در حال حاضر بیشتر شبیه پاساژی است که در دل کوه آشیان کرده است و از پاساژ راهی به درون غار تعبیه شده باشد. بعد از قایقسواری کوتاهی، پیادهروی آغاز میشود. باید حدود 150 پله را بپیمایی و حواست باشد به سنگها دست نزنی، که اگر دست بزنی، دیگر رشد نمیکنند. تالار هزارقندیل بسیار زیباست. هم نورپردازیاش و هم نحوهی رسوبِ سنگهایش.
اگر روزی گذارت به همدان افتاد، نکند لالجین را فراموش کنی که یک دنیاست. درست است که آثار تاریخی ندارد، فروشگاه زنجیرهای ندارد و فقط تکوتوک بقالی و نانوایی و دیزی فروشی دارد. آنجا دنیای سفال است، سرتاسر خیابان مغازههای سفالفروشی است و زیرزمینشان هم کارگاه ساختشان. از همه رنگ و همه نوع.
حالا میرسیم به بحث سوغاتی همدان. سوغاتی همدان سیر و انگشتپیچ و حلوازرده و حلوا معجون و شیرهی انگور و نان کماج و نان برساق است. میدانم صحبت از این چیزهای خوشمزه خیلی هوسانگیز است، اما این چیزهای خوشمزه کمی توضیح لازم دارند.
انگشتپیچ به زبان ساده میشود گز مایع. حلوازرده و حلوا معجون و شیرهی انگور هم مثل انگشتپیچ مایعاند و بسیار خوشمزه. نان کماج هم یک جور کلوچه است. اما نان برساق چیز دیگری است. شبیه نان شیرمال گرد است و مثل دونات باید سرخ شود.
الیکا عباسزادگان از تهران
عکس: مجتبی مرتجی
9951278