مهرداد مرادی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه لرستان، بیان کرد: کنسروسازی به عنوان یکی از مهمترین روش‌های نگهداری، تبدیل و عرضه موادغذایی در دنیا مطرح است و یکی از مهمترین روش‌های متداول فرآوری ماهی و آبزیان بوده که سلامت و استفاده آسان و طولانی مدت آن در نتیجه تأثیرات ناشی از حرارت و سایر مراحل تولید تضمین می‌شود.

وی اضافه کرد: فرآیند حرارتی در ماهی با ایجاد تغییر در ماهیت پروتئین‌ها، کاهش رطوبت و نرم شدن بافت‌ها باعث افزایش ماندگاری و بهبود کیفیت آن می‌شود. برای کنسروسازی از گونه‌های مختلف تون ماهیان استفاده می‌شود که مهمترین آنها هوور، هوور مسقطی، گیدر و زرده است.

مهندس مرادی با بیان اینکه همچنین از ماهیان پرورشی نیز جهت تهیه کنسرو استفاده می‌شود، ادامه داد: بادکردگی دو طرف قوطی بر اثر تراکم گاز ناشی از فعالیت باکتری‌های بی هوازی، زنگ زدگی قوطی کنسرو شده، تغییر در رنگ و بوی نامطبوع گوشت ماهی کنسرو شده، نشت محتویات از بدنه قوطی از علائم فساد کنسرو است.

این کارشناس آبزیان تصریح کرد: در صورت کامل نبودن فرآیند حرارتی کنسرو در کارخانه، باکتری کلستریدیوم بوتولینوم باعث تولید سم بوتولیسم می‌شود که بسیار مهلک و خطرناک بوده و حضور آن در مواد غذایی می‌تواند سلامت مصرف کننده را به طور جدی به خطر اندازد و حتی موجب مرگ شود.

وی افزود: خوشبختانه این باکتری در مقابل حرارت بسیار ناپایدار بوده و در صورت وجود احتمالی آن در کنسرو، قرار دادن قوطی برای مدت 20 دقیقه در ظرف آب در حال جوشیدن باعث از بین رفتن آن می‌شود. در زمان خرید می‌بایست به پروانه بهداشتی، علامت استاندارد، تاریخ تولید و انقضای کنسرو توجه داشت.

انتهای پیام