محمدحسین حیدری در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، اظهار کرد: چند سالی است که بحث موزه‌های مربوط به دفاع مقدس زیاد مطرح می‌شود و متأسفانه خیلی دیر این اتفاق افتاده است. باغ - موزه دفاع مقدس با وجود داشتن یک ساختمان چند میلیاردی، نتوانسته معنا و مفهوم موزه را آن‌طور که باید ارائه کند. به جای این‌که در این مکان عکس‌های دوران جنگ ارجینال نگهداری و ارائه شوند، به‌صورت ویدئوپروژکتور نمایش داده می‌شوند و معمولا کپی‌شده از روی کتاب‌ها و روزنامه‌ها هستند.

او ادامه داد: این نوع نمایش با معنا و مفهوم موزه در تضاد است. اگر می‌خواهیم به معنای واقعی به دیدن موزه برویم، باید در این موزه همه استانداردهای لازم رعایت شده باشد. در حالی که نوع نمایش این عکس‌ها در باغ - موزه دفاع مقدس یا مکان‌ها و چادرهایی که در هفته دفاع مقدس در نظر گرفته می‌شود خطا و اشتباه است.

این عکاس جنگ با بیان این‌که راه‌اندازی موزه عکس‌های جنگ باید 20 سال پیش در دستور کار قرار می‌گرفت، گفت: در ابتدا باید یک بررسی درست روی کیفیت موضوعی و تصویری نگاتیوها و عکس‌های باقی‌مانده از دوران جنگ انجام شود. مطمئنم عکاس‌ها از این اتفاق استقبال می‌کنند. این اتفاق حداقل باید 20 سال پیش می‌افتاد، یعنی زمانی که جنگ تمام شد. هرچند در کشورهای دیگر همزمان با جنگ، مکان خاصی را برای نمایش آثار مرتبط با این اتفاق در نظر می‌گیرند. اگر الان ما بخواهیم مروری بر پوسترهای جنگ یا انقلاب یا نقاشی‌های آن دوران یا هر نوع محصول فرهنگی دیگر داشته باشیم، جایی وجود ندارد. بهترین مکان برای نمایش آن‌ها یک موزه است.

حیدری همچنین به حضور مستقیم عکاس‌های جنگ در خطوط مقدم اشاره و اظهار کرد: عکاس‌های جنگ به‌شدت درگیر اتفاق‌های مربوط به آن بودند. به خاطر همین است که بیشترین شهدای عرصه هنر از میان عکاس‌ها هستند. آن‌ها در جبهه‌های جنگ حضور مستقیم داشتند. یک نویسنده یا یک نقاش می‌تواند با دیدن فیلم و عکس‌های آن دوران، به فضای ذهنی مورد نظرش برسد، اما عکاس باید در معرکه حاضر باشد. به همین دلیل، بسیاری از آن‌ها شهید شدند. ما نیاز داریم آثار عکاسان را که به‌صورت پراکنده در سطح کشور وجود دارد، جمع‌آوری و نگهداری کنیم.

این عکاس ادامه داد: متأسفانه تا کنون کار پژوهشی مناسبی در این حوزه انجام نشده است. ما در انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس توانسته‌ایم در چند استان آثار را جمع‌آوری کنیم و به‌دنبال چاپ کتاب‌های عکس جنگ از عکاسان استان‌ها هستیم. با وجود برگزاری کنگره شهدا، برخی استان‌ها از نظر جمع‌آوری و نگهداری عکس‌های جنگ به‌شدت دچار فقر هستند. از طرف دیگر، برخی از کسانی که مسؤولیت این کار را در استان‌ها برعهده دارند، ارتباط مناسبی با عکاسان استان ندارند. خیلی از عکاسان به‌دلیل نبودن مراجعه به خودشان و عکس‌های‌شان، از فضای عکاسی خارج شده‌اند.

محمدحسین حیدری

حیدری در بخش دیگری از سخنانش به فعالیت انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس در جمع‌آوری و حفظ بخشی از عکس‌های جنگ اشاره کرد و گفت: یکی از اصلی‌ترین اهداف اعضای هیئت موسس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس، جمع‌آوری نگاتیوها و عکس‌های پراکنده از دوران جنگ است که در معرض نابودی هستند. انجمن قصد دارد با گردآوری و تبدیل آن‌ها به فرمتی که مدت زمان بیشتری قابل نگهداری باشند، از نابودی آن‌ها جلوگیری کند. تعریف این هدف منتج به جمع‌آوری بیش از یک میلیون فریم عکس از دوران جنگ و قرار دادن آن‌ها در گنجینه انجمن شده است. در مرحله اول، حفظ، ساماندهی و کدگذاری آن‌ها مورد نظر ما بود و بعد از آن تغییر فرمت آثار برای داشتن عمری طولانی.

این عکاس بیان کرد: کاری که انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس در زمینه جمع‌آوری عکس‌های دوران جنگ انجام می‌دهد، یک دغدغه شخصی است، یعنی اگر اعضای هیئت موسس کنار بکشند، دیگر فعالیتی در این زمینه انجام نمی‌شود. این کار به‌طور مستقیم به بنیادهای حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس و همچنین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برمی‌گردد. این دو نهاد، متولیان اصلی این جریان هستند.

او همچنین درباره‌ی نابودی بخشی از عکس‌های دوران جنگ در طول این سال‌ها، اظهار کرد: تخریب و نابودی عکس‌های دوران جنگ در برخی استان‌ها، روندی صعودی دارد. بضاعت انجمن هم در حدی نیست که بتوانیم یک فراخوان عمومی اعلام کنیم و عکس‌هایی را که ارسال می‌شوند ساماندهی و اسکن کنیم. انجمن در مرحله اول تصمیم گرفت براساس بضاعتی که دارد آثار عکاسان حرفه‌ای‌تر و آن‌هایی را که در دوران جنگ، شغل اصلی‌شان عکاسی بوده، جمع‌آوری و نگهداری کند، چون معتقدیم از بین این آثار به عکس‌هایی با کیفیت موضوعی و تصویری بالاتری می‌رسیم. بین آثار عکاسان عضو انجمن تخریب و از بین رفتن عکس‌ها خیلی کمتر است.

حیدری اضافه کرد: از آخرین روزهای جنگ، بیش از 25 سال می‌گذرد. شرایط نگهداری نگاتیوها در آن دوران از نظر دما، رطوبت و نور، مناسب نبود و معمولا استفاده از مواد ظهور و ثبوت غیراستاندارد، بخشی از عکس‌ها را خراب کرده است. با این حال شاید میلیون‌ها فریم عکس وجود داشته باشد که توسط دیگران گرفته شده‌اند و می‌توان از روی آن‌ها، تیپ‌نگاری‌های خوبی درباره کسانی که در دوران جنگ دوربین به دست گرفتند و جایی که عکاس نبوده، تصاویر نابی ثبت کرده‌اند، انجام داد.

انتهای پیام