اما جامعه ما و خانواده ما، در مقیاسی نسبی، بیمار است، بیماری ای که رو به رشد و گسترش است و ربطی به نوع و نحوه غذا خوردن و ورزش کردن ندارد، آنچه در مقدمه بیان شد مربوط به سلامت جسمانی است و ورزش و غذا میتواند جسم را شاداب و سلامت نگاه داشته و بدن را از بیماری تا میزان بسیار قابل قبولی پاک نگاه دارد ، اما بسیاری از بیماریهای جامعه و خانواده های ما جسمانی نیست ، بلکه روحی و اجتماعی است و خطر این یکی بیشتر است، لیکن به آن کمتر توجه داریم، کم شدن و گاه گم شدن محبت در بین افراد خانواده، پرخاشگری و عدم تمکین از یکدیگر، گوشه گیری و انزوا که محصول أن، فردگرایی است، عدم تمایل و علاقه خانواده ها به مراوده و سرکشی از یکدیگر، تشریفاتی شدن میهمانیها در رفت وآمدهای فامیلی و حتی درجه یک، بیگانگی و عدم شناخت فرزندان فامیل نسبت به یکدیگر، افزایش آمار اعتیاد، طلاق، خشونت و امثال آن که هیچکدام برای جامعه اسلامی و مسلمانها، شایسته و پسندیده نیست از این جمله اند، پرداختن به این بیماریها، علتها و راهکارهای کاهش و مبارزه با آنها و حفظ سلامت جامعه، خانواده وآحاد مردم، آنچه مسلم است نه تنها کم اهمیت تر از سلامت جسمی مردم نیست که مهمتر هم هست، بدلیل آنکه، اولأ تبعات این بیماریها، زندگی اجتماعی انسانها را متأثر نموده و أثار مخرب فراوانی بر جامعه دارد، در نهایت انسان این جامعه ، گوشه گیر ومنزوی وفاقد خاصیت اجتماعی خواهد شد، ثانیأ آنکه ما اعتقاد داریم و بر این باوریم که چند صباحی زندگی کرده و نتیجه اعمال، رفتار و عملکردهای خودمانرا در زندگانی ای که مانند این چند سال کوتاه و محدود نبوده و جاودانه و ابدی است خواهیم دید و مطمئنأ توجه کردن به اموری که مایه سعادت قرنها خواهد بود بسیار مهمتر و اساسی تر از توجه به امور سازنده و نگهدارنده چند سال کوتاه است، هرچند نباید اینها را در تقابل با یکدیگر مقایسه کرد و البته اینها مرتبط با یکدیگر و مکمل هم اند، اما متأسفانه امروزه به موضوع مهمتر، کمتر توجه می شود که البته دلایل مربوط به خودش را دارد که امکان بررسی همه آنها در این نوشته نیست و بصورت موردی به آنها پرداخته خواهد شد. یکی از مسائل مهم و جاری کشورکه خانواده ها وجامعه را درگیر کرده است بی اعتمادی و یا کم اعتمادی، بی محبتی و یا کم محبتی، گوشه گیری و یا انزوا، پرخاشگری و یا بی احترامی، افزایش مراجعه برای طلاق، افزایش نگران کننده آمار طلاق، فرو ریختن دیوار قبح طلاق، افزایش درگیریهای لفظی و عدم تمکین همسران از یکدیگر است که اثرات مستقیم و غیر مستقیم خود را بر جامعه در ابعاد مختلف نظام اجتماعی، وابستگی و پیوستگی اجتماعی، اعتقادات اجتماعی، صلابت اجتماعی، و در نهایت قدرت اجتماعی خواهد گذاشت، این کاملأ قال لمس و درک است که اگر دشمن ملتی، در أزمون تمامی راههای شکست قدرت یک ملت به نتیجه نرسید، بدنبال متزلزل کردن بنیادهای جامعه، یعنی خانواده ها باشد تا با اختلاف معنی داری که در جامعه ایجاد میشود و همبستگیهای عقیدتی و ملی را از بین میبرد به اهداف خود برسد که البته این روش بدلیل زمانبر بودن، آخرین راه حل آنها خواهد بود . همواره اعتقاد تمامی اندیشمندان علوم اجتماعی بر این استوار بوده وبر آن وحدت نظر داشته و دارند که جامعه در ابعاد تربیت، اخلاق، ادب، فرهنگ، رفتار، عقیده، آرمان و صلابت و استحکام، متأثر از خانواده است، اگر بنیادهای خانوادگی از اصول اخلاقی و اعتقادی تهی و یا ضعیف شوند، به تبع آن جامعه متزلزل و آسیب پذیر خواهد شد، خانواده شکل گرفته از همسران و فرزند یا فرزندان است، اگر جامعه ای فاقد نظام خانوادگی باشد، و اگر خانواده باشد و فاقد