به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران ، چیزی که ستاره‌شناسان مدت‌ها به عنوان یک حفره در آسمان تصور می‌کردند، یک ابر مولکولی تاریک است.

 

تراکم بیش از حد گرد و غبار گاز مولکولی در اینجا نور ستارگان پس زمینه را جذب می‌کند و اجازه نمی‌دهد تا به بیرون از این محدوده تابیده شوند. فضای ترسناک اطراف کمک می‌کند تا بخش‌های داخلی این ابر مولکولی به سرد‌ترین و منزوی‌ترین مکان در فضا مبدل شود.





یکی از بارز‌ترین شاخصه‌های این سحابی جذبی تاریک وجود یک ابر در جهت صورت فلکیمارافسای (حوا) بنام بارنارد ۶۸ است که در مرکز تصویر قابل مشاهده است. اینکه هیچ ستاره‌ای در میانهٔ آن دیده نمی‌شود، بدلیل نزدیکی بارنارد ۶۸ نسبت به ما است.

 

این سحابی تاریک ۵۰۰سال نوری از ما فاصله دارد و نیم سال نوری گستردگی دارد. هنوز نمی‌دانیم که ابرهای مولکولی مانند بارنارد ۶۸ چگونه شکل می‌گیرند، اما می‌دانیم که این ابر جایگاه تولد ستارگان جدید می‌باشند. بررسی‌ها نشان داده ذرات داخل بارنارد ۶۸ بالاخره در اثر نیروی گرانش روی هم سقوط می‌کنند و یک منظومه ستاره‌ای جدید را می‌سازند. برای دیدن جزئیات بیشتر داخل ابر بهتر است در طول موج‌های نور فروسرخ به درون آن نگاه کنیم.







انتهای پیام/