را گرفت. فعلا این روزها بازار اظهارنظر داغ است و مقامات مسئول در حال ابراز تأسف و تأکید بر برخورد با متخلفان و حل مشکل بهصورت ریشهای هستند. امیدوارم چند روز دیگر این پیگیریها و وعدهها به فراموشی سپرده نشود و یادمان نرود که چه جانهای شیرینی را براثر سهلانگاری از دست دادیم.
- بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون
7988125