براساس گزارش رویترز، از این رو ناسا هم اکنون در حال آزمایش نیروگاه‌های هسته‌ای است که می‌توانند در سرمای شدید شب‌های مریخی چراغ‌ها را روشن نگه دارند.

در شرایطی که برای فضاپیمایی که قرار است کیلیون‌ها کیلومتر به سمت مریخ سفر کند،‌فضای ذخیره سوخت و وزن دو موضوع بسیار حیاتی به شمار می‌روند،‌ به همراه بردن سوخت برای تامین انرژی در مریخ گزینه عقلانی به شمار نمی‌رود و به همین دلیل است که رآکتورهای هسته‌ای کوچک می‌توانند در چنین سفری حیاتی باشند.

محققان تاکنون مدل‌های مختلفی از این رآکتورها، از یک کیلوواتی گرفته تا 10 کیلوواتی آنها را مورد آزمایش قرار داده‌اند. به گفته استیو جوریژیک یکی از محققان ناسا، سطح مریخ از محیطی دشوار برای زندگی برخوردار است، نور کم خورشید، شب‌های سرد، طوفان‌های شنی که ممکن است ماه‌ها ادامه داشته‌باشند، و تنها در صورت وجود منبع انرژی می‌توان بر این دشواری‌ها غلبه کرد.

از این رو نیروگاه‌های کیلوواتی، کوچک و مقاوم امکان آن را ایجاد می‌کنند تا چندین منبع انرژی با کمک یک فضاپیما به مریخ انتقال پیدا کرده و ده‌ها کیلووات برق را در سطح مریخ به منظور تصفیه آب،‌تولید اکسیژن، و اکسیژن مایع و سوخت راکت برای بازگشت به زمین تولید کنند.

این رآکتورها که به یک قارچ فلزی شباهت دارند، از تجزیه شکافتی برای ایجاد حرارت استفاده می‌کنند که این حرارت به لوله‌هایی مملو از سدیم منتقل می‌شوند. از اختلاف دمای نهایی برای تولید برق استفاده می‌شود. در قلب این رآکتور موتور استرلینگی قرار دارد که مسئولیت بهره‌وری در تبدیل حرارت به نیروی مکانیکی و پس از آن به برق را به عهده دارد.

تولید بیشترین انرژی توسط ابزاری بسیار کوچک یکی از ویژگی‌هایی است که استفاده از این نیروگاه‌ها را برای فضانوردان خوشایند کرده‌است،‌ تنها با به همراه داشتن 0.45 کیلوگرم اورانیوم می‌توان توسط این نیروگاه‌ها برقی به اندازه برق تولید شده توسط 1.36 میلیون کیلوگرم ذغال‌سنگ تولید کرد.