براساس گزارش NBC، اگرچه هرروز به تعداد سیارههای کشف شده شبیه به زمین افزوده میشود، و شاید این سیارهها برای ماموریتهای بعدی ناسا یا دیگر آژانسهای فضایی در جهان مقصدی وسوسهانگیز باشد، اما بسیار بعید به نظر میآید که بشر هرگز بتواند به سیاره جدید کپلر، کپلر 452b قدم بگذارد، زیرا برای رسیدن به این سیاره باید هزار و چهارصد سال با سرعت نور سفر کنید.
سیاره دیگر که عنوان نزدیکترین سیاره سنگی به زمین را به خود اختصاص دادهاست، و HD 219134b نام دارد نیز به تازگی توسط ناسا کشف شده و در فاصله 21 سال نوری از زمین قرار دارد.
آنچه باعث شده کپلر 452b بیشتر مورد توجه قرار گیرد تا حدی که آن را زمین شماره دو بنامند، این است که این سیاره در منطقه قابل سکونت از مدار ستارهاش واقع شدهاست،به این معنی که میزان دما در سطح این سیاره به اندازهای است که امکان وجود آب به شکل مایع در آن وجود دارد. سیاره دیگر، HD 219134b در مقابل به اندازهای به خورشیدش نزدیک است که آب نمیتواند در سطح آن باقی بماند.
دانشمندان احتمال میدهند که سیاره جدید کپلر سیارهای سنگی باشد که از اتمسفری ضخیم برخوردار است، و شاید بهترین کاندیدایی باشد که ناسا تاکنون برای پشتیبانی از حیات و نسل بشر یافتهاست.
سفر به سیاره کپلر 452b به کمک فضاپیمایی که سریعتر از نور حرکت میکند، 16 ماه زمان خواهدبرد. با اینهمه حرکت با سرعتی بیشتر از سرعت نور تاکنون غیرممکن بودهاست. از این رو با توجه به تکنولوژیهایی که بشر امروز در اختیاز دارد، سفر به این سیاره به اندازهای طولانی خواهد شد که ممکن است تاپیش از پایان این سفر نوع حیات در زمین دچار تحولی بزرگ شدهباشد.
به گفته جفری بنت اخترشناس و نویسنده، فضاپیمای افقهای نو ناسا که به تازگی تصاویری خارقالعاده از پلوتو به زمین ارسال کردهاست، برای سفر به فاصله یک سال نوری، به 20 هزار سال زمان نیاز دارد. با چنین سرعتی، افقهای نو درحدود 28 میلیون سال دیگر به سیاره کپلر 452b خواهدرسید. لوسی، بقایای به جا مانده از یکی از اعضای انسانهای اولیه از نسل Australopithecus afarensis درحدود 3.2 میلیون سال پیش زندگی میکردهاست، از این رو تصور اینکه نسل بشر زمانی که فضاپیمای پرتاب شده به سوی کپلر 452b به مقصد برسد،تا چه اندازه دچار تحول شده چندان دور از ذهن نیست.
پیشرفت بیشتر تکنولوژی میتواند مدت چنین سفر را کاهش دهد، اما هراندازه نیز که پیشرفته باشیم، سفر به این سیاره باز هم به نظر غیرممکن میآید.
- نیاز به سرعت
موتور برقی یونی مدارگرد داون یا غروب ناسا نسبت به موتورهای رانشی شیمیایی فضاپیماهای قدیمی از کارایی بالاتری برخوردار است. ناسا در جستجوی راهکاری برای بهبود این موتور یونی، موتور NEXT را طراحی کردهاست که میتواند فضاپیماهای آینده را با سرعت 144 هزار و 841 کیلومتر بر ساعت به پرواز درآورد، در مقایسه بهتر است بدانید سرعت فضاپیمای داون 15 هزار و 449 کیلومتر بر ساعت است.
شاید این سرعت به نظر باورنکردنی بیاید، اما براساس محاسبات بنت، با این سرعت نیز سفر به کپلر 452b به 10.5 میلیون سال زمان نیاز خواهدداشت.