استحکام لازم باشد که ادب، تربیت، اخلاق، آموزه های اعتقادی، پیوستگی خانوادگی و هدف از آن جمله است، جامعه استعداد لازم برای همه نوع سلطه را خواهد یافت، سلطه فرهنگی، سلطه اقتصادی، سلطه سیاسی و آنها که بخواهند چه سیاستمداران بیرونی و چه سیاستمداران درونی هر نوع تصمیمی را برای آن جامعه خواهند گرفت و جامعه را بر اساس سیاستهای خود پیش خواهند برد. حال اگر این مفاسد را در جامعه خود بررسی کنیم می بینیم که سالهاست خانواده های ما را هدف گرفته اند و در جهت تضعیف و تخفیف خانواده های ما گامهای مؤثری هم برداشته اند و متأسفانه برخی از ما در این میان خود عامل این برنامه مخرب بوده و یا برخی دیگر به آن کمک هم کرده ایم. ما اعتقاد داریم و بر این باوریم که خدای متعال خالق عالم هستی و از جمله ما انسانهاست و ما را اشرف و برتر مخلوقات آفریده و بر این اساس تمام اجزاء خلقت را در خدمت انسان قرار داده است،انسان که برترین مخلوق الهی است بدون هدف و آنهم هدفی والا و ارزشمند آفریده نشد، برای نیل به آن هدف، آفریننده ما مسیر را مشخص کرده و دستوراتی برای بهتر و برترین شدن داده است، اگر پروردگار فرمانی داده است تا آنرا اطاعت کنیم، یقینإ خاصیتی و دستاوردی برای خود او ندارد، چرا که او بی نیاز از رعایت حدود توسط ما و انجام دستورات و عمل به آنچه او نیک و خیر نامیده، است، لیکن اگر جامعه ای می خواهد به تعالی برسد و هدف یاد شده از خالق هستی را کسب کند لازم است تا برای خیر و صلاح خود آنچه را او فرموده انجام دهد تا هم بیمار نشود، هم سالم بماند، هم توانمند و قدرتمند باشد و هم متعالی و ارزشمند شود، اگر معلمی در کلاس درس، شاکردانش را تهدید به تنبیه و یا بشارت به تشویق می دهد تا منضبط بوده و اصول ابلاغی را رعایت کنند، هیچ نیازی به انضباط دانش آموز و یا درس خواندن و تلاش و کوشش وی ندارد لیکن دانش آموز عاقل برای دستیابی به اهداف بلند، آنی را انجام میدهد که آموزگار فرموده و خواسته است، برای صلاح خودش، برای سلامت خودش و برای سربلندی و سر افرازی خودش، آنچه که پروردگار فرموده هم بدانیم یا ندانیم، بفهمیم یا نفهمیم برای سلامت و سعادت خود ماست و عاقل آنکه آنرا بداند و بکار بندد. مهمترین امری که امروزه خانواده های ما را تهدید میکند پندار غلط بر گرفته از فرهنگ غربی کار و اشتغال زنان است که خانمها را از محیط خانواده بیرون کشیده، مسئولیت تأمین مخارج زندگی را با زنان تقسیم نموده، قبح ارتباط زنان با مردان را در هم شکسته تا خانواده ها را متزلزل کند.
بحث اشتغال زنان دارای چند بعد است، یکی نیاز اجتناب ناپذیر برخی زنان سرپرست خانوار است که فرق میکند لیکن این مربوط به امروز ما نیست، بلکه در گذشته هم بوده است اما به دو شیوه حل می شد که امروزه متأسفانه آنها را هم به لطایف الحیلی نشانه رفته اند، یکی ازدواج مردان با اینگونه زنان بوده تا سرپرست داشته و مجبور به کار نشوند، دین اجازه تعدد زوجات را برای مراقبت بر همین امور داده است که متأسفانه امروزه حتی برخی زنان برای کشیدن بار سرپرستی خانوار مشقات فراوانی می بینند که شرعأ و اخلاقأ جائز نیست، روش دوم آن این بوده که زنان سرپرست خانوار به اشتغالهایی داخلی می پرداختند بدون آنکه مجبور به حضور در صحنه کار اجتماعی باشند، قالیبافی، خیاطی، گلدوزی، جاجیم بافی وامثال آن فعالیتهایی بوده و هستند که می توانند زنانرا ضمن تأمین نیازهای مالی از حضور در جمع کاری مردان معاف کنند،. دلایل علاقمندان و مشوقان حضور زنان در جامعه کاری چه بوده است؟
١-سختی معیشت و ضرورت کار زنان دوشادوش مردان برای گرداندن چرخ زندگی.
٢-تساوی حقوق زن و مرد.
