رحمت‌الله فتاحی، در نشستی با عنوان «آینده کتابخانه‌های دانشگاهی؛ قابلیت‌های بیشتر، فضای کمتر»، که در کتابخانه مرکزی دانشگاه فردوسی برگزار شد، در خصوص واقعیت‌های پیش روی حرفه کتابداری، اظهار کرد: در ارتباط با موضوعی که مطرح است، باید واقعیت‌ها را در نظر بگیریم که از چند جنبه قابل بررسی‌ست؛ یک اینکه رفته‌رفته امکانات کتابخانه‌های دانشگاهی محدودتر می‌شود و این روندی‌ست که در کشورهای پیشرفته نیز وجود دارد. فکر نکنیم که در کشورهای پیشرفته امکانات عظیمی در اختیارشان از لحاظ تعداد کتابدار قرار گرفته است.
وی افزود: همین تعداد کتابخانه و کتابدار باید کمک کنند که دانشگاه سمت‌وسوی درستی را در پیش بگیرد. در کتابخانه‌های کشورهای پیشرفته نیز تعداد کتابدارها زیاد نیست. ما همچنان با کمبود امکانات و کتابدارها مواجه خواهیم بود که واقعیتی اجتناب‌ناپذیر است و باید با آن کنار بیاییم و از همین امکانات بیشترین استفاده را بکنیم.
استاد بازنشسته گروه علم اطلاعات و دانش‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد، گفت: دوم اینکه اعضاء هیأت علمی و دانشجویان تمایلی به حضور در کتابخانه و استفاده از منابع ندارند و می‌گویند که بود و نبود کتابخانه‌ها هیچ تفاوتی برای ما ندارد و ما اطلاعات خود را از وب و پایگاه‌های اطلاعاتی می‌گیریم. ما باید در زندگی دانشگاهی چه استاد و چه دانشجو نقش کلیدی داشته باشیم. بایستی در فرآیندهای آموزش، پژوهش و فعالیت‌های حرفه‌ای نقش اساسی داشته باشیم و خود را ادغام کنیم و وارد موضوع شویم.
فتاحی تصریح کرد: از این نظر کتابداران ما کاملا بیگانه با موضوع هستند و منتظر هستند تا استاد کمک بخواهد، اما اساتید دیگر کمک نمی‌خواهند و کتابداران خود باید وارد موضوع شوند؛ برای مثال شرح درس‌های تدریسی اساتید را در کتب بیابیم و در اختیار استاد بگذاریم و در عرصه پژوهش به عنوان دستیار پژوهش دقیقا بدانیم که استاد چه می‌کند و به او کمک کنیم. ما می توانیم سیستمی طراحی کنیم و آنچه یک استاد در ارتباط با موارد مختلف نیاز دارد را به او برسانیم. ما این کارها را انجام نمی‌دهیم و باید تبعاتش را که برچیده شدن کتابخانه‌هاست، بپذیریم .
در بخش دیگری از این جلسه زهره عباسی، کتابدار کتابخانه مرکزی دانشگاه فردوسی، بیان کرد: قطعا موضوع کتابخانه‌های دانشگاهی برای همه ما مهم است و هدف ما در کتابخانه‌های دانشگاهی، ارائه خدمات مناسب در زمان مناسب و مبتنی بر نیازهای دانشجویی است. دانشگاهیان هم درگیر آموزش و هم درگیر پژوهش هستند و ما می‌توانیم هم در آموزش و هم پژوهش تاثیرگذار باشیم. وقتی ما خود را به عنوان واحد مهم دانشگاهی می‌دانیم آیا توانستیم این موضوع را اثبات کنیم تا افراد و دست‌اندرکاران دیگر دانشگاه هم به این باور برسند؟
کتابدار کتابخانه مرکزی دانشگاه فردوسی، خاطرنشان کرد: این تصور که آیا با دیجیتال شدن منابع دیگر نیازی به کتابخانه داریم یا نه؟ چالشی‌ست که اثبات کتابداران و کتابخانه را در دانشگاه دشوارتر می‌کند. وقتی از منابع موجود دانشگاهی صحبت می‌کنیم، هم منابع و هم نیروی انسانی باید مدنظر باشند.
انتهای پیام
