به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، این تحقیق حول محور موضوعی است که خارش مکانیکی نام گرفته است. محققان نشان داده اند چگونه می توان با مسدودسازی یک پروتئین احساس خارش را در موش هایی با این بیماری تسکین داد.

بخش اعظم خارشی که انسان حس می کند مربوط به فعال شدن سیستم هیستامین است. این سیستم هیستامین را به عنوان بخشی از واکنش بدن به مواردی مانند نیش پشه، گرده گل ها یا داروهایی خاص آزاد می کند و نوعی خارش و قرمزی در نتیجه این روند دیده می شود.

هرچند این فرم از خارش شیمیایی به طور گسترده بررسی شده، اما محققان اخیراً روی پدیده ای جداگانه به نام خارش مکانیکی تمرکز کرده اند.

خارش مکانیکی پس از استفاده از یک محرک سبک مانند راه رفتن حشره روی پوست یا یک پتوی پشمی که روی بدن کشیده می شود، به وجود می آید. در وضعیت مشکلی مانند اگزما، تحریک مکانیکی از طریق خارج ممکن است تورم را بیشتر کند و نوعی چرخه آزردگی را ایجاد کند.

در همین راستا محققان موسسه Scripps Research در پژوهش خود پروتئینی در اعصاب حسی شناسایی کردند که مانند نوعی حسگر خارش مکانیکی عمل می کند. این نخستین کشف یک پروتئین خارش مکانیکی است که از تحقیقات پیشین درباره پروتئین کانال یونی PIEZO۱ در غشای خارجی سلول ها که در پاسخ به اعوجاج مکانیکی باز می شود، نشات می گیرد.

تحقیقات نشان می دهد PIEZO۱ در برخی بسترهای اعصاب حسی در سطح اندکی فعال می شود. محققان نیز روی ایده ای با همین پس زمینه تمرکز کردند. آنها با آزمایش روی موش ها نشان دادند PIEZO۱ به عنوان یک پروتئین کانال یونی حساس به فشار در ۲ نوع عصب حسی فعالیت می کند که نقش مهمی در خارش شیمیایی دارند.

موش هایی با نوعی از PIEZO۱ بیش از حد واکنشی نسبت به احساس خارش مکانیکی حساس بودند. از سوی دیگر موش های فاقد این پروتئین کمتر بدن خود را می خاراندند. محققان توانستند با استفاده از یک ترکیب PIEZO۱ را مسدود کنند و رفتار خارش در موش های مبتلا به اگزما را کاهش دهند.

البته هنوز باید فعالیت بیشتری انجام شود تا یافته های به دست آمده به درمان بالینی برای بیماری هایی مانند اگزما تبدیل شود اما این یافته ها درک انسان از خارش را ارتقا می دهد.

محققان در مرحله بعد قصد دارند روی رابطه میان متغیرها در ژن PIEZO۱ و حس خارش در انسان تحقیق کنند.

این تحقیق در ژورنال نیچر منتشر شده است.