٣-استقلال مالی زن برای آنکه بتواند حرفی برای گفتن داشته و چشمش به دستان مرد نبوده و تحت استعمار مرد نباشد.
٤-بهره از نیروی بالقوه فراوان زنان و استفاده از ٥٠درصد توان کاری جامعه برای پویایی و توسعه جامعه.
اما نتیجه حاصله از حضور زنان در جامعه چه بوده و چه خواهد شد و به چه اهداف تعریف شده آنها تبدیل شده است؟
١-عدم تمکین زن از مرد که زن دیگر خود را درآمد زا میداند و نیازی به اطاعت از مرد در خانه نمیبیند.
٢-خالی کردن خانه از وجود زن که تبعات آن سرد شدن محیط خانوادگی، مادر نبودن زن در خانه، بیگانه شدن فرزندان با والدین،عدم اشراف و سرپرستی والدین بر فرزندان که مهمترین بخش آن بر عهده مادران بوده است، کم شدن روابط عاطفی و پیوستگی خانوادگی و امثال آن. ٣-بچه دار نشدن و یا تک فرزندی و دو فرزندی به بهانه عدم رسیدگی زنان و نداشتن وقت کافی برای این مهم.
٤-تجملاتی شدن زندگی و بالا رفتن سطح توقعات در زندگی که طبیعی ترین محصول آن تغییر در سبک زندگی است. ٥-کاهش روابط اجتماعی، از جمله رفت و آمد با فامیل، صله ارحام،سرکشی از همسایگان،اطلاع از اوضاع اطرافیان و آشنایان که تأکید مؤکد دین برای حفظ پیوست اجتماعی است که متأسفانه هر ساله کمرنگتر شده و فاصله ها بیشتر میشود.
٦-افزایش سطح توقعات فرزندان، هزینه بر شدن آنها و ضرورت تأمین هر خواسته ای از سوی آنان به التزام جایگزین کردن خلأ محبتها و عواطف والدین در وقت گذاشتن لازم برای فرزندان.
٧-کوچک کردن مرد در خانواده و پایین آوردن جایگاه وی و تضعیف شخصیت مردان و از هم گسستن خانواده.
٨-تنگ شدن جا برای فعالیت و کار مردان که وظیفه اصلی کار در جامعه را بر عهده داشته و متکفل هزینه زندگی خانواده هستند.
٩-سوء استفاده برخی مردان هوسران از فضای ایجاد شده و تهدید امنیت بانوان در جامعه.
١٠- خدشه بر ذهنیت جامعه نسبت به عفاف و پاکدامنی زنان و تردید در یافتن زنان وفادار و پاکدامن برای انتخاب همسر مناسب.
١١-برداشتن حجاب از سر زنان و یا بی میل کردن آنان به حفظ حجاب برای پیدا کردن کار بهتر و یا امنیت بیشتر در کار.
١٢-فضا سازی و بستر سازی آرایش زنان در جامعه برای نیل به مقاصد فوق و تخریب بنیانهای خانواده و جامعه و موارد متعدد دیگری که ایجاد شد.
به هر کدام از موارد فوق که بنگرید آثار مخرب آنرا در جامعه و خانواده می بینید، تمامی مشکلات جامعه مرتبط با این موضوع از فساد اجتماعی، اخلاقی،طلاق، ناسازگاری، کاهش رشد جمعیت، پیر و فرسوده شدن جامعه، از بین رفتن خلاقیت، تهور، شکوفایی و باروری جامعه، پرخاشگری، بالا رفتن سن ازدواج، بیکاری جوانان، تخریب بنیانهای خانوادگی، تغییر سبک زندگی، بی توجهی به فامیل، بستگان و همسایگان، عدم تعامل وارتباط اجتماعی یا کاهش آن، عدم پیوستگی اجتماعی و یا کاهش آن، بی تفاوتی آحاد جامعه نسبت به یکدیگر و دهها معضل دیگر ریشه در موارد فوق دارد، هر کدام از موارد مذکور جای بحث فراوانی دارد، ریشه یابی علل و بررسی تبعات و آثار آنها هر کدام مقاله جداگانه ای را می طلبد اما نظر به اهمیت موضوع به بندهای ١١و١٢فوق می پردازم.
