هفته نامه نقد حال چاپ کرمانشاه در شماره جدید خود در یادداشتی به قلم رسول صفری نوشته است: فصل نوجوانی، فصل حساسی برای نوجوانان و خانواده های آنهاست.



نوجوانان دوست دارند والدین به کارهای آنان علاقه نشان دهند و در صورت لزوم از حمایت روحی و عاطفی آنان دریغ نکنند.



پژوهشگران دریافته اند که نوجوانان به خانواده ی شادکام گرایش زیادی دارند و از فضایی که سرشار از بغض و کینه و دعواهای معمول بین والدین باشد به شدت بیزارند.



مهم ترین نقشی که والدین می توانند در زندگی فرزندان نوجوان خود ایفا کنند: خلق فضایی شاد در خانه برای پرورش آنهاست.



سازگارترین نوجوانان کسانی هستند که در خانواده ای شاد و پر مهر که در آن والدین و فرزندان اوقات لذت بخشی را با یکدیگر می گذرانند، زندگی می کنند.



اما نوجوانان از والدین انتظاراتی دارند که ممکن است گاهی آن را به زبان هم نیاورند: 1. نوجوانان می گویند والدینی می خواهند که به آنها'افتخار کنند'.



2. پیرو همان اصولی باشند که قصد دارند به فرزندشان بیاموزند.



3. الگوی خوبی برای آنها باشند تا از آن پیروی کنند.



4. همان کاری را بکنند که تبلیغ می کنند.



پرورش فرزندان نوجوان در جامعه معاصر فرایندی بسیار پیچیده است این فرایند از عوامل بی شمار، هم در درون خانواده هم در خارج از آنها تاثیر می پذیرد.



احتمالا روابط اجتماعی نوجوان بیش از سایر مسایل سبب بروز کشمکش بین والدین و نوجوان می شود، رایج ترین علل برخورد میان این دو عبارتند از: انتخاب لباس و مدل موی سر؛ اتخاذ روند تدریجی و متناسب با سن در معاشرت با جنس مخالف؛ رانندگی، و شرکت در برخی از مجالس و رویدادها، رعایت ساعات و مکان های مجاز به رفت و آمد، رعایت دفعات خروج از منزل، دفعات خروج در شب هایی که فردای آن روز تحصیلی است، و این گونه مسائل مولدی است که برخورد و تنش را در بین والدین و فرزندان افزایش می دهد.



عوامل زیادی هست که در روابط بین فرزندان نوجوان و خانواده ها موثر است، مانند وضعیت مالی؛ سطح سواد والدین؛ نوع شغل والدین؛ تعداد اعضای خانواده؛ چندمین فرزند بودن؛ جنسیت کودکان؛ روش تربیتی والدین و مسائلی از این دست بر رفتار نوجوانان و نوع رفتار آنها در خانواده و جامعه مهم است.



یکی دیگر از مسائل مهم در ارتباط نوجوانان با خانواده مدت زمانی است که نوجوانان با اعضای خانواده می گذارنند.



هر چه میزان هم نشینی و کنار هم بودن والدین و فرزندان و اعضای خانواده بیشتر باشد باعث گرم تر شدن روابط اعضای خانواده می شود.



اما متاسفانه علی رغم کنار هم بودن اعضای خانواده همیشه دور از هم قرار دارند، شاید وقت شام یا نهار کنار هم باشند. فرزندان مشغول گشت زنی در اینترنت هستند، پدر مشغول حساب و کتاب های روزانه و مادر هم یا سریال می بیند یا با تلفن حرف می زند و یا در فکر پخت و پز است.



در واقع هیچ کس حواس اش به هیچ کس نیست؛ هر کسی به کار خود فکر می کند و به صورت تشریفاتی با هم نهار یا شام را صرف می کنند.



این گونه روابط از نوع روابطی سرد و شکلی کاملا ناصحیح در روابط والد و فرزندی است که متاسفانه خانواد ه های جدید این گونه روابط را بیشتر می پسندند یا هیچ تلاشی در جهت بهبود اوضاع موجود انجام نمی دهند.



رفتار عملی والدین تاثیر بسیار زیادی بر نوجوانان دارد، پدر و مادری که نماز را سر موقع می خوانند، دروغ نمی گویند از قانون اطاعت می کنند، امانت داری می کنند، افراد بد دهنی نیستند و ... می توانند الگوهای مناسبی برای فرزندان نوجوان باشند. پدر و مادری که دروغ می گویند حتما می دانند که اگر فرزندشان هم دروغ گفت نمی توانند به او خرده بگیرند.



وقتی پدر یا مادر، کودک را مجبور می کنند تا به کسی که پشت خط است بگوید پدر و مادرم خانه نیست! آیا می دانند که تابوی دروغ گویی را برای کودکشان می شکنند و دیگر نمی توانند از درغگویی وی جلوگیری کنند؟.



والدین باید مواظب، فرزندان نوجوان خویش باشند تا در آینده با حسرت به سال هایی که می توانستند کاری انجام دهند و ندادند، نگاه نکنند.



567