محمود قنبری، دوبلور فیلم‌های سینمایی و سریالهای تلویزیونی در خصوص مسائل دوبله و ویژگی‌های آن در گفتگو با خبرنگار رادیو تلویزیون باشگاه خبرنگاران بیان کرد: طی دهه‌های چهل و پنجاه شمسی و همزمان با دهه‌های 70و 80 میلادی در سراسر دنیا در تمام رشته‌های هنری همچون موسیقی، آواز، نویسندگی و ... تعداد کسانی که اثر آنها ماندگار شد، بسیار زیاد است. در واقع این دهه‌ها ماندگار‌ترین‌های 7 هنر را همراه خود داشته و ما بعد از آن شاهد این موضوع نبوده‌ایم. یکی از علت‌های این امر، مسائل اقتصادی است. افرادی که اکنون قدم به وادی هنر و دوبله می‌گذارند، کمتر به دنبال عشق در این حرفه می‌گردند. آنچنان که باید، برای کارشان وقت نمی‌گذارند به همین خاطر است که در حال حاضر جایگزینی برای صداهای گذشته نداریم.

وی ادامه داد: علت دیگر این مسئله، پیشرفت صنایع الکترونیکی است. در دهه‌های 50و 40 گاهی برای دوبله یک سکانس از فیلم بارها بر می‌گشتیم و از ابتدا دوباره کل آن سکانس را حرف می‌زدیم. اما اکنون به لحاظ پیشرفتهای الکترونیکی این اتفاق رخ نمی‌دهد. دیگر حس در کار دوبله، مانند قدیم وجود ندارد. در حالی که یکی از نماد‌های مهم در دوبله، حس است. متأسفانه در حال حاضر آن حس وجود ندارد. حسی که بتوان آن را به دستگاه‌ها و تکنولوژی انتقال داد.

قنبری ادامه داد: هم اکنون ورود افراد به عرصه دوبله به شکلی است که بعضی با ضوابط و بعضی دیگر با روابط صورت می‌گیرد. شاهد ورود افراد با صداهای شاخص نیستیم. دوبلورها درست انتخاب نمی‌شوند. در صورتی که در سالهای 83 تا 85 خود من جزو کسانی بودم که از اشخاص علاقه‌مند امتحان می‌گرفتم و از بین آنها کمتر افرادی توانستند موفق باشند. یک دوبلور پس از 30 سال کار به مقام ارشد می‌رسد. کسانی که به تازگی وارد شده‌اند صبر و تحمل کمی داشته و به محض ورود می‌خواهند بار خود را بسته و به هنر و تکنیک اهمیت زیادی نمی‌دهند. امیدوارم وارثین ما تحمل داشته باشند.

دوبلور لینکون باروز در سریال «فرار از زندان» عنوان کرد: بعد از دهه 50 اصراری برای حرف زدن بجای نقش اصلی را نداشتم. از سالهای 62-57 بیکاری شدیدی حاکم بود. به شکلی که تعداد زیادی از دوبلورها به سراغ حرفه‌های دیگر از جمله رانندگی رفتند. در این سالها به دنبال کشاورزی و باغداری در شهر خودم دامغان رفتم.

وی تصریح کرد: سرانجام در سال 62 «بنیاد فارابی» شکل گرفت. فیلم‌های فارسی نیز دوبله می شد. در آن زمان به دلیل کمبود کار و دستمزد‌های پایین به سمت مدیریت و دوبلاژ رفته و این کار برای من تبدیل به یک عادت شد.

قنبری در رابطه با همزمانی مدیریت دوبلاژ و دوبله در یک فیلم گفت: تنها در مواقعی که گوینده در دسترس نبوده و یا مشغول کار دیگری بوده، به اجبار خودم در فیلم حرف زده‌ام تا جایی که ممکن باشد از صحبت کردن در فیلم و مدیریت دوبلاژ آن به طور همزمان خودداری می‌کنم. به این دلیل که معتقدم همزمانی این دو باعث پایین آمدن کیفیت در کار شده و در نهایت یکی از کفه‌ها به نفع دیگری پایین می‌آید.