حفظ حریم بین زن و مرد که اسلام بسیار به آن سفارش کرده و حتی در الگوی عملی ارائه کرده، روش حضرت فاطمه زهرا(س)را به ما عرضه کرده است مهمترین عامل سلامت روحی و روانی خانواده وجامعه است، در حفظ روابط زن و مرد از الگوی عملی حضرت صدیقه کبری(س)آمده، حضرتش حتی خود را از رویارویی مستقیم با عقیل برادر امیرالمؤمنین(ع)که نابینا بوده نیز پرهیز داده و فرموده است:نه تنها مرد نباید زن نامحرم را ببیند بلکه زن رایحه ای دارد که مرد نامحرم آنرا هم نباید استشمام کند" تأکید فراوان دین برای حریم بین زن و مرد نامحرم، پوشیده بودن زن، عدم ارتباط آنان با یکدیگر، حرمت آرایش زن برای دیگران و تأکید به آرایش و زیبا کردن زن صرفأ برای همسرش، حفظ حیا و چشم پوشی مرد از نگاه به زن نامحرم و امثال آن که فراوان در آموزه های دینی ما آمده همه و همه برای حفظ جایگاه، شأن، شخصیت، عفت و پاکدامنی زن،حفظ حریم خانواده، نگاهبانی از اصالت آن و حفاظت از جامعه است، طبیعی است که وقتی مردی به راحتی زنهای زیبا و بزک کرده را در جامعه می بیند در مقایسه با همسر خود در منزل، به همسرش بی رغبت شده و زنش از چشمش بیفتد- طبیعی است که وقتی دسترسی مرد به زن در جامعه به راحتی آب خوردن باشد تمایلی به همسر خود در خانه نداشته و همسرش برای او دست دوم و سوم بشود- طبیعی است اگر زن در جامعه بسیار راحت و آزاد به اشکال هوس انگیز و تحریک آمیز حرکت کند تمایل به روابط نامشروع و هتک حرمت زنان و تخریب بنیانهای خانواده دور از انتظار نباشد- طبیعی است وقتی که زن با عطر وادکلن و بیرون ریختن مو و آرایش خود، مردان را به خود جلب کند، پیوستگی و وابستگی مردان به کانون خانواده تحت الشعاع و موضوع تزلزل قرار گیرد-طبیعی است که وقتی دختر و پسر در اوج غرایز جنسی که معمولأ کور کننده عقل و تصمیم عاقلانه است با هم رابطه برقرار کرده و به ضرورت فرهنگ و حیایی که هنوز در میان خانواده های ما هست منجر به ازدواج میشود و پس از سر آمدن هوس گذرا و غالب شدن عقل بفهمند که انتخاب درستی نکرده و همسر مناسبی را نیافته اند، کمتر ازیکسال و یا بیشتر به جدایی و طلاق منجر شود- طبیعی است که وقتی پسر و دختر جوان نیاز به غرایز جنسی اشان را در حد سر کردن با جنس مخالف و نشست و برخاست با آن تأمین کنند، سن ازدواج افزایش یافته و مشکلات فراوان اجتماعی بعدی را ایجاد کند- طبیعی است که وقتی مادر با چند قلم آرایش و تلاش در جلب توجه جنس مخالف و مفاسد و مقاصد بعدی آن در جامعه حاضر شود نتواند نسل بعدی را که فرزندان خود و فامیل اویند از این کار منع کند و این مفسده اجتماعی هر ساله رو به فزونی رود....
همه این بیماریهای اجتماعی معلول فقط عدم رعایت اصل حجاب و روابط زن و مرد با یکدیگر است که پروردگار أفریننده بشری آنرا برای رفع و یا عدم ابتلاء به بیماریهای اجتماعی و خانوادگی دستور داده و ما متأسفانه بابی توجهی به آنها به خود آسیب زده و روح و روانمانرا بیمار میکنیم. ارضاء غریزه خودنمایی و خوداظهاری، اشتیاق و رضایتمندی به مورد توجه قرارگرفتن، تمایل به جلب نظر و توجه جنس مخالف، اهمیت داشتن مهم بودن، علاقه به راحت بودن و در سختی و قید و بند نبودن، خوش أمدن و دوست داشتن آرایش و زیبا کردن و امثال آن علاقمندیهائیست که زنان را به نافرمانی از فرمان خدا ترغیب و تشویق میکند، اما آنها که در ذهن تاریخ مانده اند آنها بوده اند که علاقمندیها و تمایلات خود را برای نیل جامعه به اهداف عالی محدود و کنترل کرده اند و دیگران و جامعه را بر خود ترجیح داده اند، شهامت و ماندگاری، در نادیده گرفتن خود برای حفظ و حراست از دیگران، خصوصأ خانواده و جامعه است.
بسیار شایسته است همانگونه که گوش جان به سفارشات و دستورات پزشکان و متخصصان برای مراقبت از خود از بیماریها و حفظ سلامت جسمی خود می سپاریم به دستورات خداوند و آموزه های دینی برای حفاظت از بیماریهای روانی و سلامت روحی خود توجه و دقت لازم را مبذول داریم که دود بی توجهی به آن یقینأ هم در این زندگانی کوتاه و هم در آن حیات جاودانه به چشم خودمان خواهد رفت.
محمد جعفر جوادی
6463270
مهمترین اخبار وبگردی
