به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران؛او حنظلة بن اسعد بن شبام بن عبدالله بن اسعد بن حاشد بن همدان همدانی شبامی است. بنی شبام، تیره ای از قبیله همدان را تشکیل می داده است.



حنظلة بن اسعد شبامی یکی از شخصیت های بزرگ شیعه، سخنوری توانا، فردی دلاور و قاری قرآن به شمار می آمد. وی پسری به نام ((علی )) داشت که در تاریخ از او یاد شده است.

به گفته ابومخنف: زمانی که حسین (علیه السلام) وارد سرزمین کربلا شد، حنظله خدمت آن بزرگوار رسید و امام قبل از درگیری، نامه ای را توسط وی به عمر سعد فرستاد.



روز دهم حضور امام شرفیاب شد و از او اجازه میدان خواست، در مقابل حضرت به میدان نبرد رفت و فریاد زد:

یَا قَوْمِ إِنِّی اءَخَافُ عَلَیْکُم مِّثْلَ یَوْمِ الاَْحْزَابِ # مِثْلَ دَاءْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِینَ مِن بَعْدِهِمْ وَ مَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُلْمًا لِّلْعِبَادِ # وَ یَا قَوْمِ إِنِّی اءَخَافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنَادِ # یَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ مَا لَکُم مِّنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَ مَن یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ.



((مردم! من بر شما از سرنوشت اقوام پیشین، بیمناکم و از عادتی مانند عادت قوم نوح و عاد و ثمود و کسانی که بعد از آنان آمدند، می ترسم و خداوند جور و ستمی بر بندگانش نمی خواهد. مردم! من بر شما از روزی که مردم یکدیگر را صدا می زنند بیمناکم، روزی که روی می گردانید و گریزانید، ولی هیچ پناهگاهی در برابر عذاب خدا برای شما وجود ندارد و خداوند هر کس را گمراه سازد، از هدایت کننده ای برخوردار نیست.))



مردم! حسین را نکشید که: فیسحتکم بعذاب و قد خاب من افتری.

((خداوند شما را با عذابی نابود می سازد و هر کس (به خدا) دروغ و افترا ببندد، مأیوس و نومید خواهد شد.))



امام حسین (علیه السلام) فرمود:

یابن اسعد انهم قد استوجبونا العذاب حین ردوا علیک ما دعوتهم الیه من الحق، و نهضوا الیک لیستبیحوک و اصحابک، فکیف بهم الآن و قد قتلوا اخوانک الصالحین.



((ای پسر سعد! آن گاه که این مردم را دعوت به حق کردی و سخنت را پذیرا نشدند، در حقیقت مستوجب عذاب الهی گشتند و کمر قتل تو و یارانت را بسته اند، تا چه رسد به این که برادران شایسته شما را به شهادت رسانده اند)).



عرض کرد: فدایت شوم. آن چه فرمودید صحیح است! آیا اکنون وقت آن نرسیده به دیدار پروردگار خویش بشتابم و به برادران خویش ‍ بپیوندم؟



حضرت فرمود: رُح الی خیرٍ من الدنیا و ما فیها و الی مُلکٍ لا یُبلی.

((به سوی خیر دنیا و آن چه در آن است و ملک جاودان، رهسپار شو)).

حنظله عرضه داشت: درود بر تو ای اباعبدالله! صلوات و درود خدا بر تو و خاندانت، خداوند میان ما و شما در بهشت آشنایی حاصل فرماید.



امام (علیه السلام) فرمود: آمین، آمین و سپس حنظله شمشیر کشید و بر دشمن پیش تاخت، تا این که وی را به محاصره در آورده و در میدان کارزار به شهادت رساندند.