نیل پستمن جامعه شناس و استاد ارتباطات امریکا که برخی آثار او به فارسی ترجمه شده است ریشه این تغییرات را در رسانه ها و عملکرد سخیف تلویزیون می داند. او معتقد است از سال 1941 که تلویزیون در امریکا ظهور کرد و پیش از دیگر ممالک صحنه فرهنگ را تسخیر نمود؛ مردم ایالات امریکا شیفته صوت و تصویر و نور و برنامه های متفاوت و متنوع «سرگرمی» شدند و روز به روز از تعقل و تفکر دور و به سطحی نگری و ساده انگاری در تمام امور نزدیک شدند. این یکی از ویژگی های اساسی تلویزیون است که انسانها را سخیف پرورش می دهد او در تحقیقات خود به این نتیجه دست یافت که مردم امریکا در قرن 18 و 19 زمامداران خود را بر مبنای تعداد آثار مکتوب، نحوه تفکر و شیوه های سخنوری ممتاز، انتخاب می کردند اما با ظهور تکنولوژی های مدرن و رسانه ای مثل تلویزیون بتدریج نوع و نحوه آرایش موی سر و چگونگی ژست تلویزیونی ملاک عمل قرار گرفت. این نکته اکنون جای درنگ و تامل دارد بخصوص پس از انتخاب ریگان تا حد زیادی به حقیقت نزدیک شد و شاید اکنون پاسخی برای پرسش ما تلقی شود بهر روی منتخب مردم امریکا اکنون ترامپ است که واکنش او در جهان بازتاب دارد. شاید برای جامعه ما این مساله هشداری باشد که نقش رسانه ها بخصوص تلویزیون را در نحوه تفکر مردم دست کم نگیریم و چاره ای برای نحوه تصمیم گیری و تصمیم سازی بیندیشم و از اقبال زیاد مردم از برنامه های سرگرم کننده خشنود نشویم.

با این وصف آنچه روشن است اینکه استفاده مفرط از تلویزیون به تحمیق توده ها می انجامد، گرچه برخی معتقدند استفاده از تلویزیون دانایان را داناتر و نادانان را ابله تر می سازد.