در سال 1958 فیزیکدانی به نام فریمن دایسون ایدهای به نام پروژه اوریون را مطرح کرد که در آن از انفجارهای اتمی برای حرکت دادن فضاپیمایی غولپیکر با سرعتی پنج برابر سرعت نور استفاده میشد. به گفته بنت، فضاپیمایی چنین سریع نیز از رسیدن به موقع به سیاره کپلر عاجز است زیرا با چنین سرعتی نیز این سفر 28 هزار سال طول خواهدکشید و قطعا متعقاعد کردن انسانها برای تن در دادن به چنین سفر طولانی که مدت آن از تاریخ تمدن بشر نیز بیشتر است، کار سادهای نخواهدبود.
شاید اگر بشر به موتورهای ضدماده دسترسی داشت شانس سفرش به زمین شماره دو بیشتر میشد. ضد ماده مادهای با بار الکتریکی وارونه است، برای مثال آنتیپروتون،پروتونی است که بار الکتریکی منفی دارد. زمانی که ضد ماده و ماده با هم برخورد میکنند،انرژی زیادی از آنها آزاد میشود، انرژی که به صورت تئوری میتواند نیروی مورد نیاز یک موتور راکت را تامین کند.
به گفته ناسا، ساخت یک میلیگرم ضدماده در یک مرکز برخورددهنده ذرهای هزینهای برابر 100 میلیارد دلار خواهدداشت، این درحالی است که راکتی که موتور ضدمادهای داشته باشد، برای حرکت کردن به چندین تن ضد ماده نیاز خواهدداشت تا بتواند انرژی آزاد شده از واکنش ماده/ضدماده را ذخیره و بهرهبرداری کند. اگر بتوان مشکلات مالی در مسیر تولید ضدماده را برطرف ساخت، میتوان به این موضوع فکر کرد که یک موتور ضد ماده میتواند با سرعتی برابر 70 درصد از سرعت نور حرکت کند، که در این صورت نیز فضاپیما پس از دو هزار سال به کپلر 452b میرسد، دو هزار سال پیش دورانی است که امپراطوری رم در جهان مشغول حکمرانی بود.
- سفر دشوار یا غیرممکن؟
به گفته چارلز لیو فیزیک اخترشناس موزه تاریخ طبیعی آمریکا برای رسیدن به زمین شماره دو باید فضاپیمایی با گنجایش 100 نفر در اختیار داشت تا تنوعی از نژادها را به همراه خود به سیاره جدید انتقال دهد، و از سویی دیگر باید منبع کافی انرژی برای پشتیبانی از مسافران و از نسلهای آینده آنها نیز وجود داشتهباشد. ساکنان این فضاپیما باید از محافظ تشعشعات کیهانی و خورشیدی برخوردار باشد و از ابرنواخترها دور بمانند، انفجارهای کیهانی که هر پرتو نوری آنها برابر 10 میلیارد سال تابش نور خورشید است.
چنین فضاپیمایی همچنین باید توانایی مقابله با غبارهای میانستارهای را نیز داشته باشد، غبارهایی که میتوانند بدنه فضاپیما را در طول دو هزار سال سفر نابود کنند.
تنها نکته مثبت سفر با سرعت بسیار بسیار بالا این است که زمان برای مسافر این فضاپیما بسیار کندتر از فردی خواهد گذشت که در زمین ماندهاند، در واقع طول سفر فضاپیمایی که با 70 درصد از سرعت نور حرکت میکند، در زمین دو هزار سال خواهد بود اما این سفر بر فضاپیما 1428 سال خواهدگذشت.
سفر با سرعتی تقریبا برابر با نور نیز طول این سفر را کاهش چندانی نخواهد داد و آن را به هزار 1400 سال زمین خواهد رسانید،اما مسافران فضاپیما تنها یک ماه پیر میشوند.
شاید اکنون درحال فکرکردن به کرمچالههای فیلم میانستارهای به عنوان راهحلی برای سفر به کپلر 452b باشید، اما استن اودنوالد اخترشناس میگوید چنین چیزی غیرممکن است، زیرا به گفته وی کرمچالهها،اگر وجود داشتهباشند،تنها در حین وقوع رویدادهایی شبیه به انفجار بزرگ یا بیگبنگ و یا انفجار یک ستاره ایجاد خواهندشد.
6852574