وی در خصوص تفاوت گویندگی در مستند و دوبله فیلم اظهار داشت: روایتگری حالت خاص خود را دارد. راوی باید دارای صدایی گرم بوده، صدایی که با نوع فیلم همخوانی داشته باشد. مانند صدای لطیف پور که «مستند راز بقا» را می‌گفت، صدایی که بسیار دلنشین بود. گویندگی در فیلم متفاوت است. دوبلور باید حس را از بازیگر گرفته و به خود بازیگر انتقال دهد در این صورت است که بینده و شنونده نیز می‌تواند ارتباط خوبی با صدایی که می شنود و بازی که می‌بیند برقرار کند.

دوبلور شخصیت مک گریگور در سریال «رودخانه برفی» از تفاوت شهرت از طریق صدا و چهره اینگونه گفت: از قدیم گفته‌اند: تنها صداست که می‌ماند. ماندگاری صدا بیشتر است. شهرت از طریق چهره برای مورد استقبال قرار گرفتن از جانب مردم بهتر است. من تا بحال به مقوله شهرت اهمیت نداده‌ام. کار من در پشت صحنه است و اگر صدا یا چهره‌ای بین مردم دوست داشتنی باشد، حتما آن را خواهند شناخت.

وی افزود: حرف زدن بجای لینکون باروز در سریال «فرار از زندان» باعث شد تا بعد از 55 سال فعالیت در این حرفه از جانب مردم و طرفداران، بیش از هزار تماس تلفنی و قدردانی داشته باشم در صورتی که مردم هیچگاه به خاطر مدیریت دوبلاژ من در فیلمها چنین کاری را نکرده‌اند.

قنبری عوامل لازم برای یک دوبلور خوب را اینگونه بیان کرد: داشتن یک صدای خاص و گرم و دارا بودن ضریب هوشی بالا، از عوامل مهم برای یک دوبلور خوب است. بعد از این، نحوه‌ی اجرا و فن بیان است. سپس «اکسنت گذاری» که شامل 20 مورد است انجام می‌شود. اگر یک دوبلور تمام بیست مورد را داشته باشد می‌تواند در بالاترین رتبه قرار بگیرد.

قنبری از علاقه خود نسبت به سینما گفت و بیان کرد: گاهی به سینما می‌روم. به کارگردانهایی همچون: بیضایی، اسعدیان، کمال تبریزی و جیرانی علاقه‌مندم. آخرین فیلمی که در سینما مشاهده کردم «سن پترزبورگ» بود. وجود رگه‌های طنز در این کار را دوست داشتم.

وی عنوان کرد: در سالهای گذشته مردم به صدا، حتی بیشتر از بازیگر اهمیت می‌دادند. موضوعی که به مرور در حال کمرنگ شدن است. در مجموع صدا و بازیگر با هم برای مردم جذاب بود و لیکن همچنان مردم لطف خاصی به دوبلور‌ها داشته و به آنها علاقمندند. با ورود ابزارهای جدید و تکنولوژی‌های پیشرفته در صنعت سینما و فیلمسازی، بازی و بیان خوب کمتر دیده می شود.

این دوبلور ادامه داد: کسانی که صدا ندارند نباید کار کنند. فن بیان بخشی از بازیگری است. از بین بازیگرانی که دارای صدا و فن بیان خوب هستند می‌توانم به پرویز پرستویی اشاره کنم. بازیگران باید فن بیان را بیاموزند. بعضی از آنها بر اثر استمرار به درجه قابل قبولی رسیده‌اند.

قنبری در پایان خاطر نشان کرد: امیدوارم به دوبله توجه بیشتری شود. ما طبق اساسنامه با واحد دوبلاژ همکاری کرده‌ایم، زیرا گوینده‌ها حق ندارند با غیر انجمن کار کنند. برای جذب صداهای ویژه باید از طریق تلویزیون و پخش آگهی اقدام شود. اگر کسی با داشتن حداقل سه مورد یعنی حس خوب و مناسب، ضریب هوشی بالا و صدای خاص وارد شود، به طور حتم مورد توجه و استقبال قرار می‌گیرد.

انتهای پیام/